Openingswoord

Allemaal van harte welkom hier in de kerk en degenen die via life-stream met ons zijn verbonden, bij de viering van de H. Eucharistie op de 30e Zond. d.h. Jaar.

Vandaag wordt Jezus in het evangelie door de Farizeeën op de proef gesteld. Het gaat over het voornaamste gebod: De Heer uw God beminnen en de naaste als uzelf. Het zijn woorden van het begin van onze jaartelling, toen Jezus in een discussie was verwikkeld met de Farizeeën over de vraag waar het in het leven nu eigenlijk over gaat, met name in de godsdienst. Die vraag kunnen we ook aan onszelf stellen: hebben we nog genoeg tijd voor God en onze naasten?

Preek

Dierbare medegelovigen, de schrijver van dit evangelie, Matteüs, stelt Jezus graag voor als de nieuwe Mozes. Met de grondwet van de Bergrede zet hij ons op weg naar het beloofde land, dat Hij het koninkrijk Gods noemt. Een Bergrede, een soort grondwet die richting geeft: hoe kun je goed en met elkaar leven.

Jezus straalde een eigen gezag uit. Niet zozeer omdat Hij duidelijke standpunten naar voren bracht, want dat deden de Farizeeën ook. Nee het was meer een gezag dat voortkwam uit de diepe band die Jezus met zijn Vader had en met de mensen.

En dan komt de vraag naar voren; “Meester, Wat is het voornaamste gebod in de wet”? Waar ligt het hart, het voornaamste van wat God van ons mensen verwacht?

En voor Jezus is dat niet één, maar twee centrale punten, die ook nog gelijkwaardig zijn aan elkaar: een goede relatie met God en een goede relatie met elkaar. Die twee horen bij elkaar, die kun je niet los van elkaar zien.

Voor velen van ons is het misschien gemakkelijker om die tweede lijn in de gaten te houden, de relatie met elkaar. Alhoewel dat ook niet eenvoudig is gezien de ruzies en twisten die mensen en landen gedurende eeuwen al met elkaar hebben.

Want hoe kun je nu iemand anders liefhebben, terwijl je helemaal niet zo tevreden bent over jezelf. Een ontevreden gevoel, een gevoel van angst en onzekerheid, kan een relatie verstoren. Belangrijk in elke relatie, niet in het minst die met God, blijft, dat je jezelf voldoende respecteert en accepteert, hoe je ook bent. Want ieder mens heeft naast gebreken ook mooie eigenschappen.

Iedereen mag er zijn, iedereen is belangrijk in de ogen van God. Wij hebben allemaal een hart gekregen om lief te hebben. Dat hart moeten we openzetten naar God en onze naasten.

We zijn immers allen geschapen naar zij beeld en gelijkenis. Heb je naaste lief, want ook hij of zij is de drager van Gods beeld.

Hoe besteden we zorg aan elkaar, dichtbij of ver weg? Zieken bezoeken, mensen op weg helpen in de maatschappij, mensen die om welke reden dan ook aan de onderkant van de maatschappij terecht zijn gekomen.

Laten we het voorbeeld van God volgen: God houdt van alle mensen, mensen geschapen naar zijn beeld en gelijkenis.

Het gaat om een goede relatie met God en een goede relatie met elkaar. Die twee horen bij elkaar, die kun je niet los van elkaar zien.

Het zou tegen de strekking van de woorden van Jezus, als we uit een van die twee relaties, God en de mensen, een van beide uitsluiten.

Openstaan voor God en onze medemens betekent echt kinderen zijn van een Vader, die met ons meeleeft. Amen.