Zr. Emmanuel Maillard, Interview met Maria Simma

INLEIDING

Maria Simma is een mystica uit Oostenrijk. Zoals meer voorkomt in de geschiedenis van de Kerk, was zij begiftigd met een bijzondere gave van God, want gedurende 50 jaar werd zij bezocht door de zielen in het Vagevuur.

7 – OP HET MOMENT VAN ONZE DOOD

Zr. Em.: – Welke betekenis heeft het voor ons om spijt en berouw tonen op het moment van onze dood?
M.S.: – Ons berouw op het moment van de dood is heel belangrijk. Onze zonden zijn dan al vergeven, maar de gevolgen van de zonden bestaan nog. Als we een volledige aflaat willen bekomen op het moment van de dood, wat betekent dat we direct naar de Hemel zullen gaan, dan moeten we volledig van alles onthecht zijn.

Ik wil hier een getuigenis van betekenis meedelen, dat Maria Simma mij heeft verteld. Men had haar gevraagd om inlichtingen in te winnen over een vrouw, waarvan de ouders dachten dat ze verloren zou zijn, omdat ze zo’n slecht leven had geleid. Ze was door een ongeluk om het leven gekomen. Ze was op slag dood, nadat ze uit een trein was gevallen.

Een ziel uit het Vagevuur kwam Maria bezoeken en vertelde dat deze vrouw niet naar de hel was gegaan, omdat ze op het moment van haar dood tegen God had gezegd: “U heeft gelijk, dat U mij het leven ontneemt, want nu kan ik U niet meer beledigen.” En daardoor zijn haar al haar zonden vergeven. Dit laat zien, dat één gebaar van nederigheid en één akte van berouw ons kan redden op het moment van de dood. Dat wil niet zeggen dat ze niet naar het Vagevuur is gegaan, maar zij is zo wel ontsnapt aan het vuur van de hel, dat zij misschien wel had verdiend vanwege haar goddeloosheid.

Zr. Em.: – Is er op het moment van de dood, op het moment dat we de eeuwigheid binnengaan, voor de ziel nog een mogelijkheid om zich tot God te keren? Ook na een leven vol zonden? Bestaat er nog een tijdspanne, een ruimte, tussen de zichtbare aardse dood en de werkelijke dood?
M.S.: – Ja, de Heer geeft iedere ziel een paar minuten om berouw te tonen over zijn zonden en om te beslissen om God wel of niet te aanvaarden. Op dat moment trekt het leven van deze ziel als een film aan hem voorbij. Ik kende iemand die geloofde in de voorschriften van de Kerk, maar die niet geloofde in het eeuwig leven. Op een dag werd hij ernstig ziek en kwam in een coma terecht. Hij zag toen hoe hij zich in een kamer bevond, waar een bord stond met daarop geschreven alles wat hij had gedaan in zijn leven en wat hij had verricht, zowel de goede als de slechte dingen. Vervolgens verdween het bord en ook de muren van de kamer en hij kwam in een oneindig mooie ruimte terecht. Toen werd hij wakker uit zijn coma en nam zich voor zijn leven te veranderen.

Zr. Em.: – Laat God zich op het moment van de dood met dezelfde intensiteit kennen aan elke ziel, of zit daar verschil in?
M.S.: – Elke ziel wordt de kennis geboden van de zwaarwegendheid van elk van zijn daden, die hij tijdens heel zijn leven op elk moment heeft verricht. Ook wordt hij in kennis gesteld van het lijden, dat hem te wachten staat in het Vagevuur. Maar deze inkennistelling is niet voor iedereen hetzelfde. De intensiteit waarmee de Heer dit openbaart is bij iedere persoon verschillend.

Zr. Em.: – Heeft de Duivel toestemming gekregen om ons op het moment van onze dood aan te vallen?
M.S.: – Ja, maar de mens bezit ook voldoende genade om hem af te weren en te weerstaan. Als de mens het niet wil, dan kan de Demon niets aanvangen.

Zr. Em.: – Als iemand weet dat hij binnenkort gaat sterven, wat kan hij dan volgens u het beste doen?
M.S.: – Zich geheel aan God overgeven. Al zijn lijden opdragen en gelukkig zijn vanwege God zelf.

Zr. Em.: – Welke houding kunnen we het beste aannemen als iemand stervende is? Wat is het beste dat we voor hem kunnen doen?
M.S.: – In ieder geval zoveel mogelijk voor hem bidden en hem op zijn dood voorbereiden. We moeten hem de waarheid erover vertellen.

Zr. Em.: – Welke raad zou u iemand geven die het verlangen heeft al op aarde heilig te worden?
M.S.: – Zo nederig mogelijk leven. Niet met zichzelf bezig zijn. De hoogmoed is de sterkste valstrik van de Duivel.

Zr. Em: – Kunnen we de Heer vragen om ons ons Vagevuur op aarde te laten beleven, zodat we na onze dood er niet meer naar toe hoeven te gaan?
M.S: – Ja, ik ken een priester en een jong meisje die allebei in het ziekenhuis lagen, omdat ze leden aan tuberculose. Het meisje zei tegen de priester, dat ze aan de Heer had gevraag of ze op aarde zoveel mocht lijden, dat ze daardoor na haar dood direct naar de hemel zou kunnen gaan. De priester antwoordde haar, dat hij dit zelf niet aan de Heer durfde te vragen. Onder hen bevond zich een religieuze die heel het gesprek had gehoord. Het jonge meisje stierf het eerste, en de priester stierf wat later. De priester is aan de religieuze verschenen en zei tegen haar: “Als ik hetzelfde vertrouwen had gehad als dat jonge meisje, dan was ik ook direct naar de hemel gegaan.”

Zr. Em.: – Maria, dank u wel voor dit mooie getuigenis.

Toen vroeg Maria mij of ze het gesprek even mocht onderbreken om haar kippen te voeren. Na vijf minuten kwam ze terug en we gingen weer verder met het interview.

Wordt vervolgd …