Openingswoord

Allemaal welkom, ook degenen die via life-stream met ons meevieren. Vandaag vieren we de 4e zondag van Pasen.

Zondag van de Goede Herder, maar ook  Roepingenzondag. Deze dag werd in 1964 door Paus Paulus VI ingesteld als  jaarlijkse biddag voor roepingen tot het priesterschap en het religieuze leven, tegen de achtergrond van een sterk terugloop in het aantal roepingen tot het gewijde ambt en het Godgewijde leven. Sinds de herinvoering van het permanente diaconaat wordt over de gehele wereld ook voor roepingen tot het diaconaat gebeden.

Laten we ons daarbij aansluiten opdat ook mensen in onze parochie zich geroepen en aangetrokken voelen tot het priesterschap, het diaconaat en het religieuze leven.

Preek

Dierbare medegelovigen, Vele mensen denken dat roeping alleen is weggelegd voor priesters, diakens of religieuzen, maar er zijn een aantal belangrijke kerkelijke gebeurtenissen waarbij gelovigen worden geroepen bij hun naam. Kinderen die gedoopt worden of volwassenen, worden bij hun naam genoemd en voor het eerst in verband gebracht met God. Bij de eerste H. Communie wordt je naam genoemd evenals bij het Vormsel. Ook als je trouwt in de kerk wordt je naam genoemd. Bij diakens en priesters wordt de naam genoemd, waarbij het antwoord van de wijdeling is: “Ja hier ben ik”.

Je naam is belangrijk, het gaat immers over jezelf. Je wordt aangesproken op je diepste bedoelingen met die ander. Het gaat dan om het verbond dat je sluit met de herder, met God. De zorgzame herder die altijd bezig is met zijn schapen. Hij roep ons steeds weer op om samen te komen, samen komen met alles wat ons bezig houdt om het, ons leven, aan Hem voor te leggen, om Gods woord in ons toe te laten.

En wat zien we in de eerste lezing van vandaag?  Het gaat over de kerk van het allereerste begin. Paulus en Barnabas trekken predikend rond en vinden veel gehoor bij de joden als ze over  Christus spreken in de Synagoge. Toch komen diezelfde joden in verzet, als ze merken, wat voor een succes  Paulus en Barnabas bij de Heidenen hebben. Ja ook die heidenen woeden geraakt door de blijde boodschap. De joden vinden dat maar niets. Ze willen het graag in eigen kring, zeg maar  in eigen parochie houden.  Paulus echter daagt de Joden uit om alles in een wat wijder perspectief te zien. Ja zegt hij, ook de heidenen worden geroepen, niemand wordt uitgesloten. Onze discussies over roepingen, wat de een wel en de ander niet mag zijn heel reëel. Maar we moeten oppassen dat we niet zo spreken als de joden in Antiochië. We moeten niet in ons kleine wereldje van problemen blijven. We worden uitgenodigd om onze vragen en problemen in een breder perspectief te zien in de verkondiging van Gods Rijk.

En dat alles is begonnen bij Paulus en Barnabas, het is uitgegroeid tot een wereldomvattend geloof. Waar wij hier in Heerhugowaard weliswaar maar een klein deeltje van zijn, maar we horen er bij. Ook wij zijn geroepen om ons geloof uit te dragen, om de blijde boodschap van God bij de mensen te brengen. Paulus en Barnabas hebben het erover:

“En allen die tot het eeuwig leven waren voorbestemd, namen het geloof aan” zo lazen we. In het Evangelie zegt Jezus zelf: “Ik geef hun eeuwig leven, zij zullen in eeuwigheid niet verloren gaan en niemand zal ze van mij wegroven”.

Eeuwig leven is niet enkel na de dood. Volgens de bijbel is eeuwig leven, het leven met God. En daarmee hoeven we niet te wachten tot later, daar kunnen we nu al mee beginnen. Leven met God, dat is een bewustzijn dat God onze Vader is. Dat God ons kent en aanvaard als zijn kinderen, dat wij God kennen als zijn Vader.

Jezus zegt het kernachtig in het Evangelie: “Mijn schapen luisteren naar mijn stem en ik ken ze en ze volgen mij”. Ik ken ze zegt de Heer. We mogen leven in het  vertrouwen,  dat we door Christus echt worden gekend.  In ons gewone leven komt het wel eens voor, dat we miskend worden, dat zelfs mensen die ons dierbaar zijn,  ons op bepaalde momenten niet echt kennen. En soms kennen of herkennen we onszelf niet. Maar voor Christus zijn we kostbaar, worden we gekend. Dat is eeuwig leven met God.

Als je hoort over de grote menigte van mensen die geroepen zijn, dan zou je kunnen denken, ik ben een van de velen, een klein stipje in de massa, ik ben maar een nummer, ik kan me vandaag wel even terug trekken. Maar het Evangelie verkondigd ons, dat we ieder persoonlijk gekend worden. “Ik ken ze“  zegt God immers. We worden door God gekend en we hebben het vermogen om God te leren kennen. We kunnen luisteren naar zijn stem en Hem volgen.

We kunnen God leren kennen in de dagelijkse omgang met hem. Praten met hem zoals je tegen je vader praat, maar ook stil worden en luisteren naar zijn stem,  luisteren om te leren verstaan waartoe Hij ons oproept. Door te luisteren naar de tem van Jezus groeit het vertrouwen, dat wij door God zijn gekend. Dat is het eeuwig leven waartoe we allen geroepen worden: om te leven met God.   Als we vandaag geroepen worden om te bidden om roepingen, dan mag dat een gebed zijn, dat er ook vandaag en morgen voldoende mensen zijn zoals Paulus en Barnabas, om alle volkeren het Evangelie te verkondigen en te vertellen dat we moeten luisteren naar de stem van God onze Herder, om te leven met God. Amen.