Openingswoord

Je zou het een hartverscheurend afscheid kunnen noemen, de woorden die Paulus vandaag uitspreekt. Hij gaat ‘s op weg naar Jeruzalem, zonder dat hij precies weet wat hem daar zal overkomen. Maar de heilige Geest heeft hem wel verzekerd dat van stad tot stad boeien en kwellingen hem wachten. Wij weten, dat het werk van Paulus tot op de dag van vandaag enorm veel goede vruchten heeft voortgebracht. Maar er moet blijkbaar ook een enorme prijs voor betaald worden: dat zijn die boeien en die kwellingen en uiteindelijk zal hij ook de marteldood moeten ondergaan.

Proberen ook wij wat ons zwaar valt aan God op te dragen in de hoop dat daardoor ook ons bidden en werken meer vrucht zal dragen.

Het evangelie van vandaag begint met een gebed van Jezus waarin Hij zegt: “Vader, het uur is gekomen”. Misschien dat wij op het eerste gezicht het gebed van Jezus moeilijk vinden. Dat zou kunnen komen doordat het hier gaat om een uitwisseling van gedachten tussen twee goddelijke personen. Soms is het al moeilijk genoeg om de taal van de liefde tussen twee mensen te verstaan. Dus is het logisch dat wij deze uitdrukking van de goddelijke liefde langzaam en precies moeten lezen en overdenken.

Jezus’ eerste gedachten gaan uit naar zijn Vader. Toen hij nog op aarde was, probeerde Hij zijn Vader op iedere mogelijke manier te gehoorzamen om zo de macht en de autoriteit en de goedheid van zijn hemelse Vader te rechtvaardigen. En welke heerlijkheid vraagt Jezus voor zichzelf? Alleen maar dat Hij ooit weer bij zijn Vader mag zijn. Hij vraagt niet om een grote troon of dat Hij door alle mensen op aarde mag worden aanbeden. Hij wil eenvoudigweg bij zijn Vader zijn.

Maar het gebed van Jezus is niet enkel gericht op zijn hemelse Vader. De overvloeiende liefde tussen Vader en Zoon wordt over zijn leerlingen uitgestort. Kunnen wij ons een beetje voorstellen wat voor een verantwoordelijkheid Jezus op zich voelde rusten!? Hij wist dat het gewicht van al onze zonden op Hem zou komen te rusten, dat de duivel Hem met een onbeschrijfelijke haat zou vervolgen, dat er maar één enkele kleine zonde nodig was om het hele plan van God in duigen te doen vallen. Jezus was bezorgd voor dat plan, voor zijn leerlingen, voor ieder van ons. Dat is pas echte liefde!

Wij weten hoe dit verhaal afloopt. Jezus overwon! Door te sterven in volledige onderwerping aan de wil van God verheerlijkte Hij zowel zijn hemelse Vader als dat Hij ons verloste van de zonde.

Het is deze liefde, die Jezus ons vandaag in deze heilige eucharistieviering aanbiedt: een liefde die sterk genoeg is om iedere verleiding te kunnen weerstaan, om iedere wond te kunnen genezen en om iedere gebroken relatie te kunnen herstellen. Het is een liefde, die geen onderscheid maakt, die nooit moe wordt. En vooral is het een liefde waarvan wij niet alleen kennis mogen nemen, maar die wij vooral mogen ervaren. Geven wij Jezus de gelegenheid om zijn liefde aan ons te geven. Laten wij heel de dag door uitkijken naar tekens van deze liefde. Want Hij zal nooit ophouden om te zorgen voor zijn mensen!