Openingswoord

Broeders en zusters, van harte welkom. Aanstaande maandag, 22 juli, viert de wereldkerk de gedachtenis gevierd van de heilige Maria Magdalena. Zij deed aanvankelijk veel kwaad. Van haar werd wel gezegd, dat er zeven duivels in haar huisden. Maar op een dag nam zij even vrij, zij hield vakantie. En toen ontmoette zij Jezus, zo intens, dat heel haar leven erdoor veranderd werd. Zij werd een trouwe volgelinge en – nog vóór de apostelen – de eerste getuige van de verrijzenis. Zoiets kan je overkomen als je af en toe vrij neemt voor God.

Er was eens een concertpianist, die zei: “Wanneer ik één dag niet studeer, merk ik het. Wanneer ik twee dagen niet studeer, merken mijn vrienden het. Wanneer ik drie dagen niet studeer, merkt mijn publiek het”.

“Hetzelfde” – zei ooit een bisschop (Dibelius) – “geldt voor mij wat het bidden betreft. Wanneer ik één dag niet bid, merkt God het. Wanneer ik twee dagen niet bid, bespeur ik het in mezelf. Wanneer ik drie dagen niet bid, merkt mijn omgeving het”.

Wij hebben voor God dit uurtje vrij genomen om te bidden. Moge ook deze ontmoeting bijzonder worden. Proberen wij met ons hart bij deze viering te zijn, verbonden met God, met elkaar, met heel de Kerk en de samenleving. Bevelen wij alle mensen, die het zwaar te verduren hebben, in de liefde van God aan.

Even één zin in het Engels voor een paar mensen uit het AZC.

Today is the feast day of Saint Charbel Makhlouf in Lebanon. A very great saint, who still performs miracles from his grave. We ask Charbel Makhlouf to bless Lebanon in a special way today.

Openingsgebed

Laat ons bidden. Hemelse Vader, Gij hebt uw eigen Zoon gezonden om voor ons uit te gaan op onze levensweg. Wij bidden U: laat ons Hem volgen in de kracht van uw Geest en breng ons voor altijd samen in uw stad van vrede. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon …

Kinder- en TienerWoordDienst

Preek

Het is vakantie! Gelukkig hebben wij nu even goed zomerweer. Ook in het evangelie is er sprake van vakantie. Niet aan het strand of in het bos als wel bij God. Jezus zegt: “Komt nu eens zelf mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en rust daar wat uit.” Want ze hadden soms niet eens tijd om te eten. Zij gingen daarom even weg van de mensen. De mensen begrepen echter waarheen en waren er te voet nog eerder dan zij.

Ook wij leven in een drukke wereld. Mensen gebruiken de vakantie daarom om er even aan te ontsnappen. Maar enige tijd geleden stond ergens het bericht te lezen, dat sommige werknemers ook tijdens de vakantie via internet met hun bazen in verbinding blijven.

Toen Jezus zijn tijdgenoten zag, voelde Hij medelijden. En met die mensen, die zich in onze tijd zo aftobben, zonder werkelijk tot rust te komen, mogen ook wij medelijden hebben.

Er is zowel in het rijke Westen als in de ontwikkelingslanden sprake van nood. Bij ons is er meer geestelijke nood dan materiële, maar is geestelijke nood niet erger!? Het raakt je dieper, ontwricht je meer. Iemand, die allerlei luxe moet missen, kan toch gelukkig zijn. Veel medemensen lijden – meestal onbewust – onder hun eigen oppervlakkigheid en onverschilligheid. Dat is pas echte armoede.

Voor ons, christenen, geldt, dat ons medelijden óók mag gaan via de Sacramenten en bijzonder via de heilige Eucharistie. Volgende week horen we over de wonderbare broodvermenigvuldiging en daarna horen wij de broodrede van Johannes waarin Jezus verklaart, dat Hijzelf het Levende Brood is.

Wij mogen ervan overtuigd zijn, dat – ook al staan veel kerken leeg – mensen behoefte hebben aan de Eucharistie. Zij hebben nood, zoeken her en der naar oplossingen – bij een medium, dat zogenaamd de toekomst kan voorspellen of ze hebben een Boeddhabeeld in huis, in feite een afgod, die het vinden van de enige echte oplossing alleen maar in de weg staat – en zo vinden ze niet dat goddelijke Hart van Jezus, de bron van alle leven, vinden ze niet het Onbevlekte Hart van Maria, die in Fatima vrede heeft beloofd aan allen, die haar vereren. Zoals Jezus brood vermenigvuldigde, zo wil Hij ook in de harten van alle mensen komen om hen te sterken en te leiden naar – bij wijze van spreken – groene weiden en frisse wateren.

Misschien dat sommigen onder ons het doen, maar als wij merken, dat er onder familie of vrienden sprake is van geestelijke nood, zouden wij hen – katholiek of niet – dan niet kunnen uitnodigen voor de Eucharistieviering? Als wij meteen vertellen hoeveel baat wij er zelf bij hebben, zullen zij dat misschien eens willen proberen, zo van: “Baat het niet, schaadt het niet”. Ook al kunnen zij misschien niet meteen te Communie gaan … om hun goede wil zal God hen toch zegenen.

Vakantie is een heerlijke tijd. Maar laten wij niet alleen gaan wandelen of fietsen of lui in een stoel liggen. Nee, proberen wij – voor mijn part liggend in die luie stoel – ook wat vaker aan Jezus Christus te denken. Die vraagt om alles wat ons zwaar valt los te laten en aan Hem te geven. Begraaf je problemen maar als een zaadje in het strand of laat de bomen van het bos je problemen in zich opzuigen en omzetten in zuurstof, in leven … God en de door Hem geschapen natuur kunnen er beter voor zorgen dan wij … áls wij dat alles aan Hem durven overgeven.

Er zijn in onze tijd veel mensen, die een burnout hebben. Bij Jezus kunnen wij weer energie vinden, goddelijke liefde, wijsheid, kracht om door te gaan.

Het woord ‘vakantie’ komt van het Latijnse woord ‘vacare’, wat betekent ‘vrij zijn’. ‘Vacare Deo’ betekent ‘vrij zijn voor God’. Niet vrij zijn van God, zo van: “Sorry God, nu even niet”. Nee, bij niemand komen wij meer tot rust dan bij God. Als wij geestelijk moe, hongerig of dorstig zijn, de uitputting nabij, juist dan hebben wij Christus, het levende Brood en het levende Water, nodig. Vrij zijn is niet alleen even niets doen, maar meer tijd hebben voor het noodzakelijkste, ons contact met de Heer, waardoor alle ontspoorde plekjes in ons leven weer op de rails worden gezet.

Wij moeten meekomen met Jezus Christus. Waarnaartoe? Naar een eenzame plaats. Nu kunnen sommige mensen niet zo goed tegen eenzaamheid. De tv en de radio en de mobiele telefoon gaan overal mee naartoe. Maar als je weet los te laten, kun je weer tot jezelf komen en in het diepste van jezelf vind je de God van eeuwig leven.

Laatst sprak ik iemand, die z’n telefoon aan de andere kant van Nederland had laten liggen. Het was een gemis, maar meer nog een verademing; even rust! Wie werkt, voor God en voor mensen, kan ook God vinden, maar soms moeten wij even meer de diepte in. Soms moeten wij naar onze goddelijke heelmeester, om ons te laten genezen van opgelopen schade, om wijsheid op te doen, nieuwe energie, zodat wij het leven kunnen volhouden.

De heilige Benedictus zei eens; “ora et labora”, “bid en werk”. Door voldoende te werken én voldoende te bidden, blijven wij in balans.

Beste medegelovigen, drie ingrediënten, die wij vandaag van Jezus Christus meekrijgen om een goed leven te hebben: 1) Ga met Hem mee; 2) om eens alleen te zijn; 3) om tot rust te komen.

De vakantie is een tijd voor iets extra’s, máár … eerlijk zullen wij alles delen: wij een beetje extra … én God een beetje extra.

Wij kunnen een mooi geestelijk boek lezen, iets meer bidden, een bedevaart maken naar Heiloo of Amsterdam. Onze kerkelijke reisgids zegt: Zoek het bij Jezus en Maria.

Of jullie nu hier blijven en misschien dagjes uit gaan of dat jullie een verre reis gaan maken … ik wens jullie een goede vakantie toe. Een vakantie met God. Het is de beste vakantie, die er is. Amen.