Preek op 25-08-2013, 21e zondag door het jaar C, pastoor Frank Domen, Dionysiusparochie, Heerhugowaard
OP ZONDAG CRÈCHE
openingswoord
Allemaal van harte welkom. In het evangelie van vandaag komt er iemand naar Jezus toe met de vraag of het er weinig zijn, die gered worden. Deze vraag doet ons denken aan de uitersten: er is een hemel en er is een hel, voor hen die niet gered wìllen worden.
Jezus echter houdt niet zo van dit soort nieuwsgierigheid. Hij houdt in dit soort zaken al helemaal niet van aantallen. Hij zegt, dat wíj onze uiterste best moeten doen om door de nauwe poort binnen te kunnen komen. Wij moeten ernaar streven om in de hemel te kunnen komen.
Streven heeft niets te maken met vrome wensen of met een vage hoop, is niet iets waaraan wij enkel in onze vrije tijd doen. Aan ons streven naar de hemel zouden wij de hoogste prioriteit moeten geven. Het Koninkrijk Gods zouden wij moeten zoeken nog vóór al het andere.
Streven heeft alles te maken met strijd, met krachtige pogingen, met doorzettingsvermogen om iets te bereiken. Iemand, die naar de hemel streeft zal bijvoorbeeld zijn gebedstijden altijd beschermen. Wil iemand op zaterdagavond/op zondagmorgen op visite komen, prima, fijn, gezellig, kom maar na 20.00 uur/na 11.00 uur, of nog beter: Kom eerst mee naar de heilige Eucharistieviering!
Jezus wil zeggen, dat het naar de hemel gaan geen vanzelfsprekende zaak is, zoals een sporter niet vanzelfsprekend een gouden medaille haalt en een student niet vanzelfsprekend zijn diploma. Hij belooft wel, dat wie in Hem gelooft, Hem volgt, die zal van harte geholpen worden en veel goede vruchten voortbrengen.
Voor de keren dat wij God en onze naaste te weinig voorrang hebben gegeven, vragen wij samen om vergeving.
openingsgebed
Laat ons bidden. Heer God, tot iedereen richt Gij uw blijde boodschap, en alle mensen wilt Gij verzamelen tot uw ene volk. Wij bidden U: breek onze weerspannigheid; ban de ongerechtigheid uit ons leven, zodat Gij ons als uw uitverkorenen kunt toelaten in uw koninkrijk. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon … . Amen.
op zondag kinderwoorddienst
preek
Wij hebben onszelf er misschien weleens op betrapt, dat wij zelfgenoegzaam waren, onszelf best wel goed vonden en op anderen neerkeken: “Moet je die nou zien!”
Ik hoop toch, dat wij allen ons leven redelijk op orde hebben: ons huwelijk is goed of we hebben na een verdrietige loop van omstandigheden ons goed aangepast; de kinderen doen het goed; we hebben een baan of pensioen en AOW; een goede relatie met familie en vrienden; en – wat eigenlijk op de eerste plaats zou moeten staan – God heeft reden om tevreden over ons te zijn: we zijn trouwe kerkgangers en proberen zijn Tien Geboden te onderhouden. Wij mogen blij en dankbaar zijn als het met ons leven zo is gesteld en ook een beetje trots. Maar we zouden nooit moeten denken: zo is het wel goed.
Jezus spreekt tot die joden, die menen, dat om gered te worden, het voldoende is jood te zijn. In het 8e hoofdstuk van het Johannesevangelie zeggen de joden tegen Jezus: “Onze vader is Abraham”, waarop Jezus antwoordt: “Als gij kinderen van Abraham zijt, doet dan ook de werken van Abraham”. En in Lucas 13 zegt Jezus: “Zij zullen komen uit het oosten en het westen, uit het noorden en het zuiden, en aanzitten in het Koninkrijk Gods”. Met andere woorden: uit alle landen van de wereld zullen heel veel mensen bij het Koninkrijk van God gaan horen.
Ook in onze tijd zijn er nog joden, die menen dat alleen zij gered kunnen worden. Afgelopen donderdag verscheen het nieuwsbericht, dat er in Israël een aanslag is gepleegd op het katholieke Beit Jamal klooster dat nabij Beit Shemesh ten zuidwesten van Jeruzalem gelegen is. Onbekenden smeten een brandbom tegen het klooster waardoor het begin van brand ontstond. Op de muren brachten de daders graffiti aan. “Dood aan de niet-joden” stond er te lezen. Het gaat waarschijnlijk om een klein groepje extremisten. Laten wij hen vergeven en voor hen bidden.
Ook in de katholieke Kerk hebben wij mensen, die de ouderwetse mening aanhangen, die verklaart, dat er buiten de Katholieke Kerk geen heil te vinden is. Nee, ook voor ons geldt, dat het onvoldoende is om katholiek te zijn. De heilige bisschop Augustinus heeft gezegd: “Er zijn er veel binnen de Kerk, die erbuiten staan, en er zijn er veel buiten, die erbinnen zijn”. Dat wil zeggen: er zijn mensen, die achter hun naam ‘katholiek’ hebben staan, maar niet katholiek leven. En er zijn er, die niets achter hun naam hebben staan, maar die in het dagelijkse leven heel christelijk zijn, dag en nacht voor een medemens klaarstaan. Dat kan een troost zijn voor die ouders van wie de kinderen door welke omstandigheden ook niet meer naar de kerk gaan, maar die wel een heel goede inborst hebben. Bidt maar iedere dag voor hen, dan komen ze er echt wel.
Het Rijk Gods, lieve mensen, is ruimer dan de Kerk. De Kerk is ook geen doel op zich, maar een heilig hulpmiddel van God om het Rijk Gods te vestigen.
Gedoopten kunnen voordeel hebben ten opzichte van hen, die nog niet gedoopt zijn, maar Gods heilige Geest werkt in allen: overal waar mensen leven zoals Jezus Christus ons heeft voorgedaan, of waar mensen de stem van hun geweten volgen, daar is God, daar is de Kerk, daar is tot het Rijk Gods. Katholiek zijn is het beste, maar uiteindelijk gaat het om je manier van leven.
Er zijn mensen – laten wij er respect voor hebben, want ook zij zijn kinderen Gods – die hun kinderen laten dopen en de Communie laten doen, trouwen in de Kerk doen ze nauwelijks, en soms willen zij toch nog wel vanuit de Kerk worden begraven en doen ze mee aan de Kerkbijdrage, maar zonder Gods barmhartigheid is zo’n mentaliteit niet voldoende om door de smalle deur binnen te kunnen komen. Laten wij echter niet iets zeggen van “Nou, die zie je ook nooit in de kerk”, maar laten wij vanuit een oprechte liefde ook voor deze broeders en zusters bidden. Ook zij zijn onze familie!
Het evangelie vertelt over mensen, die Jezus Christus nog persoonlijk hebben meegemaakt. Deze mensen zeggen namelijk: “In uw tegenwoordigheid hebben wij gegeten en gedronken, en in onze straten hebt Gij onderricht gegeven”. Maar zal dat helpen als ze er niet naar geleefd hebben?
En zo moeten ook wij toch altijd blijven oppassen, waakzaam blijven, zegt Jezus vaker. Kunnen wij bij de hemelpoort aankomen met de mededeling, dat wij toch iedere zondag de heilige Eucharistie hebben gevierd, onze kinderen hebben laten dopen, misschien zelfs aan de aanbidding op donderdag en vrijdag hebben meegedaan en af en toe een kaarsje hebben opgestoken bij Onze-Lieve-Vrouw van Heiloo als wij er niet naar geleefd hebben!? Zoals wij iedere morgen even in de spiegel kijken of onze haren en alles netjes zit, laten wij ook geregeld in de geestelijke spiegel kijken om te zien hoe het bijvoorbeeld met onze oprechtheid is gesteld.
Het gaat Jezus om het doen van de gerechtigheid. Hij identificeert zich met mensen in nood. Hij zegt, dat in die mensen Hijzelf ziek of gevangen was, naakt, financieel in nood, eenzaam en verdrietig. Wat heb jij voor hen gedaan, zal Jezus Christus vragen, want dat heb je ook voor Mij gedaan. Het kan best zijn, dat er ergens een barmhartige Samaritaan is, die nog nooit van Jezus Christus heeft gehoord, nooit een voet in een kerk heeft gezet, maar die wel altijd hart heeft gehad voor zijn medemensen. Die zal met alle gemak van de wereld door de nauwe poort kunnen binnengaan. Terwijl sommige christenen zich beperken tot ‘s zondags naar de kerk gaan, maar zij hebben zich nooit op een pijnlijke manier weggecijferd ten gunste van een ander. Het allerbeste is het natuurlijk om het allebei te doen.
Lieve medeparochianen, ik neem aan, dat jullie begrijpen, dat ik niet een pleidooi houd om dat ‘s zondags naar de kerk gaan maar te laten zitten en alleen goed te zijn voor de medemens. Nee, Jezus Christus zegt, dat wij op de eerste plaats God moeten liefhebben met heel ons hart. En op de tweede plaats, maar even belangrijk, is de liefde voor de evenmens.
God heeft er recht op, dat wij Hem op de Dag des Heren voor al zijn weldaden komen bedanken en wij mogen Hem dan meteen om zijn zegen voor de komende week vragen. En die zegen krijgen wij gegarandeerd mee in Woord en in Sacrament. Die twee, Woord en Sacrament, zijn voor ons bron van kracht en wijsheid om met liefde en volharding het goede te kunnen doen in de mate, die Jezus Christus van ons vraagt. Als wij deze heilsmiddelen goed gebruiken zijn wij toch bevoordeeld ten opzichte van mensen, die niet in de kerk komen.
De weg van Jezus’ Kerk is en blijft de veiligste en zekerste weg. Laten wij er trouw aan blijven, maar wetend, dat wij altijd huiswerk meekrijgen: de liefde tot ongeacht welke medemens.