Openingswoord

Broeders en zusters, allemaal van harte welkom op deze grote feestdag van het heilig Sacrament.

Jezus Christus, op wie wij voor dit leven, maar vooral voor het toekomstige, al onze hoop stellen, is Iemand, die graag in de verborgenheid leefde … en nóg! Dertig jaar lang leefde deze Godmens bij Maria en Jozef zonder dat mensen wisten wie Hij werkelijk was. Maar ook later gebeurde het vaker, dat Hij zich in de eenzaamheid terugtrok om te bidden. Bij sommige wonderen liet Hij weinig mensen toe, bijvoorbeeld bij de opwekking van het dochtertje van Jaïrus. Ook de woorden van Jezus Christus zijn soms zo, dat je enige moeite moet doen om ze te begrijpen.

In ieder geval één reden voor dit gedrag is, dat wij ook van onze kant enige moeite moeten doen om God te vinden. Je moet geïnteresseerd zijn in zijn Persoon, op zoek zijn naar de waarheid om Hem te kunnen begrijpen.

Zo is het ook met dit Sacrament. Brood en wijn veranderen in het Lichaam en Bloed van Christus. Wie gelooft, heeft niet veel uitleg nodig. En aan wie niet gelooft, is het toch niet uit te leggen.

Vragen wij God om een open hart, opdat wij zijn bedoelingen steeds beter kunnen verstaan en meer genade kunnen ontvangen.

Dan alvast even een mededeling: afgelopen vrijdag is op 76-jarige leeftijd overleden pastoor Henk Niesten. Hij was 50 jaar hartpatiënt. Hij was eigenlijk een levend wonder. Hij heeft eerst 25 jaar gewerkt als leraar Engels en toen nog eens 25 jaar als priester. Henk was een begeesterd priester, heeft heel veel goeds gedaan. En zal dus ongetwijfeld een hoge plaats in de hemel krijgen. Bidden wij voor hem. Vrijdag aanstaande is de uitvaart.

Openingsgebed

Laat ons bidden. God, voor hen, die Gij bemint, is niets zo dierbaar als uw blijvende aanwezigheid. Uw Zoon heeft ons zijn Lichaam en zijn Bloed gegeven, het grote teken van het Nieuw Verbond. Laat de gedachtenis aan zijn lijden, dood en opstanding ons steeds voor ogen staan, als wij rondom uw heilige tafel eten van dit brood en drinken uit deze beker. Door onze Heer Jezus Christus, uw Zoon … Amen.

Kinder- en TienerWoordDienst

Preek

Broeders en zusters, het gebeurt, dat er thuis wordt aangebeld door een pakketbezorger. Wíj krijgen het pakje. Híj een handtekening voor ontvangst en een dankbare glimlach.

Als de nieuwe buren aanbellen, worden er handen geschud, stellen wij ons voor en drinken samen een kop koffie.

Als er familie komt, geven we een hand, een kus, ze worden omhelsd. Hoe dichter mensen bij elkaar horen, hoe inniger het contact. Elkaar aanraken is een teken van liefde.

Zou voor het contact tussen God en mensen niet hetzelfde gelden? Hoe beter het contact, hoe inniger de aanraking?

Wij hoorden hoe Mozes van twaalf gewijde stenen een altaar maakt. Twaalf, want er zijn twaalf stammen. Het woord stammen gaat dieper dan het woord provincies, want het heeft te maken met familieverband. Hiermee geeft Mozes aan: dit altaar is iets van ons.

Het zijn ook hún dieren, die op het altaar worden gelegd. Er wordt tot God gebeden. De dieren worden Hem toegewijd. Ze worden geslacht en verbrand. De rookt stijgt omhoog. Hun bloed wordt uitgegoten over het altaar, de twaalf stammen. Mozes sprenkelt zelfs de helft ervan over het volk. God wil mensen aanraken door middel van een teken.

De tweede lezing zegt, dat als de kracht van het bloed van een offerdier al zo groot is, dat het mensen innerlijk kan reinigen, is dan de kracht van Christus’ Bloed niet nog groter!?

Waar Jezus Christus kwam gebeurde altijd iets bijzonders. Water veranderde in wijn. Blinden konden zien, doven horen. Lammen droegen hun bed. Van twee broden en vijf vissen konden duizenden mensen eten. Doden kwamen overeind. En … mensen werden in hun hart geraakt en gingen beter leven.

In dit Godshuis is het bijzondere, dat brood en wijn veranderen in het Lichaam en Bloed van Christus! Hij zegt in het Johannesevangelie, dat wat Mozes gaf, dat was niet het brood uit de hemel, maar wat de hemelse Vader geeft, dat is het hemelse Brood is!

Jezus raakt ons aan. Als wij de Hostie ontvangen, worden wij één met Hem, één ook met de Vader en de Geest, en met elkaar, want wij allen hebben dezelfde Jezus in ons.

Maar het ontvangen van de Communie alleen is onvoldoende. Een paracetamol doet z’n werk, óók als wij er niet aan denken. Maar op de komst van Jezus in de Communie moeten wij ons goed voorbereiden. Want we krijgen geen pakket, dat we misschien weer terugsturen, maar we ontvangen eeuwig leven.

Na het ontvangen van de Communie moeten we dus niet zitten rondkijken naar wat er allemaal in de kerk gebeurt, maar we kunnen beter onze ogen sluiten en met de Heer in gesprek gaan. Wij danken voor zijn hulp en vragen Hem zijn zegen voor anderen, ver weg en dichtbij, en ook voor onszelf.

Geloven wij toch, dat hier iets goddelijks gebeurt. Het is God, die ons aan deze heilige Maaltijd uitnodigt. Hij geeft zichzelf, wil met ons door het leven gaan, in tijden van vreugde en van verdriet. Voelen wij als het ware zijn hand op onze schouders. Hij helpt ons verdergaan … tot in de eeuwigheid.

Wij hebben Jezus nodig. Maar overal waar Hij is, is ook onze hemelse Moeder Maria. Zij is de Vrouw, die God meteen na de zondeval van Adam en Eva heeft beloofd om, samen met haar Zoon, de wereld te redden.

Mgr. Oliver Dashe Doeme uit het door Boko Haram zwaarst getroffen deel van Nigeria heeft dat op bijzondere wijze ervaren. In België vertelde hij enige tijd geleden, hoe door het bidden van de Rozenkrans het getij begon te keren. In zijn bisdom zijn volgens de VN de meeste doden gevallen. Zo’n 80.000 van zijn katholieken weken uit naar het naburige Kameroen. Daar heeft hij gezien, dat door de vervolging het geloof is toegenomen.

Een vrucht van het gebed was volgens bisschop Oliver ook de toen onverwacht vreedzame presidentsverkiezingen. De strijd was volgens hem ook een geestelijke strijd en hij verklaarde, dat zij zonder gebed niet verder kwamen, want wat ze tegenkwamen, was de duivel. Die gebruikte de terroristen van Boko Haram om zijn plannen uit te voeren. Die demon konden zij verslaan door gebed, vooral het rozenkransgebed. Boko Haram is een van onze demonen, maar – zei hij – in Europa hebben jullie je eigen demonen. Ga naar Moeder Maria, zij zal jullie helpen.

De bisschop gaf voorbeelden van hulp van Maria. De slag van Lepanto in 1571 waardoor Europa niet islamiseerde, maar ook Brazilië en Mexico waar in de vorige eeuw regeringen de christenen wilden verdrijven. Maria greep daar in, doordat bisschoppen opriepen de rozenkrans te bidden. De toenmalige president van Brazilië is met zijn regering het land ontvlucht. Maria helpt … als we erom vragen.

Bisschop Oliver had ooit een visioen. Jezus bood hem een zwaard aan, maar toen hij het zwaard aannam, veranderde het in een rozenkrans. De bisschop is ervan overtuigd, dat Jezus hem verscheen is om het bidden van de rozenkrans aan te moedigen. Hij zei, dat de boodschap van Jezus is: Bid voor je vijanden, vergeef hen, doe goed aan hen!

Beste mensen, de wereld komt steeds meer in verdrukking. Van regeringen hoeven wij niet veel te verwachten. Jezus in de heilige Eucharistie, Maria en de Rozenkrans, dat zijn de wapens, die ons redding kunnen bieden.

Alle weekdagen bidden wij in onze kerk om 08.30 uur de rozenkrans. Om 09.00 uur vieren wij de Eucharistie. Wij hebben al een groep mensen, die daaraan meedoet. Maar om de hemel in beweging te kunnen brengen, hebben wij meer mensen nodig. Wie van jullie wil helpen de wereld te redden … door Jezus en Maria aan te roepen? Al zouden jullie allemaal maar één keer in de week extra komen, dat zou al een wereld van verschil maken.

O, Onbevlekt Hart van Maria, breng meer mensen naar de Eucharistie en naar de Rozenkrans. Dank u wel, dat u naar onze gebeden luistert. Amen!