Openingswoord

Beste medegelovigen, welkom in deze Woord en Communieviering in het weekend van de 7e zondag van Pasen.

In de eerste lezing, uit de eerste brief van de heilige apostel Johannes, worden wij erop gewezen hoe onnoembaar groot Gods liefde voor ons is.

Wij kunnen Gods liefde voor ons, beantwoorden door het eerste en grootste gebod: “U zult de Heer uw God liefhebben met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand”, na te leven. Het tweede gebod, dat daaraan gelijk is: “U zult uw naaste liefhebben als uzelf”, natuurlijk.

In het evangelie lezen we een deel van het hogepriesterlijk gebed dat Jezus volgens de evangelist Johannes gebeden heeft tijdens zijn laatste avondmaal. Daarin vraagt Hij aan God om zijn leerlingen, dus ook ons, te beschermen voor het kwaad. Na alles wat Jezus voor ons gedaan en geleden heeft, blijft Hij voor ons bidden, bij Zijn en onze Hemelse Vader. Zijn liefde voor ons is onbegrensd.

Omdat we ons vaak niet bewust zijn van de grote liefde van God voor ons, en we te weinig op de bijstand van de heilige Geest vertrouwen, maken wij het even stil in onszelf en bidden we samen de schuldbelijdenis, om de Heilige Communie waardig te kunnen ontvangen.

Overweging

Lieve medemens, het evangelie neemt ons terug naar de laatste avond van Jezus aardse leven. We lezen dat Jezus bidt voor zijn leerlingen.

Jezus weet dat Hij bij zijn leerlingen weggehaald wordt om te lijden en te sterven, en omdat Hij weet wat hen te wachten staat, spreekt Jezus bij zijn Vader zijn bezorgdheid uit.

Tijdens het leven met zijn leerlingen waakte Jezus over hen, en in die tijd is niemand van hen verloren gegaan. Maar nu kwam de tijd dat ze zonder Hem verder moesten.

Jezus bidt, bespreekt dit met zijn hemelse Vader, omdat Hij heeft ervaren dat de wereld hen heeft gehaat, omdat zijn leerlingen niet van de wereld zijn, zoals Jezus.

Het niet van de wereld zijn is, je niet verliezen in bijvoorbeeld, materialisme, egoïsme, kortom in alles wat je van God kan afleiden.

En zoals Jezus in de wereld gezonden is, zo zond Hij hen de wereld in.

In de wereld gezonden zijn, maar niet van de wereld zijn, dat is de opgave van elke leerling, van ieder van ons, en dat is een moeilijke opgave. Jezus bidt dat wij, die wel midden in de wereld leven, en dus bloot staan aan alles wat er in de wereld gaande is, toch niet opgaan of ten onder gaan in die wereld, d.w.z. dat wij niet meedoen aan de wereld van het kwaad, maar dat wij altijd de waarheid toegewijd blijven.

Jezus bidt dat zij één zullen zijn, dat zij bewaard worden voor het kwaad, dat zij de waarheid toegewijd zullen blijven.

Onder Jezus leerlingen kennen we Judas, echt een man van de wereld. We weten niet zoveel van Judas, maar waarschijnlijk was hij juist als de anderen, een man van goede wil, die zich aangesproken voelde door Jezus ideeën. Maar toch had de wereld van het kwaad vat op hem gekregen. Hij liet zich leiden door geld, gewin en daarvoor verraadde hij een vriend, nog wel met een kus, het teken van genegenheid.

In Judas zie je de negatieve mentaliteit van de wereld, bijvoorbeeld, een mentaliteit die resulteert materialisme, egoïsme, van alles is geoorloofd als je er zelf beter van wordt.

Jezus bidt dat zijn leerlingen, ook wij dus, zo niet zullen zijn, zullen worden, dat wij nooit, omwille van geld, eigen belang of zelfbehoud, mensen laten vallen, verraden.

Jezus bidt dat zijn leerlingen, ook wij dus, zo niet zullen zijn, zullen worden, dat wij nooit, omwille van geld, eigen belang of zelfbehoud, mensen laten vallen, verraden.

In de wereld leven Jezus leerlingen, staat zijn kerk, staan wij allemaal. En Jezus bidt dat wij, als kerk en als gelovigen de eenheid bewaren, ons verbonden blijven voelen met God, en onze naaste m.n. met de kleinen en de zwakken.

In de hele geschiedenis van het christendom lees je, hoe de wereld zijn invloed liet gelden op de kerk. Gelukkig bleven er velen, die ondanks de vele verleidingen, de kerk in waarheid bleven toegedaan, en de eenheid bewaard hebben.

Juist als zijn leerlingen toen, zendt Jezus ook ons de wereld in, om zijn idealen te leven en uit te dragen, ook wij staan midden in een wereld die er vaak andere ideeën op na houdt. Een wereld, met zoveel schone schijn, en allerlei verleidingen, die ons via de reclame en sociale media als “normaal” wordt aangeboden. Een wereld ook met veel oorlog, verwarring en onzekerheid.

De wereld vindt het maar vreemd als je vasthoudt aan die waarheid, als je niet mee doet aan de algemene tendens. Je moet wel gek zijn om vast te houden aan Jezus idealen, om je dienstbaar te willen maken aan de gemeenschap, om je in te zetten voor mensen die tussen het schip en de wal vallen, om verdraagzaam te zijn en altijd weer hulpvaardig. Je moet wel gek zijn om je niet te laten leiden door macht, geld, invloed, om het welzijn van anderen hoger te achten dan dat van jezelf, de minste en de laatste willen zijn, dat is toch niet normaal? Ook voor ons heeft Jezus gebeden, en zal Hij ons bijstaan, opdat de Kerk één blijft en we de waarheid toegewijd blijven.

Voor een leerling van Jezus Christus is het heel normaal om het “ten” minste te proberen. Elke leerling van Jezus, van toen en van nu, wordt vaak wat vreemd aangekeken, juist zoals Jezus zelf en zijn boodschap wereldvreemd was en dus door velen niet begrepen werd. Mogen we het toch aandurven om in zijn geest een beetje wereldvreemd te zijn. Amen.