Openingswoord

Paulus staat op het punt te vertrekken uit de stad Efeze. En uit liefde en bezorgdheid geeft hij de oversten nog een laatste waarschuwing mee: er zullen na mijn vertrek grimmige wolven bij u binnendringen en ook uit uw eigen midden zullen mensen opstaan, die verkeerde dingen zullen verkondigen.

Maar ook vertrouwt Paulus deze mensen toe aan God, en aan het woord van zijn genade, dat de macht bezit op te bouwen en hen het erfdeel te verlenen met alle geheiligden.

Ook de Kerk van onze tijd wordt van binnenuit en van buitenaf aangevallen, maar als wij hier geregeld naderen tot het altaar van Onze Heer Jezus Christus en proberen te leven vanuit zijn liefde en wijsheid, dan mogen wij ons veilig weten. Jezus draagt ons dan veilig door het leven heen naar zijn Koninkrijk.

Jezus bidt in het evangelie van vandaag niet dat God ons uit de wereld wegneemt, maar dat Hij ons beschermt tegen het kwaad.

En als Jezus bidt, dat wij door de Vader geheiligd worden, gaat het in de eerste plaats niet om morele hoogstandjes, die wij zouden moeten verrichten, het gaat ook niet om vormen van vroomheid, die op onszelf zijn gericht.

Heiligheid zit voor alles in het kennen van onze plaats. In navolging van Israël worden wij, het volk van God, afgesneden van de wereld. Wij worden als het ware tegenover de wereld geplaatst – ook al wonen wij te midden van de anderen – niet om de rest van de wereld te minachten of te ontvluchten doch om voor die rest een teken van hoop en van nieuw leven te kunnen zijn. Wij identificeren ons niet met de chaos om ons heen. Wij staan aan de kant van de reddende God. Wij hebben ons laten afsnijden van alles wat tot de vernietiging van mensen en van de samenleving voert. Daarom kunnen de heilige Schriften ons oproepen om volmaakt te zijn, zoals onze Vader in de hemel volmaakt is.

Jezus spreekt uit, dat wij niet van de wereld zijn, zoals ook Hijzelf niet van de wereld is. Onze levensgeschiedenis, evenals die van de Kerk de eeuwen door, vertoont soms diepe wonden. In onze strijd tegen een verkeerde aanpassing aan de wereld hebben wij soms wonden opgelopen. Wij hebben af en toe de neiging om onszelf aan te passen aan de dagelijkse gang van zaken in plaats van dat wij opvallen door ons christelijke gedrag. Het is nog wel te dragen als anderen ons bespotten, omdat wij gelovigen zijn. Maar soms lopen wij maatschappelijke risico’s als wij door onze manier van leven en spreken kritisch omgaan met verborgen of openlijke geweldpleging in onze samenleving. De machtigen van deze wereld zijn maar voor één ding bevreesd: dat de werkelijke motieven voor hun gedragingen aan het daglicht worden gebracht.

Lieve mensen, als wij trouw willen blijven aan het Woord, dan brengt dat nu eenmaal strijd met zich mee. Het is daarom dat Jezus bidt, dat wij geheiligd mogen worden in de waarheid, want het woord van God is de waarheid. Proberen wij vol te houden. Het werkwoord ‘volharden’ komt in verschillende vormen maar liefst 26 keer voor in het Nieuwe Testament. Daar komt het blijkbaar op aan: we moeten blijven volharden.