Openingswoord

Broeders en zusters, vandaag vieren wij Jezus Christus als de eeuwige Hogepriester. Hij is door God, zijn Vader én onze Vader, hoog verheven, maar dat betekent niet, dat Hij ook ver boven ons staat. Integendeel, Hij is heel dicht bij ons.

Strakjes horen wij weer die overbekende woorden: “Dit is mijn Lichaam, dit is mijn Bloed.” In de gedaante van brood en wijn is Hij niet alleen bij ons, maar zelfs in ons, Hij is ons voedsel, stapje voor stapje veranderen wij in Hem. Door het grote offer, dat Hij heeft gebracht, zetelt Hij inderdaad aan de rechterhand van de Vader, maar door de heilige Geest is Hij tegelijkertijd heel dicht bij ons en in ons.

Om dit alles werkelijkheid te kunnen laten worden heeft God met ons een verbond gesloten. Als wij daaraan denken, denken wij meteen aan allerlei regels, die onderhouden moeten worden om ons aan die afspraak te kunnen houden. En soms zoeken mensen de grenzen op om te kijken hoe ver zij kunnen gaan om onder bepaalde regels van het verbond uit te komen.

Dat dit op gegeven moment niet goed kan blijven gaan is wel duidelijk. Toen God met het volk, dat Hij uit Egypte had bevrijd een verbond had gesloten, werd het van de kant van het volk verbroken.

Een nieuw verbond werd er gesloten, dit keer door de wet niet in stenen platen, maar in het hart te griffen. Daar is het ook waar Jezus bij ons is als wij zijn Lichaam en zijn Bloed tot ons nemen.

Wetend wat Hem te wachten stond heeft Jezus zichzelf bij het Laatste Avondmaal aan ons gegeven. Aansluitend heeft Hij op het kruis het offer volbracht door zijn Geest te geven. Het is daar waar Hij zich geheel gegeven heeft, niet alleen aan zijn Vader, maar ook aan ons.

Als wij vandaag Jezus als eeuwige Hogepriester vieren, mogen wij ook eens denken aan wat “het leven geven” voor ons betekent. Of je nu priester bent of niet, wij mogen delen in het Priesterschap van Jezus. Dit betekent voor ons dat wij, naar zijn voorbeeld, ons leven niet kunnen leven met voorbehoud. Nee, ook ons wordt gevraagd ons leven totaal te geven, wat het ook van ons vragen mag.

Met de apostel Paulus zouden wij moeten kunnen zeggen: “Met Christus ben ik gekruisigd, ikzelf leef niet meer, Christus is het die leeft in mij “(Gal. 2, 19-20). En “Ik lijd om Christus’ wil graag zwakheid, smaad, nood, vervolging en benauwdheid, ik roem het liefst op mijn zwakheden, dan zal de kracht van Christus in mij wonen”(2 Kor. 12, 9b-10).

Jezus, de Hogepriester is ons de weg voorgegaan. Laten wij dan ook iedere dag opnieuw ons kruis opnemen om Hem te volgen (Mt. 11, 38). Dat het ons gegeven mag zijn om ons leven geheel te geven, zonder voorbehoud, zonder grenzen op te zoeken.