Uit de geschriften van de heilige Teresia van Jezus († 1582)

Uw rijk kome

Wie zal – hoe onbezonnen hij overigens ook zij – indien hij aan een voornaam persoon iets wil vragen, niet eerst bedenken op welke wijze hij zijn verzoek zal inkleden om een welwillend gehoor te vinden? Zal hij vervolgens niet bedenken wat hij hem zal vragen en waarom hij het gevraagde nodig heeft? Dit geldt vooral als hij iets bepaalds vraagt, zoals de goede Jezus ons heeft leren bidden. Deze waarheid schijnt mij al onze aandacht waard. Hadt Gij, mijn Heer, uw gebed niet in één enkel woord kunnen samenvatten en zeggen: ‘Geef ons, Vader, alles wat goed voor ons is’? Voor Hem toch die alles weet, schijnt verder niets nodig.

O eeuwige Wijsheid, tussen U en uw Vader was dit genoeg. Op deze wijze immers hebt Gij gebeden in de Olijfhof. Gij maakte uw wil en uw angst aan de Vader bekend, maar Gij hebt U tevens onderworpen aan zijn wil. Maar Gij kent ons, Heer, en weet dat wij niet zo onderworpen zijn aan de wil van de Vader als Gij. Gij weet dat het voor ons nodig is bepaalde dingen te vragen. Dan zullen wij ons immers bezighouden met de overweging of wat wij vragen, wel nuttig voor ons is, en indien het dit niet is, zullen wij nalaten het te vragen. In onze zwakheid zouden wij anders – indien men ons niet geeft wat wij vragen – met de vrijheid die onze wil heeft, kunnen weigeren aan te nemen wat de Heer ons geeft. Al zou dit voor ons ook het beste zijn, wij zouden ons dan toch niet rijk achten, omdat wij – bij wijze van spreken – niet aanstonds geld in onze handen zagen.

Dit zijn de woorden waarin de goede Jezus ons leert vragen dat het rijk van zijn Vader moge komen: ‘Uw Naam worde geheiligd, uw rijk kome.’ Let hier op de grote wijsheid van onze Meester. Ik overweeg bij mijzelf wat wij met dit rijk vragen en het is goed dit te begrijpen. Daar de goddelijke majesteit wist dat wij in onze nietigheid de heilige naam van de eeuwige Vader niet zouden kunnen heiligen, loven, verheffen en prijzen, zoals het betaamt, indien God ons niet te hulp kwam door ons op aarde zijn rijk te schenken, verenigde de goede Jezus deze twee beden. Ik zal u zeggen wat wij – naar mijn mening – hierin vragen. Dan zult u begrijpen waarvoor wij bidden en hoe belangrijk het is hierom met aandrang te vragen en tevens te doen wat in ons vermogen ligt om Hem te behagen die ons dit rijk moet geven.

Welnu, het grote geluk dat men – naar mijn mening – tegelijk met vele andere dingen in het rijk der hemelen deelachtig wordt, bestaat hierin dat men aan al het aardse geen waarde hecht, maar in zichzelf rust en glorie vindt. Men verblijdt zich, omdat allen er blij zijn. Men geniet er een eeuwige vrede en een innige voldoening, omdat allen de Heer zegenen en loven en zijn Naam verheerlijken en omdat niemand Hem beledigt. Allen beminnen Hem en de ziel denkt aan niets anders dan aan dit ene: Hem te beminnen. Geen enkel ogenblik kan zij ophouden Hem haar liefde te schenken, omdat zij Hem kent. Indien wij Hem hier op aarde kenden, zouden wij Hem hier reeds aldus beminnen, hoewel niet zo volmaakt en zo voortdurend. Maar wij zouden Hem toch geheel anders beminnen dan wij Hem nu beminnen.

God die aan zijn kinderen goede gaven weet te schenken, spoort ons dringend aan te vragen, te zoeken en te kloppen. Wij zullen des te meer ontvangen, naarmate wij oprechter geloven, vaster hopen en vuriger verlangen.

Dit is veeleer een zaak van verzuchtingen dan van woorden, veeleer van tranen dan van klanken.

Wij zullen des te meer ontvangen, naarmate wij oprechter geloven, vaster hopen en vuriger verlangen.