Openingswoord

Broeders en zusters, welkom op deze Tweede Pinksterdag. Wij vieren nog een keer het hoogfeest van Pinksteren. Het is de kroon op het Paasfeest. En tegelijkertijd is het een nieuw begin. Maar tegenwoordig legt de wereldkerk vandaag meer nadruk op de heilige Maria als de Moeder van de Kerk. Want vlak vóórdat de Geest neerdaalde was Maria aanwezig als het centrum van die biddende gemeenschap van ongeveer 120 personen.

Met kerstmis hebben wij een baby in de stal. Met Goede Vrijdag hebben wij een kruis. Met Pasen een paaskaars, maar wat hebben wij met Pinksteren? Tongen van vuur, een geruis als van een windvlaag.

Met kerstmis komen de mensen met drommen naar de kerk. Met Pasen wordt het al iets minder, maar Pinksteren is voor veel niet-kerkelijke mensen niet meer dan een vrije dag. Toch is Pinksteren voor ons eigenlijk het belangrijkst. Want Kerstmis en Pasen vertellen wat Gód allemaal heeft gedaan. Maar Pinksteren laat ons zien, wat er met mensen daadwerkelijk gebeurt.

Wij zouden het kunnen vergelijken met het kopen van een huis. Met kerstmis wordt de koopacte opgesteld. Met Pasen wordt door Jezus Christus de prijs betaald. En met Pinksteren kunnen wij daadwerkelijk het nieuwe huis – het nieuwe leven – betrekken. Met het eerste Pinksteren kwamen duizenden mensen tot inzicht, zij lieten zich dopen en begonnen te leven als christenen.

Vragen wij God, dat Hij een frisse wind laat waaien door ons leven, door onze Kerk en samenleving. Dat alle gelovigen – én de mensen, die nog niet geloven – één van hart en één van geest mogen worden. Dat onze Kerk een Moeder mag zijn bij wie mensen zich veilig voelen, gesteund in tijden van voor- en tegenspoed; één grote warme familie.

Een bijzonder woord van welkom voor Cees en Bets Komen-Groen en hun familie. Zij vieren vandaag hun 60-jarige bruiloft. Wat een genade om dat samen te mogen bereiken. Niet als prestatie – ook wel een klein beetje – maar vooral uit dankbaarheid: dat jullie samen veel lief en ook hier en daar wat leed samen hebben mogen dragen. Danken wij God en vragen wij om zijn zegen voor de toekomst.

Openingsgebed

Laat ons bidden. God, barmhartige Vader, uw eniggeboren zoon heeft aan het kruis zijn Moeder, de heilige Maagd Maria, ook aangesteld tot onze Moeder. Laat uw Kerk door haar liefdevolle medewerking van dag tot dag toenemen in vruchtbaarheid, vreugde vinden in de heiligheid van haar kinderen en alle volkeren opnemen in haar schoot. Door Onze Heer Jezus Christus, uw Zoon …

Preek

Beste medegelovigen, wij vieren onze verjaardagen. Of wij gedenken, dat wij zoveel jaar getrouwd zijn. Wij staan er bij stil, dat iemand zo lang in dienst is van een bedrijf. Maar wanneer vieren wij nu de verjaardag van de Kerk?

Dat doen wij met Pinksteren. De Kerk viert nu haar 1991e verjaardag. Dit feest nodigt ons uit door te gaan met wat Jezus Christus heeft gedaan. En niet zo van: eerst deed Hij het en nu moeten wij het doen. Nee, de Jezus, die vanwege zijn lichamelijkheid altijd maar op één plaats tegelijk aanwezig was, maakt plaats voor zijn onlichamelijke Geest, die altijd en overal tegelijk aanwezig is.

Wij hoeven niet op eigen kracht een inspirerend voorbeeld na te volgen. Nee, wij vieren, dat mensen in beweging zijn gekomen, omdat zij een heilig vuur in zich voelden branden. De Geest van Jezus Christus ging de apostelen en de leerlingen vooruit en Hij was het, die overal waar de mensen baden en werkten zijn wondere werken tot stand bracht.

De apostelen en de leerlingen gooiden de deuren open. Zij wensten de mensen vrede toe. Zij spraken mensen uit andere landen aan en opeens, door een wonder, een goddelijk ingrijpen, verstonden zij elkaar. Zij schonken elkaar vergeving.

Wat zou het niet prachtig zijn als dat ook nu weer zou gebeuren: als leiders van Rusland en Oekraïne, van Israël en de Gazastrook elkaar konden vergeven en de handen ineen zouden slaan; wat zou het mooi zijn als de leiders van de vier huidige coalitiepartijen maar één waarheid zouden kennen: die van Onze Heer Jezus Christus.

God is werkzaam in mensen, die, als nieuw geboren, ervan getuigen, dat het leven en sterven van Jezus Christus niet tevergeefs is geweest; dat het leven het uiteindelijk altijd wint van de dood, vooral in hen, die Jezus Christus willen volgen.

Voor mij persoonlijk was het in 1975 voor de eerste keer – ik was toen 18 jaar oud – dat ik te midden van een grote menigte van 20.000 jongeren in de Sint-Pieter van Rome de heilige Mis mocht meevieren. Wat er dan door je heengaat is eigenlijk met geen pen te beschrijven. Tegenwoordig zijn er op de WereldJongerenDagen enkele miljoenen jongeren bij elkaar. Daaraan kunnen wij zien, dat de Geest doorgaat, óók in onze tijd, om steeds meer mensen bij elkaar te brengen.

Afgelopen vrijdag hadden we in Heerhugowaard De Noord bij pastoor Ignas Tilma een gezellige bijeenkomst met enkele priesters. Er waren ook twee collega’s uit India aanwezig. Eén werkt als priester in ons bisdom en de andere studeert korte tijd in Parijs over een nieuw soort priesteropleiding. Zij zijn afkomstig uit het bisdom Kerala, een provincie zo groot als Nederland. Zij hebben alleen al in dat ene bisdom 1000 priesterstudenten. De Geest leeft er en is er werkzaam.

Ook dat eerste Pinksteren moet een geweldige ervaring zijn geweest. Tegenover dat beklemmende gevoel van ‘Jezus is dood en alles is afgelopen’, ontstaat opeens het inzicht en vooral de ervaring, dat wij door de kracht van Jezus’ heilige Geest verder kunnen gaan.

De mensen verbaasd. En wat zij precies hebben ervaren, kunnen wij alleen maar in beeldspraak verwoorden. Het heeft te maken met een nieuwe geboorte, een herschepping.

Je kunt je boos of verdrietig voelen, maar als er opeens een pasgeboren kindje in je arm wordt gelegd, smelt je boosheid, verdwijnt je verdriet. Dan voel je je blij, vertederd. Alles om je heen valt weg. Er is alleen nog maar dat kleine wondertje, dat je in je armen draagt.

Hoeveel te meer geldt dat als een kind een ernstige ziekte onder de leden lijkt te hebben. De dokter heeft verklaard niet te weten hoe het zal aflopen. Intussen gaan de onderzoeken verder. En dan opeens die mededeling, dat alles goed zal komen. Wat valt er dan een enorme steen van je af. Je kunt huilen en lachen tegelijk. Wat je met Pinksteren kunt ervaren, overstijgt deze gevoelens.

Ons wordt gevraagd de eerste schepping, die God heeft gedaan, te voltooien, het aanschijn van de aarde te vernieuwen. Met Jezus’ heilige Geest in ons hart kunnen wij een wereld maken waarin liefde en vrede heersen, behulpzaamheid en saamhorigheid, een wereld van geluk voor iedereen.

Pinksteren is het feest van Gods Geest, die in allen werkzaam is: mannen en vrouwen, jongeren en ouderen, zieken en gezonden, van hoog tot laag op de sociale ladder.

Het belangrijkste wat er met Pinksteren gebeurt is misschien wel, dat de heilige Geest ons het nieuwe leven schenkt. Bange en opgesloten mensen komen tot nieuw leven. Zij krijgen weer zin in het leven, meer dan ooit.

Ook hier in Nederland zijn genoeg mensen op wiens gezicht de onzekerheid, de angst, de ontevredenheid is af te lezen. Maar als zij van harte in God zouden geloven, zouden ze weten, dat heel hun leven door Hem wordt gedragen. En zouden zij in een gemeenschap als deze ervaren, dat ze er nooit helemaal alleen voor staan. We zijn hier één grote familie: we lachen en we huilen met elkaar; we helpen elkaar waar mogelijk.

De heilige Geest schenkt ons de gave om mensen, die zich gekwetst voelen te genezen. De gave om het leven te laten groeien, elkaar te vergeven en moed in te spreken, de gave om het leven in elkaar te koesteren. Bidden wij met deze mensen, zegenen wij hen met de kracht van Jezus’ heilige Geest.

Met al deze gaven mogen wij op pad gaan en de Blijde Boodschap beleven en verkondigen. Ieder van ons zal dat op zijn eigen manier doen, maar allen zijn wij bezield door dezelfde heilige Geest. Zoals de zon schijnt over allerlei soorten bloemen en bomen en dezelfde regen erover neerdaalt, maar zij brengen allemaal verschillende soorten vruchten voort, zo ontvangen wij allen dezelfde Geest, maar ook wij allen brengen verschillende vruchten voort.

Belangrijk is wel, lieve mensen, dat wij de Blijde Boodschap in heel haar volheid verkondigen, niets weglaten, haar eisen en haar beloftes niet afzwakken.

Veel mensen trekken er deze dagen op uit. Dat mag. Maar laten wij ook thuis een moment van rust inbouwen. Misschien kunnen wij er Pinksteren op een of andere manier nog eens vieren: door even samen een gebed ter ere van de heilige Geest uit te spreken; door er samen nog even over na te praten.

Laten wij ons openstellen voor de Geest van God. Dat Hij ons leven vernieuwt; dat wij zijn gaven aan anderen kunnen doorgeven.

Vragen wij Maria, als Moeder van de Kerk, dat zij bij Gods troon in de hemel onze voorspreekster wil zijn.

Ik wens jullie allen van harte een ‘Zalig Pinksteren’.