Openingswoord

Van harte welkom hier in de kerk, ook al degenen die via life-stream met ons zijn verbonden.

Afgelopen woensdag zijn we begonnen met de veertigdagentijd, of zoals dat vroeger genoemd werd “de vastentijd” . Een tijd van voorbereiding op het paasfeest. Een tijd om de bekoringen van ons dagelijks leven kritisch te bekijken, tegen het licht te houden, of dit of dat nog wel moet doorgaan. Kortom de bekoringen van alle dag om te draaien naar bekering.

Adam en Eva konden niet aan de bekoring weerstaan en ontdekten daarna dat het leven er moeilijker op werd.

Jezus weerstaat de bekoring drie maal en geeft daarmee aan, dat wij gehoor moeten geven aan het woord van God. Een tijd om voor onszelf na te denken en om de juiste keuzes te maken.

Preek

Dierbare medeparochianen, u kent ze vast wel: de politie series op de T.V. Mensen die iets fouts hebben gedaan worden door de politie gezocht. Camera beelden, voet en vinger afdrukken, getuigen worden onderzocht om de daders te kunnen arresteren. Soms verschijnt er op de televisie een oproep om naar de daders uit te zien, want ze zijn op de vlucht.

De lezingen van vandaag beginnen ook met een soort recherche werk op hoog niveau. Twee mensen, Adam en Eva, zijn flink over de schreef gegaan. Het woord van God hebben ze links laten liggen. En dan ook nog zo’n verleider, een duivel die het allemaal beter wist. Ze konden er niet van weerstaan om toch van de boom een appel te halen. Misschien denkt u wel, ach wat voor kwaad schuilt daar in. Heel veel, want de consequenties zijn groot. Ze bekijken vanaf dat moment de wereld anders en bovendien zichzelf. Met die gedachten moeten ze zich wel voor God verbergen.

Toen ik het opnieuw las dacht ik, hebben wij mensen allemaal ook wel eens niet iets voor God te verbergen?. Soms knaagt je geweten aan je en probeer je minder goede dingen opzij te schuiven, te verbergen, zoek je vluchtwegen, onder het motto, ach ik ben ook maar een mens.

Vaak verschuilen we ons achter de gedachte, dat de wereld nu eenmaal hard is. Als ik mijn hoofd boven water wil houden, dat moet ik wel vechten voor mijn eigen gelijk, mijn eigen belang.

De vastentijd help ons na te denken over al die vluchtwegen, al die uitvluchten in ons leven die we soms maar al te gemakkelijk bedenken. Nadenken over die bekoringen die we in ons dagelijks leven op ons af zien komen.

En dan leren denken, hoe kom je van die bekoringen af en keer je om naar bekering. Het scheelt maar een letter; bekoring en bekering, maar daar draait het precies om. Terug naar de grondvragen van ons bestaan. Weten dat het leven meer is dan alleen maar genieten, zoals velen dat voor zichzelf invullen. In onze consumptie maatschappij lijkt genieten op de eerste plaats te staan.

Maar Jezus zegt in het evangelie: Niet van brood alleen leeft de mens, maar van elk woord dat komt uit de mond van God. Jezus wil dat wij niet slechts afhankelijk zijn van al die aardse dingen. Hij zegt dat dan ook tegen de duivel daar boven op de bovenbouw van de tempel. Ook op de hoge berg stuurt Hij de duivel weg, Jezus hoeft en wil niet politieke macht. Zijn Rijk is niet van deze wereld. God dienen en in bescheidenheid leven is het uitgangspunt.

Veel mensen vragen zich wel eens af waarom God zijn macht niet gebruikt, wonderen doet om alles op te lossen. Armoede, zieke en gehandicapte mensen bestaan niet meer. Het lijkt op een aanklacht tegen Jezus als we zo spreken.

Waarom is Jezus niet die almachtige heersende zoon van God?

Het antwoord is zo eenvoudig, maar o zo moeilijk. Een mens leeft niet van brood alleen!! Waarom kijken wij mensen vaak naar het ongewone en waarderen wij de gewone en simpele dingen in het leven nauwelijks?

Hongersnood hoeft geen toekomst te hebben, als we ons brood maar willen delen.

Armoede hoeft geen probleem te zijn of te worden als je maar met elkaar wilt delen.

De eerste mensen wilden geen rekening houden met hetgeen God van hen vroeg. Ze vonden iemand, de duivel, die hen wijs maakte dat het best kon om de regel van God naast zich neer te leggen. De eerste mens al, wilde zelf zijn toekomst bepalen en zich niet laten leiden door God. Wat dat betreft is er niet veel veranderd. Het is de bekoring van alle tijden.

Bekeren, je omkeren, je vluchtwegen verlaten, je laten overtuigen door God, ja ons hoofd durven buigen. Schuld bekennen, uithuilen en opnieuw beginnen.

Wij moeten ons kwetsbaar durven opstellen tegenover de medemens, met is ons achterhoofd de gedachte aan het voorbeeld dat Jezus ons heeft meegegeven.

Dan kan deze veertig dagentijd hopelijk een bekering, een omkering in onszelf, in ons leven van alle dag, teweeg brengen. Amen.