The Father is een van de mooiste, sterkste en origineelste films van het jaar, waarin Anthony Hopkins en Olivia Colman de sterren van de hemel spelen. Er zijn tal van films waarin dementie aan bod komt. Denk aan Still Alice met Julianne Moore, The Notebook met Ryan Gosling en Rachel McAdams of het recente Supernova met Colin Firth en Staneley Tucci. Deze titels lopen misschien uiteen in stijl, script en feelgood-gehalte, maar ontroeren doen ze allemaal. Niemand wil het slachtoffer worden van deze trage aftakeling of een geliefde aan dementie ten onder zien gaan. In de nieuwe Oscarwinnende film The Father komt de verwoestende hersenaandoening ook aan bod. Maar de Franse schrijver en regisseur Florian Zeller gaat in zijn verhaal over dementie een fascinerende en beklijvende stap verder.

De dementerende hoofdpersoon woont bij zijn dochter Anne in een smaakvol en comfortabel appartement in Londen. Een plek die nagenoeg niet wordt verlaten gedurende de film. De dochter zoekt een nieuwe verzorgster voor haar vader vanwege haar verhuizing naar Parijs. Maar haar vader zit helemaal niet te wachten op wéér een nieuwe ‘onbetrouwbare’ hulp. Helemaal nu hij steeds meer in de war raakt en zijn vertrouwde omgeving steeds minder vertrouwd voelt. Anne staat voor een groot dilemma: ze weet dat ze niet langer in staat is haar vader de hulp te bieden die hij nodig heeft. En ze weet dat er een moment komt, dat ze voor zichzelf en haar eigen gemoedsrust gaat kiezen. Maar hoe laat je je eigen vader los als hij zich in paniek steeds meer aan je vastklampt? Zelfs wanneer hij je amper meer herkent?

Deze situatie is goed voor een grote brok in de keel. Wat The Father echter extra bijzonder maakt, is de wijze waarop het verhaal verbeeld wordt en gemonteerd is. We beleven de film voornamelijk vanuit de ogen van de Vader. En dus ook vanuit zijn verwarring. De scènes die zich afspelen in het Londense appartement lijken soms haast ongemerkt in elkaar over te vloeien, maar de details veranderen continu. Dan is de inrichting ineens anders, of dan staat er ineens een andere vrouw voor de vader, die hij wel herkent als zijn dochter Anne???!!! Niet alleen de verwarde man vraagt zich constant af wat echt is en wat niet; ook wij als kijker raken volledig gedesoriënteerd. De film The Father laat niet alleen zien wat dementie met een persoon doet, maar laat het ook ervaren – voor zover dat kan. Hartverscheurend, verontrustend en tegelijk: briljant.