Uit de geschriften van de zalige Jan van Ruusbroec († 1381)

De menswording van het Woord.

God heeft ons allen een teken van minne gegeven: Hij heeft zijn eniggeboren Zoon gezonden in onze natuur, zodat Hij mens werd zoals wij en ons aller broeder. Gods Zoon heeft zichzelf vernederd en ons verheven. Hij heeft zichzelf arm gemaakt en ons rijk. Hij heeft zichzelf versmaad en ons met eer overladen. Maar al heeft Hij zich vernederd, Hij heeft zich niet ontdaan van zijn verhevenheid. Want Hij bleef al wat Hij was en Hij nam op zich wat Hij niet was. Hij bleef God en werd mens, opdat de mens God zou worden.

Hij heeft zich bekleed met ons aller mensheid en gelijkt zo op een koning die zich zou kleden met de kleren van zijn gevolg en van zijn dienaren, – zodat wij allen met Hem één en hetzelfde kleed dragen van dezelfde menselijke natuur. Zijn lichaam en ziel die Hij van de zuivere maagd Maria ontving, heeft Hij bovendien speciaal bekleed met een koninklijk gewaad, dat is met zijn goddelijke waardigheid. Dit bovenkleed bezit niemand van nature tenzij Hij alleen, want Hij is God en mens in één persoon. Maar als ook wij samen met Hem ditzelfde kleed mogen dragen, dan kan dit alleen gebeuren uit genade. Laten wij Hem dan zozeer beminnen dat wij onszelf kunnen verloochenen en onze beperkte natuur kunnen overstijgen om verenigd te worden met zijn persoon, de eeuwige waarheid.

Want gij weet wel dat wij van nature allen geboren worden als kinderen van Gods toorn, als kinderen van geweld en als indringers in het rijk Gods. Dit is te wijten aan de eerste mens die God ongehoorzaam werd en zo de genade verloor, die hij ontvangen had ten behoeve van ons allen die uit Hem geboren zijn naar de menselijke natuur. Om deze zonde goed te maken, zond de Vader ons zijn Zoon, en de Zoon ontving onze
natuur, en de heilige Geest bewerkte zijn geboorte in onze mensheid.