Openingswoord

Melchisédek in de eerste lezing is koning en priester in eeuwigheid. Dat is begrijpelijk. Maar dat hij geen vader en moeder zou hebben, zijn leven geen begin, dat begrijp ik niet. Het zal wel waar zijn, misschien in een symbolische betekenis, maar het is niet eenvoudig.

Duidelijk is dat het priesterschap – en ook de andere sacramenten – een gave van God is. Gods genade hebben wij niet aan onze ouders te danken – in die zin heeft Melchisédek als priester inderdaad geen vader en moeder, geen stamboom – maar deze gave is Hem ingestort door de heilige Geest van God.

Vragen wij God, dat Hij onze geest toegankelijk maakt voor het begrijpen van de heilige Schrift en dat Hij ons leven wil vullen met zijn goddelijke geschenken.

In het evangelie staat dat de Farizeeën Jezus in het oog hielden. Waar blijft de liefde, kun je je afvragen? De Farizeeën hielden zich strikt aan de interpretatie – of misschien moeten we zeggen: aan hun eigen interpretatie – van de wet van Mozes. Zij hadden de rol van voogden en zij vertolkten voor het volk de wet. En misschien waren de meesten van hen wel oprecht in hun toewijding. Maar hun fout, zeker in vergelijking met Jezus, lag in het feit, dat sommigen van hen de letter van de wet belangrijker vonden dan de geest ervan. Alleen maar om Hem ergens van te kunnen beschuldigen, verklaarden enkelen van hen, dat Jezus de wetten van God had overtreden door op de sabbat een zieke te genezen. Dit leidde onvermijdelijk tot de eigenlijk overbodige vraag van Jezus: Is het niet eerder geoorloofd op de sabbat goed te doen dan kwaad, iemand te redden dan de doden?

De Farizeeën beweerden, dat Jezus, die innerlijk geraakt was door de fysieke toestand van de man, zodat Hij hem wilde genezen, schuldig was aan het verlenen van een medische behandeling, die op de sabbat verboden was. In plaats van hun gezond verstand te gebruiken, werden zij door hun gehechtheid aan hun eigen interpretatie van de wet van God geleid tot een absurde uitspraak. Natuurlijk is het juist om op sabbat goed te doen! Eigenlijk is de sabbat zelfs de beste dag om iemand te genezen en om hem te helpen binnengaan in de rust van de Heer!

Net als de Farizeeën hield Jezus van de wet en handhaafde Hij haar. Maar Hij wist, dat de sleutel voor het onderhouden van de wet de liefde is. Door de man uit te nodigen naar voren te komen of op te staan voor de menigte wees Jezus vooruit naar zijn eigen opstanding met Pasen, een opstanding, die Hij wil delen met een ieder van ons.

In zekere zin is iedereen van ons die zieke in de synagoge. Wij allen worden uitgenodigd om naar voren te komen – strakjes, tijdens het te communie gaan – en op te staan en om binnen te gaan in de rust van Jezus. Laten wij tijdens ons gebed proberen ons in de geest voor te stellen, dat Jezus voor ons staat, ons uitnodigt om op te staan om bij Hem te zijn. Zijn er lasten die ons ter neerdrukken? Hebben wij de wet van de liefde vervangen door een al te strikte naleving van de wet? Laat dat dan los en ga naar Jezus. Hij heeft meer dan genoeg genade om ons te helpen Hem te volgen met een hart vol vreugde en vrede!