Openingswoord

Beste medegelovigen.  Welkom in deze Woord- en Communieviering.

In dit weekend vieren we de Gedaanteverandering van de Heer. In het Evangelie lezen we dat Jezus met drie leerlingen de berg Thabor opgaat om er te bidden. De berg Thabor wordt de plaats van de Godsontmoeting genoemd. Hier horen de leerlingen, tijdens een fantastische ervaring, God tot hen spreken: “Dit is mijn Zoon, de welbeminde, in wie Ik mijn behagen heb gesteld; luistert naar Hem”.

Dit hoorde ook Johannes toen hij Jezus doopte in de Jordaan.

In deze viering zullen we biddend met Jezus meegaan, om in het bidden God te ontmoeten. Om dicht bij God, iets te ervaren van Zijn vrede en Liefde voor ieder van ons.

Vanuit deze ervaring kunnen we met nieuwe moed en geloof het leven aan.

Omdat we nog vaak tekort schieten in ons doen en laten maken wij het even stil in onszelf en bidden we samen de schuldbelijdenis, om de Heilige Communie waardig te kunnen ontvangen.

Overweging

Lieve medegelovigen, lieve medemens. Dit weekend viert de Kerk het feest van de Gedaanteverandering van de Heer. Het verwijst ons naar de verheerlijking van Jezus op de berg Thabor.

Het is een belangrijk feest, en toch bij velen minder bekend dan Sacramentsdag of het feest van het Heilig Hart. Misschien komt dit, omdat de gedaanteverandering van Jezus, zich op ijle hoogte afspeelt, ergens op een bergtop tussen hemel en aarde, ver boven de vlakte van ons dagelijkse leven, ver boven ons vermogen het te kunnen begrijpen.

Jezus is op deze eenzame hoogte alleen met de leerlingen, Petrus, Jacobus en Johannes.

Tijdens zijn gedaanteverandering, zien de leerlingen Mozes en Elia. Mozes, de man van de Wet en de Geboden, en Elia de profeet, hadden voor Israël, het geloof in de komst van de Messias levendig gehouden.

Nu, op de berg Thabor, wordt bevestigd dat in Jezus die belofte mens is geworden.

Tijdens de gedaanteverandering straalde Jezus zijn gezicht als de zon,  en zijn kleed werd glanzend als het licht.

En het onbegrijpelijke, bovenaardse was, dat Jezus met Mozes en Elia in gesprek was.

En dat uit een lichtgevende wolk een wonderbare stem klonk die zei: ”Dit is mijn geliefde Zoon, aan wie ik vreugde beleef. Luistert naar Hem.” De apostelen vonden het mooi en tegelijkertijd waren ze angstig. Jezus haalde hen uit hun angst en liet hen opstaan terwijl hij zei: “weest niet bang”.

Een fantastische ervaring, en ik kan me, met Petrus, voorstellen dat je zo’n gelukzalig moment wilt vasthouden. Maar Mozes en Elia verdwenen, en Jezus spoorde de apostelen aan weer naar beneden,  het gewone leven in te gaan.

Zo’n geluksmoment wil je graag aan anderen vertellen, maar onder het afdalen van de berg zei Jezus hun, dat niet te doen voordat Hij uit de doden is opgestaan.

Ik denk trouwens, dat de apostelen amper gehoor zouden vinden als zij zouden vertellen wat ze op de berg met Jezus hadden ervaren.

De toehoorders hadden waarschijnlijk de volgende reacties:

Jezus die straalde, ach, het zal de zon wel zijn geweest.

Mozes en Elia, die waren toch al dood, en de stem uit de hemel daar hadden we al eens eerder over gehoord. Maar om dit verhaal nou zo bijzonder te vinden. Ze vonden het denk ik, visserslatijn, vrij overdreven waarbij de realiteit ver te zoeken is. Het was een ervaren die niet werd begrepen.

Maar wij begrijpen intussen dat de evangelieverhalen wel de realiteit verwoorden, en waar en  bijzonder zijn. Ondanks dat Gods Woord vaak niet met ons verstand te begrijpen is, kan het ons boven ons zelf tillen als we het woord van God aandachtig met ons hart lezen en in ons opnemen.

In het Evangelie van de Gedaanteverandering, geeft Jezus aan dat Hij ons in elke situatie, hoe duister ook, boven onszelf uit kan tillen naar een wereld van geluk, waarvan we geen vermoeden hebben.

Tegelijkertijd geeft Jezus aan, dat na deze ervaring van geluk het van ons verwacht wordt het leven op te pakken zoals het op ons afkomt. Feiten zullen niet veranderen, het verdriet het lijden blijft er wel, maar we kunnen er beter mee omgaan omdat ons een hemelse toekomst, na ons aardse leven wacht.

Het bewust ervaren van de goede, gelukkige momenten hoort bij ons leven, evenals lijden en verdriet. Jezus heeft het ons voorgeleefd.  Zes dagen vóór Jezus met de leerlingen de berg opgaat vertelde Hij hen dat hij veel zou moeten lijden, dat hij ter dood gebracht zou worden en op de derde dag zou verrijzen.

De Gedaanteverandering van Jezus kunnen we, denk ik zien als Gods antwoord op het bidden van mensen die lijden. Het geeft aan dat als alles duister is, we ons altijd kunnen  keren naar het Licht van Christus, het lichtend vuur dat nooit meer dooft. Als we in lijden en verdriet ons keren naar Jezus Christus, kan het in een flits, lichter worden in ons gemoed en houden we vertrouwen in de toekomst. Want God zei niet alleen tot Jezus: ‘Dit is mijn geliefde Zoon”. Tegen ieder van ons zegt God: “Jij bent Mijn geliefde kind.” Kom uit je gepieker en verdriet en richt je op Mij. Het is voor ons, kinderen van God, toch heerlijk om te weten dat God onvoorwaardelijk, van ieder van ons houdt.

Eigenlijk zijn we nu al gelukkige mensen omdat we naar Gods woord luisteren en we ernaar proberen te leven. We komen regelmatig in een viering bij elkaar en we weten wat bidden is. In het bidden kunnen we Zijn stralende aanwezigheid ervaren en weten we dat Hij elke dag, elk moment van ons leven met ons meegaat. Amen.