Openingswoord

Broeders en zusters, wij staan aan het begin van de Goede Week. Misschien ook een drukke week, hebben wij voor de feestdagen nog de nodige voorbereidingen te treffen.

Er gaat Iemand sterven. Gelukkig vieren wij op het einde ook zijn verrijzenis en daarmee mogen wij ook weer de hoop op onze eigen verrijzenis versterken.

Wat doen wij als een familielid of vriend komt te overlijden? Eigenlijk niet veel. Wij zitten aan het sterfbed, houden een hand vast, zeggen af en toe wat lieve woordjes, huilen soms, samen.

De Goede Week is dus eigenlijk een week om niet veel te doen. Proberen wij het zo rustig mogelijk aan te doen. Het zou mooi zijn als wij wat extra tijd vrij kunnen nemen om met onze gedachte bij Jezus Christus te zijn; bij Maria, die met haar Zoon meelijdt. Zien wij, dat dat alles gebeurt omwille van ons, om voor ons de weg naar het eeuwig leven te openen. Het eeuwige leven, dat door het doopsel al in deze wereld begint. Zien wij de liefde van Jezus en Maria. Geven wij God en mensen veel liefde terug, speciaal deze week.

Zoals de joden vroeger Jezus Christus feestelijk binnenhaalden in hun hoofdstad Jeruzalem, zo willen wij Hem onthalen in onze geloofsgemeenschap, in onze gezinnen, in ons hart vooral. Maar zijn wij niet als sommige joden, die zich binnen enkele dagen lieten ompraten en niet meer riepen “Hosanna, de Zoon van David”, maar “Kruisig Hem!” Vragen wij, dat wij God en elkaar altijd trouw mogen blijven.

Zegening palmtakken

Palmevangelie

Preek

De Goede Week is de voornaamste week in het geloof en in de liturgie van de Kerk. Een week waarin het lijden van onze Heer centraal staat. Zijn glorieuze intocht in Jeruzalem vieren wij vandaag. Jezus Christus werd als Koning begroet. Met palmtakken. Ook wij hebben zo’n palmtak ontvangen om thuis aan het kruisbeeld te bevestigen. Maar vooral zullen wij denken aan zijn lijden.

De profetieën van Jesaja worden in deze week werkelijkheid. Gods Zoon wordt door de mensen verworpen. Dat hoorden we in het lijdensverhaal, dat iedere keer opnieuw een indrukwekkend gebeuren is. Wij horen hoe Jezus Christus na het Laatste Avondmaal, waarin Hij zichzelf aan ons gaf om steeds onder ons aanwezig te kunnen zijn, overgeleverd wordt om te worden gekruisigd.

Dat Kruis werd voor ons een teken van heil. Want door zijn kruisdood kon Jezus Christus verrijzen om voor ons de toegang tot de hemel weer mogelijk te maken. Vandaar ook dat we op Goede Vrijdag zijn Kruisweg bidden. Ook wij hebben met dat Kruis te maken.

Wij zijn ons bewust van wat Jezus voor ons heeft gedaan. We zijn Hem er ook dankbaar voor, maar als ook ons kruis begint te drukken, onze pijnen, zorgen en angsten, ons verdriet, onze eenzaamheid, laten we eerlijk zijn … dan zijn wij niet altijd bereid het verder te dragen.

Om dat echter wel te kunnen worden wij in deze week uitgenodigd om alle genadegaven van de Heer te overwegen, te ontvangen. Ook zelf kunnen wij, als verlosten, het hoogfeest van de verrijzenis vieren, als ook wijzelf verlost worden van een of andere zondelast, die op ons drukt. Denken wij deze komende week méér dan anders na over onze sterke punten en over onze tekorten. Danken wij voor het goede. Vragen wij, dat het goede in ons mag groeien, zoals al wat leeft iedere dag een klein beetje groeit. Vragen wij vergeving voor wat in ons leven nog niet goed is. Zien wij hoe Jezus Christus lijdt onder onze gebreken, hoe mensen om ons heen lijden onder bijvoorbeeld ons ongeduld, ons egoïsme of wat dan ook.

Pasen, lieve mensen, is het hoogtepunt van het hele kerkelijke leven. Laten wij ons daar in deze lijdensweek goed op voorbereiden … door in gedachte bij de lijdende Jezus te zijn en eventueel door lijdende medemensen op te zoeken. Amen.