Openingswoord

Allemaal van harte welkom hier in de kerk en de mensen die via life-stream met ons zijn verbonden. We vieren de  H. Eucharistie op de 16^e Zondag door het jaar.

Veel mensen zijn gek op dieren, met name kinderen. In de Coronatijd hebben veel mensen, naar het schijnt, een huisdier genomen voor wat afleiding, want je kon of mocht toch niks anders!!!

Er zijn ook mensen die moeten leven van hun dieren; koeien, kippen, varkens en misschien ook wel schapen. Ook die mensen zijn een en al zorg voor hun dieren, zelfs ’s nachts als dat nodig is.  Economische motieven liggen er aan ten grondslag. Er moet brood op de plank komen.

In het evangelie zullen we horen dat Jezus een andere benadering heeft. Natuurlijk, de zorg voor de schapen is een, maar rust nemen is ook belangrijk om ook de toekomst aan te kunnen. “Kom nu eens zelf mee naar een eenzame plaats en rust daar wat uit”. Dus, allemaal welkom.

Preek

In veel Bijbelse verhalen wordt Jezus voorgesteld als een herder. Een herder die veel zorg heeft voor zijn schapen.  Die verdwaalt zijn zoekt Hij op, die gewond zijn verzorgt Hij.  Die zwak zijn neemt Hij op zijn schouders.

U kent vast wel die plaatjes van een herder met een schaap, meestal een lam. op zijn schouders.

Zo worden we er steeds aan herinnert wie Jezus is;  geen econoom of keiharde zakenman, maar iemand die begaan is met mensen. Als daar zo eens over nadenkt, wat is ons leven dan een groeiproces.  En de vraag komt op: Kunnen wij al net zo doen als Jezus onze herder?

Ook in de lezingen van vandaag ontdekken we dat groeiproces.  In de eerste lezing een beeld van hoe het vandaag de dag kan gaan in gezinnen, en hoe het misschien wel met onszelf is gegaan.

Je gaat vaak uit gewoonte met je ouders naar de kerk. Later wordt je kritisch en denkt het allemaal zelf beter te weten. Je vindt nagenoeg niets meer in de kerk van je ouders. Je lijkt op een afgedwaald schaap, onbereikbaar voor de herder, de pastoor en je ouders. Toch komt er vaak een moment van inzicht en geef je gehoor aan die roeping om iets te betekenen voor iemand anders.  Ook dat is een groeiproces.

De leerlingen uit het evangelie waren twee aan twee uitgezonden om mensen op te roepen tot bekering, terug te halen uit het kwaad waarin ze waren verstrikt geraakt.  Om mensen te helpen die door ziekte waren geïsoleerd en het gevoel te geven er toch bij te horen.

Na dat werk nodigt Jezus de apostelen uit om tot rust te komen en op een eenzame plaats hun verhaal te laten doen.  Maar het volk,  de schapen, gunnen hen geen rust. Die apostelen krijgen niet de gelegenheid om even een paar dagen vrijaf te nemen.  Jezus staat op en gaat als een echte herder naar de mensen toe. Hij heeft met hen te doen, zo staat er in de  laatste zinnen van het evangelie:  Omdat ze schapen zonder herder waren.

Het is het beste portret van Jezus; het signalement waaraan Hij te herkennen is.  Telkens als Hij met menselijk leed in aanraking komt, raakt het Hem diep.

Hij blijkt voor al die schapen zonder herder, te zijn wat ze zoeken:  iemand die luistert, een goed woord heeft en een onderdak blijkt te zijn voor zieken en gewonden, zoals we hier wel eens zingen.   Hij laat zich raken door hun lot en Hij raakt hun hart.

Wat betekenen deze verhalen over herders en schapen nu voor ons?

Het kan niet zo zijn dat wij wel schaap willen zijn, maar geen herder. Het mag ook niet zo zijn dat we wel herder willen zijn,maar geen schaap.   Ons leven kenmerkt zich vaak in periodes dat we schaap zijn en ons verloren voelen door de herder.

Iedereen die verantwoordelijkheid heeft in maatschappij en kerk van hoog tot laag, die moet ook schaap in de kudde kunnen zijn, die luisterend met de ander mee durft te gaan.  Een niet eenvoudig groeiproces.

Ook in de kerk waartoe wij behoren, moeten  pastores, bisschoppen en allen die leiding geven, soms schaap in de kudde kunnen zijn, om te horen wat er leeft onder parochianen, om te ontdekken waar de pijn en de moeite van het leven zit.

Het zou een verkeert beeld van een pastoor of een diaken zijn als die alleen maar leiding geeft.  Wie dat uitsluitend doet luistert niet en soms wordt dat fataal. Dat zie soms in onze kerken gebeuren.

Maar iedereen, die als een mak schaap, of misschien helemaal niet als zo’n mak schaap, leiding aanvaard van degene die over hem of haar is aangesteld, die is er niet klaar mee om alleen maar dat passieve schaap te zijn.

Nee, die is ook herder in de kudde, er is immers altijd wel iemand die zorgen heeft en een luisterend oor zoekt.

Wij zijn het dus allebei:  schaap dat zijn herder volgt in de kudde, maar ook herder van die kudde binnen bepaalde verantwoordelijkheden.

Het zit scheef in onze samenleving en onze kerk zolang er mensen zijn die teveel van het ene en te weinig van het andere hebben.

Schapen zonder herders, daar had Jezus medelijden mee, maar herders zonder schapen dat is verdrietig. Laten we het groeiproces in onszelf toe, naar de liefde van God onze Herder.  Amen.