Openingswoord

Vandaag, broeders en zusters, viert de Kerk de bekering van de heilige apostel Paulus. Een grote christenvervolger verandert in een van de grootste volgelingen van Jezus Christus. Het staat, meen ik, nergens vermeld, maar ik neem toch aan dat er best wel veel eerste christenen voor hem zullen hebben gebeden, juist omdat zij heel goed wisten dat Jezus mensen kan helpen om een nieuw en beter leven te gaan leiden.

Laten wij tijdens deze heilige eucharistieviering allemaal op z’n minst één persoon, die wel een beetje bekering kan gebruiken, bij de Heer aanbevelen. En beginnen wij met onszelf.

“Wat moet ik doen, Heer?” Paulus vroeg zich dit af, nadat Jezus zichzelf aan hem in een schitterend licht had geopenbaard. Tot op dit ogenblik was Paulus altijd zeker geweest van zijn roeping. Hij was altijd vastberaden geweest. Zelfs als dat betekende dat hij de leerlingen van Jezus moest vervolgen. Ook nu was hij op reis om de christenen in Damascus te arresteren, zodat het evangelie zich niet verder zou verspreiden. Maar in een oogwenk werd het standpunt van Paulus over Jezus drastisch veranderd. Hij was niet langer een vijand van Christus, maar werd een van zijn grootste volgelingen!

De bekering van Paulus werd de basis voor de rest van zijn leven. Wel drie keer wordt er in het boek de Handelingen van de Apostelen teruggekomen op deze ontmoeting met de Heer. Ook Paulus zelf drong steeds dieper door in wat er die dag was gebeurd. Wetenschappers hebben aangetoond hoezeer de verkondiging van de heilige apostel Paulus is gebaseerd op zijn bekering. Paulus denkt regelmatig terug aan die grote dag en trekt er regelmatig wijsheid uit voor zijn dagelijkse leven.

Dit is voor ons een prachtig voorbeeld om na te volgen. Ook wijzelf hebben onze ervaringen met de Heer en het zou goed zijn daar regelmatig aan terug te denken. Hoe vaker wij ze ons voor de geest halen, hoe dieper ze op onze harten zullen inwerken en hoe beter ze ons bij de geestelijke strijd zullen kunnen helpen, ik denk, allereerst een strijd met onze eigen zonden en tekorten. Als de duivel ons bekoort, kunnen wij terugdenken aan wat de Heer voor onszelf reeds heeft gedaan. En als er zich eens een kans voordoet om te evangeliseren, kunnen wij veel meer doen dan wat abstracte verhalen vertellen. We kunnen dan getuigen van uit onze persoonlijke ervaring.

Ieder van ons is uniek. En dat geldt ook voor onze bekeringsverhalen. Van de alcoholist, die de genezende kracht van Jezus mocht ervaren tot de ongehuwde moeder die ontroerd is door het medeleven van een parochiaan of tot de kankerpatiënt, die eenzaam in een kamer van het ziekenhuis schreeuwt tot de Heer.

Danken wij God voor wat Hij tot nu toe aan ons heeft gedaan en laten wij vandaag er wat vaker aan terugdenken om zodoende er nog meer goeds mee te kunnen doen.