Openingswoord

Allemaal van harte welkom hier in de kerk en de mensen die via life-stream met ons zijn verbonden. We vieren de  H. Eucharistie op de Feestdag van de H. Willibrord, verkondiger van ons geloof, patroon van de Nederlandse kerkprovincie.

De grote Willibrord, de Engelsman die bij de Ieren in de leer was geweest, kwam rond 690 naar Holland om het Evangelie te verkondigen.  Van de Lauwers zee tot aan België en Luxemburg  strooide hij het zaad in die heidense wereld van de lage landen. Wat een moed en een doorzettingsvermogen moet hij hebben gehad. Maar hoe is het nu na een grote bloeiperiode gesteld met het geloof en de kerk van vandaag. Uit vele onderzoeken blijkt dat we er niet goed voorstaan met de christelijke kerken in west Europa.  De rol van de godsdienst is gering geworden in het openbare leven, maar ook in het persoonlijke leven. De kerken worden uit het openbare leven verdreven. Soms zelf letterlijk, want er worden kerkgebouwen gesloopt of ze krijgen een nieuwe bestemming. De stem van de kerken die vroeger zo nadrukkelijk aanwezig was, is er niet meer, of ze legt nauwelijks nog gewicht in de schaal. Zelfs het CDA zegt het christelijke in de kerk te willen laten. De tijden zijn ontmoedigend voor hen die volhouden en voor degenen die zich blijven inzetten.

Preek

Al tijdens zijn leven was Willibrord  in zijn geboorteland befaamd. In de kerkgeschiedenis van het Engelse volk, geschreven door zijn tijdgenoot broeder Beda, staat hij als volgt vermeld:  “Willibrord, bijgenaamd Clemens, is nog altijd in leven, eerbiedwaardig door zijn hoge leeftijd; is hij nu 36 jaar bisschop en verlangt met hart en ziel, na zoveel strijd in de dienst van God, naar de beloning van het eeuwig vaderland.  Hij stierf enkele jaren later in 739 in Echternach.

Dat is allemaal verleden tijd. Toch kan deze H. Willibrord nog betekenis hebben voor ons in de wereld van vandaag.

Want zijn, vandaag de dag, velen niet op zoek naar onze oorsprong en wat onze bestemming is?

Ons geloof in God kan daar antwoord op geven. De boodschap in de bijbel is voor gelovige mensen de wegwijzer op onze zoektocht door het leven. Elke dag krijgen we hier in de kerk een stukje evangelie “op maat”. Wie daarbij stilstaat krijgt a.h.w. water te drinken uit de bron die nooit opgedroogd raakt. Het zal ons helpen om verder te zoeken naar onze eigen krachtbronnen.

Heeft niet ieder mens zijn eigen “heilig putje”, een eigen plekje om op verhaal te komen?  Misschien werken in de tuin, wandelen in de natuur, het lezen van een goed boek, even de fiets pakken i.p.v. de auto.

Opbeuring en inspiratie is er voor iedereen  te vinden die er naar op zoek gaat.

Misschien ga je daarvoor naar een kerkhof. Of je gaat bij iemand op ziekenbezoek. Of je steekt een kaarsje op bij Maria. Allemaal mogelijkheden om op verhaal te komen.

Soms is het goed stil te staan bij de leermeesters van ons geloof zoals de H. Willibrord.   Hun moed en doorzettingsvermogen  onder de omstandigheden van toen was enorm.

Maar ook nu zijn er mensen ver weg en dichtbij, waaraan je je kunt optrekken.

Op  een of andere manier zullen ze allemaal verwijzen  naar de bron die Christus zelf is. Jezus Christus is dezelfde, gister en vandaag tot in eeuwigheid. Hij werkt nog steeds door mensen, die op een of andere manier getuigen zijn van zijn Blijde Boodschap.

“Vergeet ook nooit elkaar goed te doen en te helpen, want dat zijn de offers die God behagen” zoals we lazen in de brief van de Hebreeën.

We kunnen, nat als Willibrord water putten uit onze eigen bodem, door onze eigen geestelijk bronnen aan te boren. Door geloofsbeleving in de omgeving waarin we leven, samen vieren hier in de kerk.

De beste verkondiging is nog steeds het doen van het goede. Wie dat  doet laten sporen na als Willibrord dat deed. Dat is hard nodig in onze wereld van 2021.   Amen.