Overweging op 29/30-03-2024 in de tehuizen, Pasen, jaar B, Jannie Ligthart

Overweging op 29/30-03-2024 in de tehuizen, Pasen, jaar B, Jannie Ligthart

Openingswoord

Beste medegelovigen. Welkom bij deze viering van Pasen.

Voor ons, christenen, is het vandaag het belangrijkste feest van het hele kerkelijk jaar. We vieren dat Jezus belofte is voltooid.

Jezus is verrezen, Hij heeft de dood waarlijk overwonnen.

God wil dat wij in vreugde dit geschenk van Zijn grote liefde vieren.

Vanuit Gods onvoorwaardelijke Liefde voor ons, mogen wij leven uit kracht van Jezus’ verrijzenis.

Met ons verstand slagen we er niet in om dit mysterie te doorgronden.

Pasen is het feest van het hart. Daar moet het gebeuren.

Daar wil Gods verrijzende kracht ons raken.

Wij kunnen in deze viering geen vuur ontsteken, en geen paarskaars aansteken.

Dat is alleen voorbehouden aan de priester en een diaken. Maar omdat God, door zijn Zoon Jezus Christus, ons zijn Licht heeft geschonken, zijn Vuur in ons hart heeft gelegd, kunnen wij altijd, elke dag weer, dit vuur brandend houden en aan wakkeren.

Voor de keren dat we aan Gods Liefde geen aandacht schonken en we tekortschoten in ons doen en laten, willen we dit belijden aan God en elkaar, om de Heilige Communie waardig te kunnen ontvangen.

Overweging

Lieve mensen, lieve medemens. Het is weer Pasen!! Het Alleluja mag weer klinken.

Wij christenen geloven dat Jezus werkelijk is verrezen.

Omdat we dit geloven, kunnen we niet anders dan hiervoor heel dankbaar en blij te zijn.

Alles wat aan deze verrijzenis is voorafgegaan, het leven, het lijden en het sterven van Jezus, stond in het teken van zijn onbaatzuchtige liefde voor ons.

Door deze liefdesdaad gaat ons leven, nà onze lichamelijke dood, door bij onze hemelse Vader. Liefde blijft bestaan, gaat door de dood heen. Alleluja!

Na het sterven van Jezus, begeven Maria Magdalena en Maria de moeder van Jakobus en Salóme, zich bij het krieken van de dag naar het graf van Jezus. “Het was vroeg, de zon was juist op “, voegt het evangelie er aan toe. Ontsteld en donker was hun stemming.

De dood van Jezus had in hen niet alleen een gapende leegte achtergelaten, maar had ook vertwijfeling en hulpeloze droefheid doen ontstaan.

De steeds weerkerende vraag “waarom?” laat hen niet los.

Ze staan nu bij het graf en zijn verdrietig, juist zoals velen van ons het bij het graf van een geliefd iemand hebben meegemaakt. Het is voorbij.

Het is onverdraaglijk dat die geliefde mens er niet meer is, je kunt hem niet meer spreken, niet meer aanraken. Je voelt je onnoembaar alleen. Maar wat kan je er aan doen?

Je kan alleen nog het graf, bezoeken. Maar juist op die plaats word je steeds weer onverbiddelijk met de waarheid geconfronteerd: Wat zo mooi was, is verleden tijd!

Komende bij het graf, zien ze dat de grote steen voor de ingang van het graf is weggerold. Aarzelend en een beetje angstig durft Maria Magdalena het graf binnen te gaan, en ze schrikt als ze een jongeman in een wit gewaad ziet zitten. Deze zegt: Schrik niet, Jezus die gekruisigd is, is hier niet. Hij is verrezen. En Maria Magdalena krijgt de opdracht, dat ze aan Jezus leerlingen en aan Petrus moet zeggen, dat Jezus hen voorgaat naar Galilea en dat ze Hem daar daadwerkelijk zullen zien, zoals Hij hen beloofd heeft.

De vrouwen vluchten weg van het graf en durven ,over wat ze gezien en gehoord hebben, niet te spreken. Gelukkig lezen we verder in het evangelie dat Jezus zich inderdaad aan zijn leerlingen en Petrus heeft geopenbaard. Het was voor hen moeilijk te geloven dat de Jezus die gestorven was, nog bij hen kon zijn. Na enige aarzeling daalde het besef, dat Jezus was verrezen. Ze geloofden, en toen Jezus hen de opdracht gaf de hele wereld door te trekken, om aan elk schepsel de Blijde boodschap te brengen, trokken ze erop uit.

En dankzij hen is het grote nieuws ook aan ons verteld.

Nu weten ook wij dat er na ons aardse leven, een leven is bij God.

Jezus heeft voor ons die weg weer geopend, door de ultieme liefdesdaad, door voor ons te sterven aan het kruis. Híj heeft zijn leven gegeven opdat wij kunnen leven, hier en nu en na onze lichamelijke dood, bij Hem. Laat Pasen het feest van dankbaarheid zijn. Dankbaar dat wij kinderen van God mogen zijn, dat Hij onze Vader is, die veel van ons houdt, en wiens grootste gebod het gebod van de Liefde is.

Door Gods Liefde, zal ook onze liefde voor elkaar, door de dood heen blijven bestaan.

Door zijn Liefde worden we, door de lichamelijke dood, niet definitief van elkaar gescheiden.

Door Christus verrijzenis, is ons toekomstig leven, een leven in Zijn Liefde.

Alle reden om blij en dankbaar Pasen te vieren. Amen. Zalig Pasen.