Openingswoord

Wij zullen het allemaal weleens hebben meegemaakt, dat een kind was gevallen en dat bijvoorbeeld zijn knie behoorlijk bloedde en pijn deed. De tranen kwamen onmiddellijk in overvloed, samen met kreten van pijn en misschien vooral van schrik. Het gebeurt weleens, dat een kind op de grond blijft liggen huilen totdat vader of moeder het kind optilt. Maar vanaf dat moment worden de tranen al gauw minder ofschoon de geschaafde knie nog steeds bloedt en pijn doet. Maar het kind weet – onbewust – dat vader of moeder van hem houdt en dat maakt het ietsje gemakkelijker om het ongeval te verdragen.

Laten we ons vandaag richten op het moment van na het ongeluk.

Een studie in Engeland heeft aangetoond, dat de gemiddelde Engelse burger in de loop van een 78-jarig leven gemiddeld 9600 kwetsuren oploopt. En dan tellen we het emotionele en spirituele lijden niet mee.

Er is uiteraard geen aanwijzing, dat de Britse bevolking meer vatbaar is voor ziek en zeer dan mensen van andere nationaliteiten. Ziekte en pijn maken een vast onderdeel uit van ieder menselijk leven. De vraag is nu hoe wij met het lijden omgaan als het op onze weg komt.

Uiteraard is ons lijden vaak heel wat erger dan een geschaafde knie. Soms brengt het lijden ons wel op de knieën. Wij zijn buiten adem en smeken God om een adempauze. Het zou dan het beste zijn om – zoals het gewonde kind zich door zijn moeder laat dragen – ons in de armen van onze hemelse Vader te werpen, om ons door Hem te laten troosten.

Dat is niet altijd gemakkelijk. Want om een of andere reden zijn wij in moeilijke tijden soms meer geneigd neer te zinken in zelfmedelijden en zelfbeklag dan dat wij hulp zoeken. Maar het is belangrijk, dat wij van dit hulp zoeken een goede en vaste gewoonte maken. Het is van belang, dat wij leren om echt nederig te zijn en om ons door de hemelse Vader te laten optillen, zodat Hij als een echte Vader ons kan omhelzen.

De tussenzang van vandaag, genomen uit psalm 34, leert ons een soortgelijke les: “Verlaat u op Hem, dan wordt ge gelukkig”, zo luidt de vertaling die wij gebruiken, maar eigenlijk staat er geschreven: “Ziet naar Hem op, dan straalt uw gelaat”. Stralen!? Dat is voor ons zo moeilijk als wij bijvoorbeeld in angst verkeren. Maar laat dat voor de komende tijd een opdracht zijn, een uitdaging: Kijken wij op naar de Heer! Laten wij ons door Hem dragen! Laten wij ons door Hem troosten! Als wij dat doen, kunnen wij daadwerkelijk vreugde vinden in het feit, dat Hij ons optilt en ons vrede geeft in onze ziel.

Vragen wij de hemelse Vader, dat Hij ons eraan herinnert om tot Hem te roepen. Danken wij Hem, dat Hij ons altijd weer wil troosten en bij ons wil zijn.