Broeders en zusters, allemaal welkom.

We horen zo aanstonds in het evangelie een hoop lawaai, een woedende menigte, die Jezus de synagoge en de stad uitjoeg en Hem voortdreef tot aan de steile rand van de berg waarop hun stad gebouwd was om Hem daar in de afgrond te storten. Wat een commotie. En dat allemaal vanwege een paar opmerkingen, die Jezus tijdens zijn preek heeft gemaakt.

Het komt wel vaker voor in scènes waarin veel mensen aanwezig zijn, dat mensen helemaal opgewonden raken, maar dat in ieder geval niet iedereen precies weet waar het nu eigenlijk om gaat.

Wat heeft Jezus nu precies gezegd, dat een dergelijke reactie zou kunnen veroorzaken? Was het, omdat Hij had gezegd, dat Hij kwam om te genezen, om te herstellen, om vrijheid te brengen? Was het, omdat Hij had laten doorschemeren, dat de heidenen meer voor de blijde boodschap zullen openstaan dan de joden zelf? Of waren er gewoon te veel mensen, die herrie maakten om niets?

Misschien dat ook ons leven weleens vol is van stemmen of indrukken van buitenaf en dat zij in ons eenzelfde tumult kunnen veroorzaken.

Wij moeten natuurlijk naar sommige stemmen luisteren. Bijvoorbeeld als zij ons herinneren aan onze plichten tegenover ons werk, onze familie en onze gemeenschap. Sommige stemmen delen ons de laatste nieuwsberichten mee. Maar er zijn er ook, die ons de laatste roddels meedelen of die wijzen ons op de laatste trends in mode en entertainment. Er zijn ook stemmen, die ons herinneren aan mensen, die ons in het verleden hebben beledigd en die ons dus proberen op te sluiten in angst en weerzin of stemmen, die ons nieuwe verleidingen voorhouden. Er zijn angstige stemmen, zeurderige stemmen, opgewonden stemmen en ook kalme, rustgevende stemmen. Er zijn er zo veel verschillende!

Als we merken, dat er zo veel verschillende stemmen in ons hoofd gonzen, misschien is het dan goed om een paar keer diep adem te halen om die stemmen tot rust te brengen. Beelden wij ons in, dat wij ons met Jezus alleen bevinden in een kamer of bij een vredig kabbelend beekje. Concentreren wij ons op zijn stem. Geven wij Hem de gelegenheid te vertellen, dat Hij bij ons is, dat Hij ons van onze geestelijke duisternis wil bevrijden, dat Hij ons wil sterken in de beproeving, onze wonden wil verzorgen en dat Hij onze harten wil openen voor zijn liefde. Op zo’n moment is zijn stem de enige waarnaar wij hoeven te luisteren.