Openingswoord

Als mensen nauwelijks reizen, denken zij misschien, dat het maken van verre reizen spannend en avontuurlijk is. En dat kan natuurlijk ook zo zijn. Maar denken wij even aan die mensen, die voortdurend op reis zijn, ofwel zakelijk of vanwege familieverplichtingen. Op een gegeven moment kan het ook vervelend worden en kan het mensen frustreren.

In de eerste lezing horen wij hoe Abram op bevel van God op reis gaat. En op een gegeven moment is hij gereisd van Ur naar Haran, dat is een afstand van ongeveer 1046 kilometer, de afstand van Parijs naar Berlijn. Het is een verbazingwekkende afstand als wij bedenken, dat hij dat zonder vliegtuig of auto moest doen. Maar toen riep God hem op om nog eens een reis van zo’n 430 km te maken naar het land Kanaän.

Tussen deze plaatsen lagen enorme woestijnen en jaren van wachten om de Heer weer te horen. We kunnen ons wel voorstellen dat Abram zich tijdens deze woestijnjaren net zo droog en levenloos voelde als het dorre landschap om hem heen. Hij zal zich echt weleens hebben afgevraagd of het allemaal wel de moeite waard was!?

Wij ervaren allemaal grote tijdspannen in ons leven. Dat hadden de heiligen ook. Net als het kerkelijke jaar is ons leven een mengeling van speciale seizoenen en van alledaagse tijden. Er zijn momenten waarop ons geloof en onze deugden niet heldhaftig aanvoelen, maar heel gewoontjes, en dat wij de stem van God niet of nauwelijks horen. Of het nu te wijten is aan verdriet, twijfel of verveling, een gevoel van droogte kan geleidelijk over ons heen komen totdat wij ons op een dag realiseren, dat wij ons in een geestelijke woestijn bevinden.

In dergelijke tijden is het goed om er wat vaker aan te denken wat de heilige Schrift ons vertelt, namelijk dat wij door het leven gaan, wandelen met een trouwe God, die in staat is om midden in woestijnen bronnen te laten ontspringen; Hij kan zelfs water uit de rots halen.

Laten wij vandaag wat nadenken over een manier waarop God ons persoonlijk heeft gezegend. Misschien door een vriendschap of een mooi vers in de Bijbel. Laat die zegen ons geruststellen. We zullen misschien verbaasd zijn over de bemoediging, die wij uit een zeer kleine herinnering aan Gods goedheid kunnen putten. Zelfs als wij in de woestijn zijn is God met ons, biedt Hij ons grote zegeningen aan. Laten we ze niet missen!

Vandaag vieren wij de heilige Aloïsius Gonzaga. Hij werd in 1568 uit het adellijke geslacht van Castiglione bij Mantua in Lombardije geboren. Van zijn moeder ontving hij een godsdienstige opvoeding. Omdat hij zich aangetrokken voelde tot het religieuze leven, deed hij afstand van zijn adellijke rechten ten gunste van zijn broer en trad hij te Rome bij de jezuïeten in. Ten gevolge van een besmettelijke ziekte, opgelopen bij het verplegen van zieken, stierf hij in 1591, 23 jaar jong.