De christelijke vastentijd, in 2022 van 2 maart (Aswoensdag) tot en met 16 april (17 april is het Pasen), kán een hele positieve en bijzondere tijd zijn. Vast en zeker voor elke mens die kiest om gedurende 40 dagen met Jezus in de woestijn te verblijven. Een woestijn is een saaie, weinig aangename plek: overdag te warm, ‘s nachts te koud, zand, zand en zand en cactussen, misschien in soorten en maten, maar dat is het wel. Er is niets te beleven. Maar voor de mens, die in de geestelijke woestijn van de vastentijd verblijft, is het een drukke periode: actie vereist! (Extra) vasten, bidden en liefdadigheid, zijn in deze woestijntijd een soort ‘drie-eenheid’.

Vasten vind ik erg moeilijk. Misschien ook wel omdat wij buiten de vastentijd al een vrij sober leven leiden. Maar ik probeer een of twee kleine dingen echt 40 dagen vol te houden. Iemand vertelde eens, dat hij elke dag om 17.00 uur een jenevertje drinkt, maar niet in de vastentijd. En dat bleek verre van gemakkelijk, wel heel waardevol. Van een ander hoorde ik een geweldige prestatie: 40 dagen geen vlees eten, ook geen van vlees afgeleide producten. Heel erg moeilijk. Chapeau! Vasten is natuurlijk ook: minder tv, facebook, internet, minder klagen en mopperen, enz.

Een beetje meer bidden, vind ik niet zo moeilijk: bewust en aandachtig spreken met de Heer, wétend dat Hij luistert en blij is met elk ‘gesprekje’. Ik kies een kort gebed uit van een heilige, of de tekst van een mooi lied. Dat is ook bidden.

Maar liefdadigheid (lieve daden!) beoefenen, zou toch een (dagelijkse) hobby van alle christenen moeten zijn, want God ís liefde. En liefdadigheid beoefenen, betreft niet alleen geld weggeven (Vastenactie!) of houdbare producten (Voedselbank), maar werken aan een houding. De apostel Paulus geeft goede tips: ”Uw vriendelijkheid moet bij alle(!) mensen bekend zijn”, of: “Laat geen slecht woord over uw lippen komen, maar spreekt een goed woord, opbouwend, tot zegen voor de hoorders”. En ook: “Weest goed voor elkaar en hartelijk. Vergeeft elkaar zoals God u vergeven heeft in Christus”. Ik denk aan het mooie kleine woordje ‘minne’ … liefde, het tegenovergestelde van onmin. De vastentijd is een uitgelezen tijd om ruzies, onenigheid ‘in der minne te schikken’. Echte onmin betreft altijd twee boze partijen, die ‘samen’ de onmin niet goed wíllen maken. De mens echter die aangedaan leed vergeeft, leeft zelf niet in onmin.

Onze Heer vindt ‘in minne leven’, de onderlinge liefde en vrede, belangrijk. Hij heeft opgeroepen om voor vijanden en vervolgers te bidden, geen kwaad met kwaad te vergelden, niet op strepen te staan, een ander hoog te achten, de laatste plaats kiezen. Prachtige vastenvoornemens, toch, voor een héle parochiegemeenschap, een Kerkfamilie: góed spreken en anders zwijgen, in minne leven. Bijkomend voordeel: de verbetering van de hele wereld begint bij onszelf. De hele wereld geniet dus als deze vastenvoornemens slagen. Vast en zeker!

Wiljan Domen