Preek op zondag 21-10-2012, 29e zondag door het jaar B
openingswoord
Broeders en zusters, welkom bij deze heilige eucharistieviering.
Wij verlangen allemaal naar een betere wereld. Een wereld waarin iedereen zich veilig en liefst ook nog bemind kan voelen. Een wereld waarin in in ieder geval voedsel, gezondheidszorg en onderwijs is voor iedereen.
Maar zullen wij dan niet eerst de macht van het kwade in de wereld moeten doorbreken!? Er is genoeg kwaad in onze eigen omgeving. Maar ook verder weg is er veel onnodige lijden. Wereldwijd lijden bijvoorbeeld zo’n 200 miljoen christenen onder vervolging. Vele christenen worden gedwongen een andere godsdienst aan te nemen. Kerken worden platgebrand, hele dorpen uitgemoord.
Wij geloven, dat er Eén is, die dit kwaad kan stoppen: Jezus Christus. Maar wij zullen Hem er wel om moeten vragen, vele keren, net als kleine kinderen, zodat Hij kan zien, dat het echt een hartenwens is.
In het evangelie voeren zelfs de apostelen een kleine oorlog met elkaar. Jezus wijst hen dan de juiste weg: die van de dienstbaarheid. Wie in de wereld bereid is de kleinste te zijn is bij God de grootste. Wie in de wereld bereid is dienaar of slaaf te zijn is bij God de eerste.
Bidden wij om vrede. En werken wij aan vrede door zelf in nederigheid, in bescheidenheid, dienstbaar te zijn.
openigsgebed
Laat ons bidden. Goede God, om onzentwille heeft uw Zoon zich belast met onze schuld en het lijden op zich genomen om allen te rechtvaardigen. Beziel ons met zijn gezindheid; dat wij bereid zijn ook de last van anderen te dragen zoals Hij heeft gedaan: de dienaar van ons allen, Jezus Christus, uw Zoon, onze Heer. Die met U leeft en heerst … . Amen.
kinderwoorddienst
preek
In de eerste lezing uit de profeet Jesaja werd het woord ‘raadsbesluit’ genoemd.
Wij moeten ons het volgende niet al te menselijk voorstellen, maar nog vóórdat de engelen en de mensen waren geschapen, belegden de drie goddelijke Personen – Vader, Zoon en heilige Geest – als het ware een vergadering en zeiden: Als wij de engelen scheppen, zal een deel van die engelen tegen ons in opstand komen, dat weten wij nu al, en zij zullen een hoop ellende veroorzaken. En als wij de mensen scheppen, zal ook een deel van hen tegen ons opstaan en de last, die zij veroorzaken zullen wij zelfs aan den lijve voelen, omdat één van ons óók mens zal moeten worden om de schade te herstellen. Doen wij er verstandig aan om aan dit avontuur te beginnen, terwijl wij nu al weten, dat het ons heel wat gaat kosten?
Nou, beste medegelovigen, misschien dat iemand uit de zakenwereld zou zeggen, dat dit een heel onverstandige onderneming is geweest – en het is waar, dat God door de schepping en de verlossing er zelf niet gelukkiger op geworden is – ook niet ongelukkiger – maar het is wel een blijk van grote liefde van God voor ons. Niet God wint erbij, maar de mensen van goede wil winnen erbij, zij, die uiteindelijk bij God komen. Zíj mogen delen in de eeuwige vrede en vreugde van God, maar God zelf heeft hun eerbewijzen eigenlijk niet nodig. Hij ìs al volmaakt gelukkig!
In de eerste lezing vinden wij terug wat het God heeft gekost om de door de mensen aangerichte schade te herstellen. Er staat geschreven: “De Heer – dat is God, de Vader – heeft besloten zijn dienaar – dat is Jezus, de Zoon – te vernederen en hem te doen lijden”. ‘Te vernederen’, dat is in dit geval ‘hem van de hoge hemel naar de aarde omlaag te sturen’. En daar heeft Hij inderdaad veel moeten lijden om de balans tussen goed en kwaad weer in evenwicht te brengen.
Maar – en nu komen wij bij de tweede lezing – nu dat eenmaal is gebeurd, hebben wij een verheven hogepriester, één die de hemelen is doorgegaan, Jezus, de Zoon van God.
Broeders en zusters, Degene, die omwille van ons de veilige hemel heeft verlaten om te lijden en te sterven, opdat wij zouden kunnen genezen en leven, eeuwig, staat nu voor de troon van God om voortdurend de hemelse Vader zijn liefdesoffer in herinnering te brengen met de bedoeling dat God de wereld zijn vrede schenkt.
Maar wat doen sommige mensen in plaats van zich met deze verheven hogepriester te verenigen – en nu komen wij bij het evangelie van vandaag – zij maken zich alleen maar druk om de beste plaats. Dat is wat de apostelen Jakobus en Johannes doen. Zij willen nota bene de àllerbeste plaats: links en rechts naast de troon van God in de hemel. En ook tegenwoordig maken veel mensen zich vooral druk om een goede positie in de maatschappij en een flink salaris. Liefde voor de goede zaak, voor de mensen voor wie en met wie zij werken, is er soms niet meer bij. De concurrentie op de werkvloer is soms moordend.
Je kunt misschien wel – zo lang of zo kort als het duurt – een goede positie krijgen en een behoorlijk salaris, maar een betere wereld krijgen wij alleen maar als wij dat goddelijke raadsbesluit van de eerste lezing volgen: Jezus Christus daalde af in de mensenwereld, niet om gediend te worden, maar om zelf dienaar te zijn, om zelf de minste te zijn.
Niet het streven naar de beste plaats levert een betere wereld op, maar het streven de ander een betere plaats te geven. Dat zal soms een beetje ten koste gaan van onszelf. Maar is juist dat niet het echte christendom: jezelf geven ten voordele van een ander!?
De apostelen Jakobus en Johannes zagen gelukkig al gauw in, dat ze verkeerd bezig waren en hebben inderdaad hun leven gegeven voor hun naasten. Jakobus stierf als martelaar en Johannes stierf in ballingschap op het eiland Patmos.
Wat zou het geweldig zijn als zowel de moslims als de joden en de christenen zichzelf dienstbaar maakten aan de ander! Zou de oorlogsdreiging van deze tijd dan niet meteen over zijn?
Bidden wij om vrede tussen moslims en joden en christenen en proberen wij de christelijke boodschap ook zelf in onze eigen omgeving waar te maken.
slotwoord
Broeders en zusters, als een huis onder water loopt door bijvoorbeeld het afbreken van een kraan kun je de overstroming stoppen door eenvoudigweg de hoofdkraan af te sluiten. Zo is het ook met een ruzie: iemand moet stoppen. Dan is er op z’n minst een wapenstilstand.
Proberen wij als christen altijd en overal de kleinste te zijn. Dan zijn wij echte vredestichters en is God met ons alle dagen van ons leven.