Preek op maandag 24-12-2012, kerstavond, jaar C, diaken Eelke Ligthart

openingswoord

Hartelijk welkom voor u allen die hier bent samengekomen om de geboorte van Jezus onze verlosser te vieren.

De afgelopen weken hebben we in de advent kunnen toeleven naar Kerstmis. En bij dit feest binnen gezinnen en families heb je het natuurlijk druk om alles goed voor t e bereiden, de boom, hopelijk een mooie kerststal en de vraag wat gaan we eten en bij wie. Allemaal heel belangrijk en gezellig. Maar in de advent wordt er ons ook gevraagd om na te denken over ons leven, om ons om te keren, te bekeren en ons te richten op de boodschap van het kind Jezus, Hij wordt neergelegd in een kribbe, hij wordt ons in handen gegeven en de vraag is hoe gaan we met hem om.
Hebben we nog wel tijd voor Hem, onze verlosser? Of gaat het deze dagen slechts nog om gezelligheid en romantiek?
Jezus wordt ons in handen gegeven om er wat mee te doen
Bidden we aan het begin van deze viering onze schuldbelijdenis voor de keren dat we dat wel eens vergeten.

preek

Dierbare medegelovigen,

Kerstavond, Jezus is geboren in een stal en in een voerbak, voor de os en de ezel, neergelegd. Toen ik aan de voorbereiding van deze viering begon schoot me een verhaal te binnen dat steeds met kerstmis weer bij me boven komt. Ik weet niet meer of ik het heb gelezen in een tijdschrift of krant, maar het is van jaren geleden.
Een vrouw was met haar dochter op reis in een ontwikkelingsland en ze liepen ergens op het afgelegen platte land. Daar ontmoeten ze een boer. In zijn grote handen draagt hij een kind. Een klein kind, misschien een jaar oud. Het kind is zeer sterk vermagerd, het lijkt ten dode opgeschreven. De boer begint te spreken tegen de twee vrouwen, maar het is onverstaanbaar, ze begrijpen er niets van. De boer en de vrouwen spreken niet dezelfde taal, Maar al pratende legt de boer het verzwakte kind in de handen van de vrouw. Paniek overvalt haar en ze heeft zich nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld, beschaamd en verlegen. Wat zegt die boer toch? Wat vraagt hij met dit gebaar? Wat moet ik? Wat kan ik, denk die vrouw. Wil hij dat ik voor het kind zorg? Meenemen naar huis, maar dat kan toch niet zomaar! Teruggeven? Dat kan toch ook niet?
Uiteindelijk heeft ze het kind toch terug gegeven. Zonder woorden, ze kon geen woord uitbrengen.
Teruggekeerd naar huis is dat beeld van die boer en dat kind gebleven. De vrouw raakt het niet meer kwijt. Ze vertelt het aan iedereen. En iedereen weet de oplossing al:” Natuurlijk kon je er niets mee, het is goed dat je het hebt terug gegeven”. Maar hoe meer mensen dat tegen de vrouw zeggen, hoe meer ze de behoefte krijgt om er tegenin te gaan. Er is een stem in haar binnenste die steeds zegt: Je moet er iets mee, je kunt er iets mee. En alle kinderen die ze ziet… overal ziet ze dat kind van die boer.
Vandaag vieren we Kerstavond en een kind wordt ons gegeven, ons in handen gelegd. Een kind wordt ons toevertrouwd. Een beeld van een kind dat ons is gegeven, een verhaal van twintig eeuwen geleden. Ook nu zeggen mensen, gelovige mensen, “ik moet er iets mee” met die zoon van God die in onze wereld is gekomen, die ons in handen is gegeven. Hij is in onze wereld gekomen en Hij laat ons niet los. Anderen zullen zeggen, ach het is een mooi romantisch feest, maar met dat kind……..?
Zijn wij bereid dat kind, die Jezus in onze armen te nemen en te zeggen hier ga ik mee verder. Of is het hinderlijk, weten we niet wat we moeten zeggen? Is Hij voor ons iemand geworden uit lang vervlogen tijden en doorkruist Hij soms ons drukke bestaan?
Kind ons gegeven, wij moeten er iets mee. Vanavond treffen we elkaar en we komen Hem tegen in het kind in de stal. Hij heeft ons hier bij elkaar gebracht. Hij laat ons ook niet los, ook al zien en voelen we dat soms niet.
Maar toch, deze nacht is Hij gekomen, een Kind als een helder licht. De herders zagen Hem als eerste en wisten door de engelen dat er iets bijzonders was gebeurt. Eenvoudige mensen, die herders, die nauwkeurig toezien dat er geen schaap verloren gaat. Zij gaan met hun schapen op weg naar dat kind, vol toekomst, vol belofte. Dat zoeken ook wij in alle nederigheid, de eenvoud en de ongecompliceerde manier van leven. En dan doet leeftijd er niet toe.

Ieder jaar opnieuw Kerstmis, de geboorte van Jezus , de komst van het Licht in de wereld. Hij is toevertrouwd aan Jozef en Maria, toevertrouwd aan mensenhanden. Maar wat hebben mensen met hem gedaan. Uiteindelijk ten prooi gevallen aan diezelfde mensenhanden. Het werd te moeilijk voor mensen en het kind was ten dode opgeschreven. Maar toch heeft zijn leven ons leven beïnvloed, anders gemaakt. Zijn Licht in de wereld schijnt nog steeds, Hij wordt ons nog steeds in onze handen gelegd, letterlijk. Hij komt bij ons, in ons in de H. Eucharistie. Hij is daarmee een onuitwisbaar voorbeeld geworden door zijn liefde voor de mens. Hij is vanavond opnieuw een aansporing voor ons, voor onze handen om te doen wat Hij gedaan heeft: Het kleine groot maken, het zwakke sterk, het bedreigde redden, het donker licht en het schijnbaar dode levend maken. En dan diep in jezelf voelen en weten: Hier is God en weten dat je er mag zijn, met al onze gebreken en onhebbelijkheden. Iedere mens is in tel.
Een God met u, een God met ons. Die God met ons daar in de kribbe verandert de wereld niet zonder ons. Niet de kleine wereld om ons heen (hier in huis) en niet de grote wereld die ons toch al dat machteloze gevoel geeft. God verandert de wereld niet zonder ons. Wij moeten veranderen, omkeren , ons bekeren. Het Kind Jezus in ons toelaten. Dan kunnen we ontdekken wat de eigenlijke macht is. Hij toont Zijn macht door dicht bij ons te komen staan in ons leven zodat we het leven aan kunnen. Overal waar wij met onze onmacht gaan staan naast de ander, overal waar wij opkomen voor onrecht, daar zullen we ervaren dat het kind Jezus met ons meegaat op de soms moeilijke weg door het leven. Zo worden we mensen naar Gods welbehagen en kunnen we soms zomaar zingen. God heeft ons in Zijn hand, laten wij onze handen openen om het nieuw geboren kind Jezus opnieuw in ons leven toe te laten.
Wij wensen u een Zalig Kerstmis.
Amen.