Vasten is het doelbewust bewust afzien van voedsel of andere geneugten, om zo ontvankelijker te worden voor de boodschap van Gods liefde. Het is één van de belangrijkste vormen van boetvaardigheid in de katholieke Kerk.

Oproep

Jezus Christus plaatst iedere mens voor een radicale, maar existentiële keuze. Christus brengt de blijde boodschap van het Rijk Gods, en het is aan iedere individuele mens om die boodschap aan te nemen of te verwerpen. Christus roept op tot bekering: hij vraagt de mens om zich vrij te maken van alle zonden, preoccupaties en beslommeringen die de weg tot het Rijk Gods versperren.

Bekering en boete

De Kerk heeft steeds geleerd, dat bekering niet eens en voor altijd gegeven kan zijn, maar steeds opnieuw moet worden beleefd en nagestreefd. De gelovige christen zondigt immers regelmatig, en raakt daardoor het zuivere zicht op God kwijt. Hij moet zich steeds opnieuw bekeren, en boete doen voor zijn misstappen. De christen kan zijn boetvaardigheid op verschillende manieren uiten. De Schrift en de kerkvaders leggen vooral op drie vormen de nadruk: het gebed, de aalmoes en het vasten.

Versterving

Vasten is een zogeheten ‘oefening in versterving’. Bij versterving gaat het om beheersing van de lichamelijke driften. Het is de bedoeling niet of nauwelijks te eten en te drinken, geen geslachtsgemeenschap te hebben, en in het algemeen afstand te nemen van alle verslavingen en hartstochten die de weg tot God kunnen versperren. Vasten is in de kern een verstervingsoefening waarbij op een dag maar één enkele maaltijd wordt gebruikt. Meestal wordt die ene maaltijd bovendien zo laat mogelijk op de dag genoten.

Lees verder bij KRO-NCRV