Openingswoord

Dierbare medegelovigen. Welkom in de Woord en Communieviering op de 13e zondag door het jaar. In het kerkelijk jaar zijn we weer in “de tijd door het jaar” gekomen.

In de vieringen door het jaar richten we ons op het Woord van God, op wat God ons te zeggen heeft in de Bijbel, om zo te proberen “het Woord van God” ons eigen te maken.

In de eerst lezing spreekt de H. Paulus een flinke vermaning uit naar zijn toehoorders, en dus ook naar ons.

In het H. Evangelie volgens Lucas, zijn we beland in de tijd dat Jezus naar Jeruzalem gaat. Jezus roept ons op, Hem daadwerkelijk te volgen. Hij zegt ons dat we niet moeten blijven steken in het denken over het verleden, maar ons moeten focussen op de toekomst.

Het gaan van de “Weg van Jezus” heeft ook met lijden te maken. Het kan zelfs een lijdensweg worden. ‘Volg Mij’ zegt Jezus. Wat doen wij?

De keren dat we zwak en niet standvastig waren, willen we aan God en elkaar erkennen en belijden, door samen de schuldbelijdenis te bidden.

Overweging

Lieve medegelovigen. De lezingen van vandaag geven ons heel wat om over na te denken. In de eerste lezing uit de brief van de heilige apostel Paulus, krijgt de gemeente in Galatië een stevige vermaning te horen. Ook toen konden velen zich er niet toe zetten om Gods geboden na te leven, om zo te ervaren dat het naleven van Gods geboden je vrijheid geeft.

En het is echt zo. Nu nog steeds geven de 10 geboden ons de vrijheid om mensen te worden zoals God het bedoeld. Zoals Paulus schrijft, zijn alle geboden samengevat in het grootste gebod van, de liefde voor God en voor de naaste. Willen we dit gebod naleven dan kunnen we inderdaad niet de vrijheid nemen om aan ons zelf te denken en alleen maar leuke dingen te doen voor ons zelf.

Als we eraan denken dat we vanuit de H. Geest, die sinds ons doopsel ons begeleidt, de vrije keuze hebben om voor onze naaste te doen, wat er gevraagd wordt, zullen we ervaren dat ons christen zijn, ons blij en gelukkig maakt.

Door onze Doop zijn we zoon/dochter van onze Hemelse Vader, en zijn we christen geworden. God de Vader, roept ons christenen op, om in het voetspoor van zijn Zoon te treden. Jezus navolgen is niet gemakkelijk, het is de smalle weg volgen, het gaan door de nauwe poort.

Jezus heeft ook gezegd: “Wie mijn volgeling wil zijn, moet Mij volgen door zichzelf te verloochenen en door elke dag opnieuw zijn kruis op te nemen. Want wie zijn leven wil redden zal het verliezen. Maar wie zijn leven verliest om Mijnentwil, zal het redden.”

Daar hoort dus een leven bij, waarin je meer waarde hecht aan het Woord van God, dat tot ons spreekt in de H. Schrift, dan aan de werelds genoegens. Jezus zegt vandaag in het evangelie, dat de Mensenzoon zelfs niets heeft waar Hij zijn hoofd op kan laten rusten. Hiermee geeft Jezus aan, dat als je zijn leefwijze ten volle wilt naleven, dit toch zijn consequenties heeft. Hij heeft het ons voorgedaan, en zal ons hiermee helpen.

Het is goed om ons ervan bewust te zijn dat het geen gemakkelijke weg is, anders kunnen we teleurgesteld en gedesillusioneerd raken, omdat de weg van Jezus zwaarder is dan wij dachten. Het is een weg waarop je de regie van je leven uit handen geeft en je overgeeft aan Gods regie van je leven.

En in die regie van ons leven, staat voor Jezus het belang van Gods Koninkrijk bovenaan. Heel zijn leven, zijn verkondiging, zijn lijden, sterven en verrijzen, is gericht op Gods Koninkrijk. Wie zich in wil zetten voor Gods Koninkrijk en daartoe Jezus wil navolgen, moet kiezen en zich niet laten afhouden van, of weerhouden door hen die dit niet of nog niet kunnen of willen begrijpen. Maar dat vraagt moed standvastigheid en een groot vertrouwen in Gods leiding in ons leven.

Jezus weet dat zijn levenswijze een radicale levenswijze is, die door de wereld zal worden afgewezen. Jezus weet dat je als zijn leerling vastberaden moet zijn, moet kunnen volhouden. Gelukkig weten we dat Jezus op onze levensweg meegaat, dat we op Hem kunnen vertrouwen, en dat we op zijn bijstand kunnen rekenen. Amen.