Zr. Emmanuel Maillard, Interview met Maria Simma

INLEIDING

Maria Simma is een mystica uit Oostenrijk. Zoals meer voorkomt in de geschiedenis van de Kerk, was zij begiftigd met een bijzondere gave van God, want gedurende 50 jaar werd zij bezocht door de zielen in het Vagevuur.

3 – DE NAASTENLIEFDE BEDEKT VELE ZONDEN

Zr. Em.: – Kunt u ons zeggen welke rol de heilige Maagd heeft ten aanzien van de zielen in het Vagevuur?
M.S.: – Ze komt ze vaak vertroosten en zegt hen dan hoeveel goede dingen ze hebben gedaan. Ze bemoedigt deze zielen.

Zr. Em.: – Zijn er bepaalde dagen waarop de heilige Maagd hen bevrijdt uit het Vagevuur?
M.S.: – Ja, vooral tijdens het Hoogfeest van Kerstmis en van Allerheiligen. Verder op Goede Vrijdag, op de dag van Hemelvaart, en op de dag van de ten Hemelopneming van Maria.

Zr. Em.: – Door welke zonden hebben we de grootste kans om in het Vagevuur terecht te komen?
M.S.: – Door de zonden tegen de naastenliefde, door te weigeren iemand lief te hebben. En verder, de hardheid van hart, de vijandigheid en door kwaad te spreken.

Zr. Em.: – Men zegt wel, dat kwaadspreken en het vals getuigen tegen de naaste tot de zonden behoren die een lang verblijf in het Vagevuur veroorzaken en die een lange periode van zuivering nodig hebben.
M.S.: – Ja, dat is zo.

Vervolgens geeft Maria Simma een voorbeeld dat haar diep heeft geraakt. Het is het getuigenis over een man en een vrouw. Men heeft aan Maria Simma gevraagd, of zij er achter kon komen of deze mensen zich nog in het Vagevuur bevonden, of dat ze al in de Hemel waren aangekomen.

Tot grote verbazing van degenen die dit gevraagd hadden, bleek dat de vrouw al in de Hemel was en dat de man zich in het Vagevuur bevond. Deze vrouw stierf, terwijl ze een abortus had ondergaan. De man daarentegen, had een heel vroom en waardig leven geleid, waarbij hij regelmatig naar de kerk ging.

Maria heeft toen opnieuw inlichtingen ingewonnen, omdat ze dacht dat ze zich had vergist. Maar nee, het was inderdaad zo. De man en de vrouw zijn vlak na elkaar gestorven. De vrouw echter had veel berouw getoond en was heel nederig. De man daarentegen, bekritiseerde iedereen, klaagde veel en sprak veel kwaad over anderen. Daarom moest hij een lange tijd in het Vagevuur blijven. En Maria voegt eraan toe: “We mogen dus niet oordelen naar het uiterlijk.”

We zondigen tegen de naastenliefde als we iemand verwerpen die we niet liefhebben, of als we niet eraan werken om in vrede met iemand te leven, als we weigeren om een ander te vergeven, en als we wrok jegens iemand koesteren.

Maria vertelde ter illustratie het volgende getuigenis. Een vrouw die zij zelf goed had gekend overleed. Zij kwam in een afschuwelijk Vagevuur terecht, en zij moest veel lijden. Deze ziel kwam Maria bezoeken en vertelde waarom zij zich in het Vagevuur bevond: zij was met iemand bevriend geweest, waarmee zij op vijandelijke voet kwam te staan. Ze had deze vijandigheid zelf veroorzaakt. Jarenlang bleef zij deze vijandigheid ten opzichte van haar vriendin koesteren, ondanks dat deze persoon meerdere keren naar haar was toegekomen om zich met haar te verzoenen, om opnieuw met haar in vrede te kunnen leven. Deze vrouw heeft dit elke keer geweigerd, tot op haar sterfbed.

Dit voorbeeld is veelzeggend. Als we volharden in onze wrok, dan trekt dit ons omlaag naar het slechtste toe. Voor wat onze woorden betreft: we kunnen nooit vaak genoeg benadrukken, hoeveel onze uitgesproken kritiek, onze kwade woorden, werkelijk kunnen doden. Daarentegen kunnen we ook nooit vaak genoeg herhalen, hoe genezend en opbouwend een liefdevol woord kan zijn.

Zr. Em.: – Kunt u ons zeggen wanneer we het meeste kans hebben om direct naar de Hemel te gaan?
M.S.: – Als je op goede voet bent met iedereen en hart hebt voor elke persoon. Want, de naastenliefde bedekt vele zonden (1 Petr. 4,8).

Zr. Em.: – Wat kunnen we doen en welke middelen kunnen we hier op aarde aanwenden om het Vagevuur te vermijden en direct naar de Hemel te gaan?
M.S.: – We zouden ons veel moeten inzetten voor de zielen in het Vagevuur, want, dan kunnen zij, op hun beurt, ook ons veel helpen. We moeten nederig zijn, want dat is het grootste wapen tegen de Boze. De nederigheid verdrijft alle kwaad.

Hier volgt een getuigenis van pater Berlioux over de hulp die de zielen in het Vagevuur bieden aan degenen die door hun gebed en offers de zielen in het Vagevuur hebben verlicht in hun lijden.
“Er was eens iemand die op bijzondere wijze bevriend was met de zielen in het Vagevuur en die hen wilde verlichten in hun lijden en haar leven hieraan wijdde. Toen het uur van haar dood was genaderd, werd zij op hevige wijze aangevallen door de Duivel in eigen persoon, die woedend op haar was, omdat hij zag dat zij alle kans had om aan hem te ontsnappen. Heel de afgrond van zijn boosaardigheid leek hij over haar uit te storten, waarbij zij zich ook omringd wist door zijn meest infernale demonen. De op sterven liggende vrouw probeerde zich met man en macht te verzetten tegen deze aanvallen, toen plotseling, een hele menigte mensen haar kamer binnenkwam, allemaal voor haar onbekende personen, die een verblindende schoonheid uitstraalden, waarvoor de Duivel op de vlucht sloeg. Deze personen naderden tot aan haar bed en begonnen haar te bemoedigen en te vertroosten op de meest hemelse wijze. Toen slaakte zij een diepe verzuchting en riep met grote vreugde uit:

“Wie zijn jullie? Wie zijn jullie, jullie, genadevolle zielen, die mij zoveel goed doen?”
-“Wij zijn allen hemelbewoners,” antwoordden deze weldoende bezoekers, “die onze gelukzaligheid te danken hebben aan uw hulp, en daarom willen wij op onze beurt, uit dankbaarheid, ook u helpen in uw overgang naar de eeuwigheid en u weghouden van de plaats van angst, om u binnen te doen gaan in de Heilige Stad.”

Toen de stervende vrouw deze woorden hoorde, kwam er een glimlach op haar gezicht. Vervolgens sloot zij de ogen en ontsliep en ging binnen in de Vrede van de Heer. Haar ziel zo blank als sneeuw, verscheen voor de Heer, waarbij zij werd omringd door evenzoveel beschermers en voorsprekers, als dat zij zielen had bevrijd uit het Vagevuur. Vervolgens werd zij waardig bevonden de Glorie binnen te gaan, en deed er haar intrede als een grote overwinnares, omgeven door applaus en zegeningen van de kant van degenen die zij had bevrijd uit het Vagevuur. Dat op een dag dit geluk ook ons deel mag zijn.”

De zielen die door ons gebed zijn bevrijd uit het Vagevuur, zijn ons heel dankbaar. Zij zullen ons helpen tijdens ons leven op aarde en worden voor ons krachtige voorsprekers. Wij kunnen dit echt concreet gewaarworden. Ik raad u sterk aan ook zo te handelen en de vruchtbare gevolgen ervan te ervaren. De zielen zullen u dan daadwerkelijk bijstaan. Ze weten waar wij nood aan hebben en kunnen voor ons veel genaden bekomen.

Een ander mooi voorbeeld van Maria Simma, laat ons ook zien hoezeer “de naastenliefde onze zonden bedekt.”

“Ik kende een jongeman van ongeveer 20 jaar, die in een naburig dorp woonde. Het dorp van deze jongeman had enorm veel te verduren gekregen vanwege meerdere lawines, en had hierdoor enorm schade geleden, waarbij vele inwoners om het leven waren gekomen. Dat was in 1954.

Toen deze jongeman op een avond zich in het huis van zijn ouders bevond, hoorde hij hoe een lawine neerkwam, en juist naast het huis van zijn ouders met geweld neerstortte. Vervolgens hoorde hij verschillende mensen roepen ‘Help ons, help ons … we zijn onder de lawine bedolven.’ Hij sprong op uit zijn bed en snelde deze mensen te hulp. Ook zijn moeder hoorde deze mensen om hulp roepen, maar zij liet het aan zich voorbij gaan en kwam niet in actie en probeerde ook haar zoon hiervan te weerhouden. Ze zei: “Laat de anderen hen maar helpen, waarom moeten wij dat altijd doen. Het is veel te gevaarlijk, ik wil niet dat nog iemand van onze familie sterft.” Maar haar zoon, wiens ziel werd doorboord door dit angstig roepen om hulp, was vast van zin hen te helpen. Hij ging dus naar buiten en werd onderweg bedolven onder een nieuwe lawine en overleed.

Twee dagen na zijn dood, kwam hij mij ’s nachts bezoeken en zei: “Laat drie Missen voor mij opdragen, want dan ben ik bevrijd uit het Vagevuur.” Ik bracht zijn familie en vrienden hiervan op de hoogte. Zij waren verbaasd dat hij maar drie Missen nodig had om bevrijd te kunnen worden uit het Vagevuur, omdat hij tijdens zijn leven zoveel kwaads had gedaan.

Deze jongeman zei tegen mij: “Omdat ik een daad heb gesteld van pure naastenliefde en daarbij mijn leven op het spel heb gezet, heeft de Heer mij zo snel in de Hemel verwelkomd.”

Zoals de heilige Petrus ons onderricht, bedekt de naastenliefde, één daad van pure naastenliefde, een veelheid aan zonden. Maria Simma gaf nog wat nadere toelichting over deze jongeman en zei dat hij een leven had geleid, dat zeer teleurstellend was geweest, en dat hij er anders misschien niet toe was gekomen om op zulk een krachtige wijze een daad van naastenliefde te stellen, en dan was hij misschien gestorven als een slecht mens. In Zijn barmhartigheid, heeft de Heer deze jongeman tot zich genomen, juist op het moment dat hij zijn mooiste daad van liefde had gesteld en op meest zuivere wijze voor de Heer kon verschijnen, dankzij deze daad van naastenliefde.

Hier volgt nog een ander voorbeeld:

Zr. Em.: – Maria, dit doet mij denken aan de Goede Moordenaar, die naast Jezus was gekruisigd. Wat heeft hij tegen Jezus gezegd, waardoor Jezus hem beloofde, dat hij nog die dag met Hem zou zijn in het Paradijs?

M.S.: – Hij heeft op nederige wijze zijn lijden aanvaard, door te zeggen dat hij dit kruis verdiende; dat het zijn verdiende loon was. En hij heeft geprobeerd de andere moordenaar ertoe te bewegen dit ook te doen. Deze goede moordenaar had eerbied voor God en bezat een oprechte Gods-vrees. Hij was nederig.

Wanneer we de dood voelen naderen, is het belangrijk om ons volledig aan de Wil van God over te geven.

Maria Simma vertelde ook het bijzondere voorval van een moeder van vier kinderen die op sterven lag. In plaats van opstandig te worden, zei ze tegen de Heer: “Heer, ik aanvaard de dood, omdat U het zo wilt en ik leg mijn leven in uw handen. Ik vertrouw U mijn kinderen toe. Ik weet dat U goed voor hen zult zorgen.” Dankzij haar grote vertrouwen in God, is deze vrouw direct naar de Hemel gegaan, zonder in het Vagevuur te hoeven verblijven.