Preekje op 03-12-2020, donderdag in de 1e week van de advent
Allemaal welkom. Vandaag viert de Kerk de heilige Franciscus Xaverius. Hij werd in 1506 in Spanje geboren. Tijdens zijn studies in Parijs sloot hij zich bij de heilige Ignatius aan. Hij werd in 1537 priester te Rome, waar hij zich wijdde aan werken van naastenliefde. In 1541 vertrok hij naar het Oosten en verkondigde tien jaar lang in India en Japan vol ijver het evangelie. Velen bekeerde hij er tot het geloof. Hij stierf in 1552 op het Chinese eiland Sancian.
In het evangelie van vandaag wijst Jezus ons de goede weg. Hij verklaart, dat niet iedereen, die Hem aanroept zal binnengaan in het Koninkrijk der hemelen, maar alleen hij, die de wil doet van de Vader in de hemel.
Bidden is goed, onmisbaar op onze weg naar God, maar gebed zonder gehoorzaamheid is vruchteloos. Zoals Jezus niet was gekomen om zijn eigen wil te doen, maar die van de Vader (Hebreeën 10, 7), zo mogen ook wij in deze heilige adventstijd geleidelijk aan steeds meer onze eigen wil loslaten. Dan lijken wij op iemand, die zijn huis bouwt op een rots. Dan zullen wij alle levensstormen kunnen weerstaan.
Overal waar Jezus kwam, deed Hij honderden wonderen, die de fantasie en de hoop van de massa prikkelden. Maar te midden van alle opwinding hield Jezus zijn eerste doel voor ogen. Hij wilde niet alleen maar mensen uit hun lijden verlossen; Hij wilde hun een stevige ondergrond voor hun leven geven, iets dat de onvermijdelijke stormen en beproevingen, die onderdeel uitmaken van het leven in deze wereld, kon doorstaan. In elke gelijkenis, die Hij leerde en in elke preek, die Hij hield, was de boodschap steeds: “Luister naar Mij. Volg mijn geboden en je zult veilig zijn”.
De heilige Schrift is misschien wel het sterkste stuk gereedschap, dat wij hebben om een stevige basis te leggen voor ons alledaagse leven. Met zijn verhalen, gebeden, profetieën en leerstellingen, allemaal geïnspireerd door de heilige Geest, vormt de Bijbel een enorme hulpbron waar we uit kunnen putten voor kracht, wijsheid en troost, wat ons ook overkomt.
Een passage uit de eerste lezing van vandaag is een uitstekend voorbeeld: “Die standvastig zijn van hart omringt Gij met uw vrede, want op U hebben zij hun vertrouwen gesteld” (Jesaja 26, 3).
Terwijl wij het einde van de eerste week van de advent naderen, kunnen sommige mensen gemakkelijk onrustig worden over vakantieplannen, die niet doorgaan, drukte of een moeilijk familielid, dat op bezoek komt.
Wanneer wij gestresst raken, proberen wij dan dit vers als een gebed te herhalen: “Jezus, ik richt mijn aandacht op U. Ik vertrouw op U, Heer. Laat mij uw volmaakte vrede kennen.”
Geloven wij, dat Jezus ons gebed heeft gehoord en blijven wij dit gebed herhalen totdat onze vrede terugkeert. Wij kunnen ons proberen voor te stellen, dat Jezus zijn arm om ons heenslaat en ons zegt, dat Hij bij ons is.
De heilige apostel Paulus beschreef het Woord van God als “het zwaard van de Geest” (Efeziërs 6, 17). Nemen wij dit wapen ter hand wanneer wij midden in een geestelijk gevecht zitten en verdedigen wij onszelf. Of nog beter: bereiden wij ons voor op het gevecht door bijvoorbeeld elke dag tien minuten in Gods Woord te lezen. Daarmee vullen wij onze geest met beloften en waarheden, die elke aanval kunnen weerstaan. Als wij ons leven bouwen op het Woord van de Heer zijn wij echt onoverwinnelijk.