Uit de Encycliek “Mediator Dei” van paus Pius XII (AAS 39 [1947], 552-553)

Christus, priester en slachtoffer

Christus is ongetwijfeld priester, maar priester voor ons, niet voor zichzelf, want Hij brengt in naam van heel het menselijk geslacht de gebeden en de godsdienstige gevoelens bij de eeuwige Vader. Christus is tegelijk slachtoffer, maar voor ons, want Hij neemt zelf de plaats in van de zondige mens. Welnu, het woord van de Apostel “laat diezelfde gezindheid in u heersen, welke ook in Christus Jezus was” vraagt van alle christenen dat zij, voor zover het in het vermogen van de mens ligt, blijk geven van die gesteltenis waarmee ook de geest van de goddelijke Verlosser vervuld was, toen Hij zichzelf ten offer bracht; zij dienen namelijk hun geest nederig te onderwerpen en aan Gods hoogste majesteit aanbidding, eer, lof en dank te brengen. Dit woord van de Apostel vraagt verder van hen, dat zij op de een of andere wijze de staat van slachtoffer aannemen, zichzelf verloochenen naar de voorschriften van het Evangelie, uit eigen beweging en vrijwillig de boetvaardigheid beoefenen, en dat eenieder zijn zonden verafschuwt en uitboet. Kortom, het vraagt dat wij allen samen met Christus een mystieke kruisdood sterven, zodat wij ons het woord van Paulus eigen kunnen maken: “Met Christus ben ik gekruisigd” (Gal. 2, 19).