Preek op 19-05-2013, hoogfeest van Pinksteren, jaar C, pastoor Frank Domen

CRÈCHE

openingswoord

Broeders en zusters, welkom op het feest van Pinksteren, het feest van de nederdaling van de heilige Geest.

Hij kwam om te beginnen over Petrus en de andere apostelen en een groep leerlingen. Als wij kijken naar de Petrus, die nu onze Kerk draagt, paus Franciscus, zien wij ook nu weer een man met een geweldige geestkracht. Gelovigen en niet-gelovigen zijn enthousiast. Bisschop Leonard van België verklaarde onlangs zelfs, dat er mensen zijn, die zich – zogenaamd – hebben laten ontdopen, en die nu alweer vragen om terugkeer in de Kerk. De heilige Geest van God werkt door de paus.

Vandaag horen wij de apostel Paulus in de tweede lezing zeggen, dat deze zelfde heilige Geest aan ons allen is gegeven. En hoe meer wij gehoorzamen aan wat Hij ons influistert, hoe meer en sterker Hij ons zal gaan helpen.

Wij allen voelen weleens in ons hart, dat wij dit of dat moeten zeggen of doen of juist niet moeten zeggen of doen, maar soms luisteren wij niet naar wat de heilige Geest ons in ons hart ingeeft. Dan trekt de Geest zich terug. Niet meteen na één vergissing, maar als wij regelmatig niet luisteren, trekt Hij – uit respect voor onze keuze – zich steeds meer terug.

Tijdens zijn preek op afgelopen vrijdag zei paus Franciscus, dat het niet zo zeer een probleem is, dat wij zondaars zijn; het wordt pas een probleem als wij geen berouw hebben over onze zonden en ons er niet voor schamen.

Vragen wij vergeving voor de keren, dat wij niet naar de stem van de heilige Geest hebben geluisterd.

openingsgebed

Laat ons bidden. Eeuwige, altijd aanwezige God, vandaag voltooit Gij het paasmysterie van uw Zoon. Gij zendt uw Pinkstergeest over uw Kerk en leert uw gelovigen de taal verstaan van uw liefde. Laat ons verademen in uw Geest, het goede smaken door zijn wijsheid en vreugde vinden in zijn vertroosting. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon … . Amen.

kinderwoorddienst

preek

Broeders en zusters, wat is Pinksteren? Misschien kunnen wij even kijken naar een stukje geschiedenis.

In het vijfde boek van het Oude Testament, het boek Deuteronomium (16, 16), staat geschreven, dat Mozes tegen de joden zegt, dat alle mannen drie keer per jaar voor Jahwe, hun God, moeten verschijnen met hun gaven. Het gaat om het feest van de ongezuurde broden, om het wekenfeest en het loofhuttenfeest.

Wat voor ons vandaag van belang is, is het tweede: het wekenfeest. Dat was een oogstfeest, dat gevierd werd aan het begin van de tarweoogst. Later werd het het feest van de vijftigste dag, omdat het gevierd werd vijftig dagen na het opdragen van de eerste tarweschoof. In het Grieks heette dat ‘pentekostês’, de vijftigste dag, en dat heeft te maken met ons woord ‘Pinksteren’.

Pinksteren was dus oorspronkelijk een oogstfeest, een vrolijk feest, een dankfeest, waarop men God bedankte voor de nieuwe tarweoogst, het nieuwe leven op het akkerland.

Wat er op het eerste christelijke Pinksterfeest gebeurde, was, dat het nieuwe leven van de heilige Geest neerdaalde in de akker van de mensenharten. Vroeger dankte men God dus voor het nieuwe plantaardige leven op de akkers – en daar zijn wij uiteraard nog steeds dankbaar om – nu danken wij God bijzonder voor het nieuwe geestelijke leven in onze harten, het leven van de heilige Geest van God.

God zelf heeft bepaald om op deze dag zijn heilige Geest te laten neerdalen. Dat is natuurlijk niet toevallig. Zo laat God zien, dat Hij het belang erkent van wat de joden altijd hebben gedaan, maar tegelijk maakt Hij duidelijk, dat Hij met het nieuwe volk van God, het nieuwe Israël, verder en dieper wil gaan. God schenkt nu niet alleen leven aan de grond, die wij bewerken. Hij schenkt zijn Geest aan alle mensen op aarde, aan allen, die voor de Geest openstaan.

Waarom moest nu de heilige Geest van God komen? Hadden wij aan Jezus Christus niet genoeg!? Hij is toch de Zoon van God! Hij heeft toch door te sterven aan het Kruis de zonde van alle mensen uitgeboet! Hij heeft ons toch gezegd en voorgedaan hoe wij moeten leven! Wat ontbrak daar nog aan!?

Beste medegelovigen, God, de Vader, had voor ons een prachtige wereld geschapen. De mensen leefden er als kinderen van God. Gods Geest leefde in hen. Maar de mens was niet tevreden met wat hij had en keerde God de rug toe om zijn eigen weg, zijn eigen ideeën, te volgen. De mens wedde op een ander paard, maar verloor de weddenschap. En daarmee had de mens zijn grootste gave verspeeld: de inwoning van de heilige Geest, ook wel genoemd ‘de heiligmakende genade. Zoals wij vaker horen over een scheiding tussen man en vrouw, zo was er hier sprake van een scheiding tussen God en de mens. En uit zichzelf kon de mens deze heilige Geest niet meer terugkrijgen.

Daarom kwam Jezus in de wereld. Eerst om ons de goede weg te wijzen. En Hij besloot zíjn opdracht met de kruisdood waardoor God de mens weer in vriendschap kon aannemen. Maar daarmee was het heilsplan van God nog niet klaar! De vriendschap tussen God en de mensen kòn weer hersteld worden, maar het was nog niet ten volle gebeurd! De breuk was nog niet helemaal genezen. De heilige Geest, die wij door de zonde hadden verloren, moesten wij nog terugkrijgen. En dat is gebeurd met het eerste christelijke Pinksteren: de heilige Geest van God kwam opnieuw in de mensen.

Maar wat hebben wij nu aan de heilige Geest? Wel, Hij is als een vuur. Een vuur geeft licht en warmte, en ook energie. Al onze huishoudelijke apparaten, onze vervoersmiddelen, bewegen dankzij vuur. Als wij er dikwijls bij stilstaan, dat de heilige Geest als een vuur in ons hart brandt, maakt dat ons sterk. Wie bidt tot de heilige Geest krijgt de kracht en de wijsheid om het goede te kunnen doen.

Maar vuur werkt ook zuiverend. Als er goud is gevonden, moet het eerst het vuur in. Het vuur brandt alles wat niet goed is eruit en daardoor krijg je zuiver goud. Zo mogen wij ook al onze zonden en zwakheden in het vuur van Gods liefde werpen.

Broeders en zusters, ik ben een beetje bang, dat maar weinig mensen bidden tot de heilige Geest. Terwijl Hij het is, die uiteindelijk al het goede in ons bewerkt. Zijn wij blij en hoopvol, dan is het de heilige Geest van God, die ons dat heeft gegeven. Voelen wij ons sterk om een probleem aan te pakken, dan komt het van de heilige Geest. Voelen wij een diepe rust in ons, een grote liefde, en dat terwijl sommige mensen ons naar behandelen; zijn wij tevreden en dankbaar ondanks een ziekte of werkeloosheid, dan is het de heilige Geest van God, die dat in ons bewerkt.

Zijn wij daarentegen somber, ontevreden, ondankbaar, boos, jaloers of wat dan ook, dan hebben wij de heilige Geest van God geen of niet voldoende ruimte gegeven.

Lieve mensen, ik wens jullie mooie Pinksterdagen toe. Dat betekent niet dat ik hoop, dat het zonnetje gaat schijnen en wij fijn uit kunnen gaan – ofschoon we daar natuurlijk ook om zitten te springen – maar “Mooie Pinksterdagen” betekent, dat ik hoop, dat jullie beseffen, dat er een heilig vuur in jullie brandt. Sluit je ogen en probeer je voor te stellen, dat er in je hart een vuur brandt. Zie en voel het branden, zie de gloed, voel de warmte. Heb er vertrouwen in. Vraag aan God om het groter te maken. Bid dikwijls, al is het maar een kort gebedje, bijvoorbeeld: “Kom, heilige Geest, vervul mijn hart en dat van alle mensen op aarde”. Bidt, lieve mensen, bidt tot de heilige Geest van God en ons eigen leven en heel het aanschijn van de aarde zal zich vernieuwen. Zalig Pinksteren!