Openingswoord

Beste medegelovigen. Welkom in deze Woord- en Communieviering in het weekend van de 5^e zondag van Pasen.

In de eerste lezing keren Paulus en Barnabas naar Lystra, Ikonium en Antiochië terug. Ze hadden een grote reis gemaakt om de  Blijde Boodschap aan zoveel mogelijk mensen te verkondigen. Na hun aankomst riepen zij hun volgelingen bijeen en vertelden hen alles wat God, met hun medewerking, tot stand had gebracht. Er was vreugde want er hadden zich velen bekeerd.

In het evangelie horen we hoe Jezus zijn leerlingen een nieuw gebod meegeeft: het gebod van de Liefde. Het is niet de romantische liefde, waarover veel gezongen wordt. Jezus bedoelt de Liefde zoals Hij ons liefheeft. De liefde van zelfgave, dienstbaarheid en omkijken naar elkaar. En ik denk dat Titus Brandsma, die zondag wordt heiligverklaard,  die liefde, voor God en de medemens, ons heeft voorgeleefd.

Titus bleef in zijn leven God trouw. In het concentratiekamp Dachau, bleef hij, ondanks dat hij gemarteld werd om zijn trouw aan God en zijn Kerk, vriendelijk voor hen die hem martelden en bleef hij zich om zijn medegevangenen bekommeren.

De heilige Titus zal onze voorspreker zijn om te volharden in ons gelovig doen en laten.

Omdat we nog vaak tekort schieten in ons doen en laten maken wij het even stil in onszelf en bidden we samen de schuldbelijdenis, om de Heilige Communie waardig te kunnen ontvangen.

Overweging

Lieve medegelovigen, lieve medemens. In de eerste lezing keren Paulus en Barnabas terug van hun reis. Zij bevestigen de leerlingen in hun goede werken en sporen hen aan in het geloof te volharden. Tevens houden zij hen voor dat je het Rijk van God alleen binnengaat als je ook bereid bent veel moeilijkheden te verduren en vol te houden.

Voor Paulus is vooral het feit dat Jezus verrezen is uit de dood, de ultieme bevestiging van zijn Godheid, om te volharden in het geloof en de jonge christengemeenten hierin aan te sporen.

Mooi is het ook te lezen, dat zij beseffen dat ze het niet alleen hoeven te doen. Ze zijn zich ervan bewust, dat Jezus  in zijn laatste dagen gezegd heeft, dat Hij de H. Geest zal sturen om hen bij te staan. We lezen, dat zij aan de gemeente vertelden wat God, met hun medewerking, tot stand had gebracht. Met andere woorden, wat zij hebben kunnen doen door de Genade van God.

In Jezus openbare leven heeft hij ons al vele lessen geleerd. En gelukkig zijn deze lessen, door te getuigen van zijn leven, bewaard gebleven in de H. Evangeliën. We luisteren er elk weekend naar, we leren ervan en putten er moed uit.

Ná Jezus dood en verrijzenis, blijft Hij bij zijn leerlingen komen. Hij blijft hen, en dus ons, aanwijzingen geven opdat we zijn leven, zijn levenswijze moeten blijven herinneren, dat zijn Leven en zijn Woorden doorverteld en voorgeleefd moeten  worden.

In het Evangelie van Johannes, spreekt Jezus in zijn afscheidsrede, vlak voor zijn Hemelvaart, deze woorden tot zijn leerlingen: “Een nieuw gebod geef ik U: “Gij moet elkaar lief hebben, zoals ik U heb liefgehad.

En ook dit gebod geldt voor ons christenen van nu.

Jezus gebod van elkaar liefhebben betekent: “Bemin elkaar, zoals Ik het heb gedaan. Dat is liefde die het goede voor de ander zoekt. Dat is liefde die niet vernedert of kwaad met kwaad vergeldt. Dat is liefde die vergeeft en geneest, liefde die herstelt en opbouwt. Dat is de liefde van de zelfgave het dienstbaar zijn aan je naaste.”

De Liefde van Jezus is de kroon op de tien geboden. Bemin God en bemin je naaste als jezelf. Nu zegt Jezus, heb elkaar lief, zoals Ik heb liefgehad.  Uit alle vormen van liefde is er maar één de juiste, en dat is de liefde zoals Jezus dat heeft voorgedaan.

Jezus’ liefde is uniek. Want zijn liefde gaat eerst uit naar God. Zijn liefde is gehoorzaam aan de Wil van de Vader. De liefde van Jezus heeft zijn bron in God. En alleen die Liefde brengt genezing.

Jezus’ liefde maakt ons tot christenen, die klein durven zijn in de ogen van de wereld, die durven te dienen waar anderen willen heersen. Christenen maken zich niet druk over wie de grootste is, maar  willen God eren en Gods grootheid bewonderen, omdat God zichzelf klein maakte door ons te dienen.

Laten we met elkaar ingaan op zijn gebod van de Liefde.

In zijn levensverhalen komt steeds weer zijn liefdevolle zorg naar voren voor de zieken en gebrekkigen, voor de verschoppelingen van zijn tijd. Ze konden rekenen op zijn welwillendheid en hulp. Die droom heeft Hij aan zijn leerlingen, en dus ook aan ons, meegegeven.
In de eerste lezing hoorden we hoe ze op pad gingen om zijn boodschap uit te dragen in de gebieden in het Midden-Oosten, niet alleen naar de joden maar ook naar de niet-joden. Die droom, moet ook onze droom zijn als leerlingen van Jezus. Ook wij moeten, proberen,  elkaar lief te hebben zoals Jezus ons lief heeft. Als je de liefde onder elkaar bewaart, kan iedereen zien dat je Mijn volgelingen bent, zegt Jezus. We moeten onszelf afvragen of wij gehoor geven aan dit gebod of dat we het naast ons neerleggen. Laten we er eens over nadenken, of men aan onze manier van leven kan zien, of men kan ervaren dat wij geïnspireerd zijn door het voorbeeld van Jezus. Amen.