Uit een preek van de heilige Andreas, bisschop van Kreta († 740)

Het oude is voorbij; zie, alles is nieuw

‘Christus betekent het einde van de wet’ (Rom. 10, 4). Hij leidt ons immers niet verder af van de letter van de wet als Hij ons tot de geest ervan brengt. Vervulling van de wet betekent immers dat de wetgever de letter in de geest veranderd heeft, nadat Hijzelf alles tot voltooiing heeft gebracht. Hij heeft in zichzelf alles onder één hoofd gebracht en onder de wet van de genade geleefd. De wet heeft Hij namelijk onder het juk gebracht en de genade daarmee harmonisch verbonden, waarbij Hij niet het eigene van het een met het eigene van het ander vermengd heeft, maar op een God zeer waardige wijze wat zwaar, slaafs en onderdrukt was, licht en vrij gemaakt heeft. Zo zullen wij dan niet meer onderworpen zijn aan de machten van de kosmos, zoals de apostel Paulus zegt (vgl. Gal. 4, 3), en niet meer gebukt gaan onder het slavenjuk van de letter van de wet.

Dit is immers het belangrijkste van Christus’ weldaden jegens ons. Dit is de openbaring van het mysterie. Dit is de vernieuwing van onze natuur: God wordt mens en de menselijke natuur die Hij heeft aangenomen, wordt vergoddelijkt. Echter, bij een zo schitterende en stralende komst van God onder de mensen moest op die vreugde ook een inleiding komen, waardoor de grote gave van het heil tot ons zou komen. Dit is nu de betekenis van de viering van het feest van vandaag: deze inleiding is de geboorte van de Moeder Gods; de voltooiing en vervulling daarvan is echter de door God beschikte eenwording van het Woord met het vlees. De Maagd wordt nu immers geboren, gevoed en gevormd om moeder te zijn voor God, de Koning van alle eeuwen.

Hieruit komt dan ook voor ons een dubbel gewin voort: enerzijds worden wij tot de waarheid gebracht en anderzijds worden wij bevrijd uit het slavenbestaan onder de letter van de wet. Hoe en op welke manier? Wel, de duisternis wijkt voor de komst van het licht en de genade brengt de vrijheid in plaats van de letter van de wet. Het feest dat wij vandaag vieren, staat nu op de grens van beide gebeurtenissen: het is de verbinding tussen waarheid en voorafbeelding en het brengt het nieuwe in plaats van het oude.

Laat nu heel de schepping jubelen en dansen en aan de vreugde van deze dag bijdragen wat dit feest waardig is. Laat er vandaag één gemeenschappelijke viering zijn van hemelse en aardse bewoners. Laat alles wat op de aarde en boven de aarde is, samen feestvieren. Vandaag is immers de tempel voor de Schepper van het heelal opgericht en wordt voor de Schepper op nieuwe en passende wijze een schepsel bereid tot woonplaats van God.

Heden vieren wij met eerbied de geboorte van de Moeder Gods, Maria, die altijd maagd is gebleven. Haar heilig leven is een licht voor alle kerken.

Laten wij met hart en ziel de lof van Christus zingen bij deze heilige viering van de hoogverheven Moeder Gods, Maria.

Haar heilig leven is een licht voor alle kerken.