Openingswoord

Beste medegelovigen.

Welkom in deze Woord en Communieviering in het weekend van de 27^e zondag door het jaar.

Zowel in de eerste lezing als in het evangelie staat de wijngaard centraal.

Voor de wijngaard, een symbool voor – het Rijk Gods, ons door de Vader toevertrouwd – dragen de wijnbouwers een grote verantwoordelijkheid.

De wijnbouwers worden vergeleken met het volk van God, dat zijn wij dus.

Wij allemaal moeten zorgdragen voor de wijngaard die onze wereld is.

Wij moeten erover waken dat de ranken, optimaal met de wijnstok Jezus Christus, verbonden blijven, ervoor zorgen dat wijzelf en onze medemensen, met Christus verbonden blijven.

Voor de keren dat het ons niet gelukt is in verbondenheid met Christus te leven, vragen we vergeving, om de H. Communie waardig te kunnen ontvangen. We bidden samen de schuldbelijdenis.

Overweging

Lieve medegelovigen.

We zijn alweer in de maand oktober aangeland.
In de Rooms Katholieke Kerk is de maand oktober gewijd aan de Rozenkrans. De keuze van deze maand hangt samen met de liturgische gedachtenis van, Maria van de Rozenkrans, op 7 oktober. Deze gedachtenis werd ingesteld door de heilige paus Pius V in 1571. Hij had de christelijke overwinning van de Slag bij Lepanto (7 oktober 1571) toegeschreven aan het bidden van de rozenkrans. Het is een maand waarin ook wij wat vaker onze rozenkrans opnemen om te bidden voor alle noden in de wereld, de wijngaard van onze hemelse Vader.

Op talloze plaatsen in Duitsland en Frankrijk worden deze maand wijnfeesten gehouden, en wordt oktober de wijnmaand genoemd. De lezingen van vandaag sluiten daar naadloos bij aan. Jesaja vertelt ons over een wijngaard, waarin de wijngaardenier alles heeft gedaan om mooie vruchten te kunnen oogsten.  De tekst van Jesaja is een aanklacht tegen het volk: jullie hebben er een puinhoop van gemaakt, jullie hebben de mogelijkheden die God jullie geschonken heeft niet gebruikt.

In het Evangelie houdt Jezus zijn tijdgenoten een voorspellende spiegel voor. Jezus vertelt een parabel, die over Hemzelf en het volk Israël gaat, en over wat er uiteindelijk met hem zal gebeuren. Dat hij gedood zal worden, omdat de mensen zich afkeerden van de wil van God de Vader.

De landeigenaar van de wijngaard is God de Vader, de zoon die op laatst wordt gestuurd is Jezus en die vervolgens door de landbouwers gedood wordt. Met de dienaren worden de profeten bedoeld, de boodschappers, die God door de eeuwen heen naar het volk had gestuurd. De landbouwers is het volk, en de hogepriesters en de oudsten zijn de pachters.

Naar de profeten werd niet geluisterd en ze verwerpen Jezus als Messias, ze keren zich van God af. Gebeurt dat ook niet in onze wereld??

God de Vader, heeft een wijngaard, een wereld, voor ons aangelegd die gemakkelijk te onderhouden is. We hebben de  10 geboden die ons zeggen hoe te leven. Door de sacramenten kunnen we goede vruchten voortbrengen en we hebben de wetenschap dat God met ons is. Wat kan er nog misgaan?

Kan God de zorg voor Zijn wijngaard aan ons overlaten? Zeker. Wij christenen zijn allemaal geroepen om te werken in Gods wijngaard. We hebben twee weken gelden gehoord dat het God niet uitmaakt of we meteen aan het werk zijn gegaan of dat we er pas later toe konden komen. Door het werken in de wijngaard, ieder naar eigen vermogen, kunnen we vruchten verzamelen van Liefde, rechtvaardigheid, barmhartigheid. Kunnen we recht doen aan de woorden van Jezus in de Evangeliën. We weten dat God uitkijkt naar de vruchten die wij verzamelen, en met liefde Hem geven.

In de parabel geeft Jezus aan dat Hij zal worden vermoord, maar dat Hij, de bouwsteen die de bouwers hebben afgekeurd, de hoeksteen zal worden. De belangrijkste hoeksteen is de fundament-hoeksteen. Deze werd voor openbare gebouwen en stadsmuren uitgekozen. Jezus wordt aangeduid als de ‘fundament-hoeksteen’ van ons christelijk leven.

Met Jezus hebben we een voorbeeld om na te volgen. Hij wijst ons de weg in een wereld die niet met God meewerkt. Naarmate we dat beter gaan begrijpen, groeit ons inzicht en ook onze kracht om de weg met Hem te gaan. De kracht van de heilige Geest heeft Hem in staat gesteld om stand te houden, om de weg van het kruis vastberaden te gaan.

Tot ons klinkt de uitnodiging om ook vastberaden te zijn, en niet zo weerbarstig als de pachters in deze parabel, maar in ons leven vruchten voort te brengen van geduld, liefde, goedheid, zachtheid en edelmoedigheid.

Dan mogen we tegelijk vreugde beleven aan die schitterende wijngaard die het leven is, en die God ons heeft toevertrouwd, te leen van God gekregen, om door te geven aan onze kinderen. Zo bouwen we mee aan een toekomst in Gods Koninkrijk. Amen.