Openingswoord

Vandaag, broeders en zusters, vieren wij het feest van Sint Petrus’ Stoel. Wij gedenken de heilige apostel Petrus als de eerste herder van de Kerk, de opperherder. Petrus had allerlei gaven om de Kerk goed te kunnen leiden: wijsheid, inzicht en kracht. Hij had ook de gave van profetie, het vermogen om op een heldere manier het woord van God te verkondigen en hij was moedig tegenover de mensen om hem heen.

Maar wij weten ook, dat Petrus niet altijd de heldhaftige leider is geweest, die wij vandaag vieren. Nemen wij als voorbeeld het evangelie van vandaag. Zeker, hij stond als eerste van alle apostelen open voor de waarheid, dat Jezus de Zoon van God is, de Messias. Maar meteen na het ontvangen van deze goddelijke openbaring probeerde hij Jezus ervan te weerhouden om als Messias aan het kruis te sterven. Denken wij ook aan zijn kleine geloof toen hij net als Jezus over het water probeerde te lopen en aan het feit dat hij na het Laatste Avondmaal tot driemaal toe ontkende Jezus te kennen. Petrus moest duidelijk nog groeien voordat hij geschikt zou zijn om de Rots te zijn, waarop Jezus zijn Kerk zou kunnen bouwen.

Jezus gaf dus de grootst mogelijke opdracht aan een zwakke man, Petrus. Maar het goede nieuws is, dat Petrus grote vooruitgang maakte en leerde om de stem van de Heer steeds duidelijker te herkennen. Uit de eerste lezing van vandaag blijkt, dat het geloof van Petrus inderdaad volwassen is geworden en dat hij een ervaren Kerkleider is geworden.

Wij kunnen een zelfde ontwikkeling doormaken. Als wij leren om meer bewust aandacht te schenken aan onze gedachten en woorden, kunnen ook wij leren om te onderscheiden welke gedachten en woorden van de heilige Geest komen, welke van de wereld komen en welke influisteringen van de duivel zijn. Wij zullen dan zien dat als het gaat om woorden van bemoediging, hoop en troost, dat zij dan hoogstwaarschijnlijk van de Heer komen. En dat als het om woorden gaat van oordeel en wrok, afgunst of gekwetste trots, dat ze dan waarschijnlijk ergens anders vandaan komen.

Broeders en zusters, de oogst is groot. Veel mensen verlangen onbewust naar het woord van de Heer. Laten wij de Heer vragen om ons mogelijkheden te geven zijn Woord te verkondigen. Als wij bij familie of vrienden of nog andere mensen op bezoek zijn en in de stilte van ons hart vragen wij de Heer het gesprek open te breken, zodat wij over Hem kunnen spreken, als Hij ziet, dat wij daar echt naar verlangen, dan zal ook Hij zijn best doen.

Maar veel mensen zijn bang, omdat ze niet weten wat ze dan moeten zeggen. Zij vinden, dat ze het niet zo goed kunnen verwoorden. Nu, dat is niet zo heel erg. Wij hoeven niet de eerste prijs in de welsprekendheid behaald te hebben om verkondigers van het evangelie te kunnen worden. Het zou wel goed zijn iedere dag minstens vijf of 10 minuten te reserveren om het Woord van God te kunnen overwegen. Dan zal God onze geest en onze mond vullen met zijn woorden van leven. Ook wij kunnen dan, net als de heilige apostel Petrus, een profetische stem krijgen in deze wereld.