03-03-2020, dinsdag in de 1e week van de veertigdagentijd

Openingswoord

Soms gebeuren er van die minder leuke dingen in het leven. Door de schuld van een ander komen wij te laat bij een belangrijke vergadering. Terwijl wij netjes bij het rode verkeerslicht staan te wachten rijdt iemand een deuk in onze auto. Je partner vergeet je verjaardag. Een van onze kinderen geeft ons een respectloos antwoord. In dergelijke situaties is het misschien nog niet zo heel moeilijk om te vergeven. Het kan allemaal een oorzaak hebben en per slot van rekening zijn er geen gewonden gevallen.

Maar wat als een van onze kinderen door een ander mishandeld of misbruikt werd!? Wat doen we als we vroeger een ouder of pleegouder hadden, die nooit enige genegenheid toonde!? Wat doen mensen als zij ontdekken, dat hun partner hen al jarenlang bedriegt!? Hoe makkelijk of hoe moeilijk is het dan om te vergeven!?

We weten allemaal, dat wij moeten vergeven. Het is een goddelijk gebod. Maar soms lukt het niet om het meteen te doen. In bepaalde gevallen is vergeving een proces, dat veel kleine stappen vereist voordat we die grote sprong van genade en volledige vergeving kunnen maken. Daar heeft Jezus Christus geen problemen mee, want Hij kent onze harten, Hij weet dat we hier en daar klein zijn en tijd nodig hebben om te groeien. Hij verwacht niet het onmogelijke van ons.

Dus welke stappen kunnen wij nemen? De eerste en de belangrijkste stap is altijd die van het gebed. In de stilte van ons hart kunnen wij ons openstellen voor Jezus’ aanwezigheid en Hem vragen om allereerst aan onszelf zijn liefde en genade te geven. Het is een eenvoudig gebed, maar het is alles wat de Heer nodig heeft om onze pijn te genezen. Na verloop van tijd, wanneer wij zijn genezende liefde ervaren, zullen wij de kracht vinden om de ander te vergeven.

We weten allemaal, dat een van de doelen van ons leven is om zo barmhartig te worden als onze hemelse Vader barmhartig is. Maar het is net zo belangrijk om te weten, dat vergeving in die bijzonder pijnlijke situaties een doel is, dat we ooit hopen te bereiken, en geen opdracht, die wij onmiddellijk moeten vervullen. Het belangrijkste is, dat we aan deze reis beginnen, en dat wij ons best doen om op het pad van vergeving te blijven. Waar wij ook zijn op deze reis, vandaag wordt ons een geweldige kans gegeven om nog een stap te zetten. Dat hoeft niet groots te zijn. Al zetten wij maar een kleine stap, God maakt hem wel groter.