Het volgende waargebeurde verhaal werd verteld aan zuster Mary Veronica Murphy door een oudere non, die het hoorde uit de mond van wijlen eerwaarde pater Stanislaus, SS.CC.

“Op een dag, vele jaren geleden, was een kapitein van de boswachters in een klein stadje in Luxemburg in een diep gesprek met een slager toen een oudere vrouw de winkel binnenkwam. De slager brak het gesprek af om de oude vrouw te vragen wat ze wilde. Ze was gekomen om wat vlees te bedelen, maar had geen geld. De kapitein was geamuseerd door het gesprek dat volgde tussen de arme vrouw en de slager. – ‘Alleen een beetje vlees. . .” “Maar hoeveel ga je me geven?” – “Het spijt me dat ik geen geld heb, maar ik zal de mis voor je horen.” Zowel de slager als de kapitein waren zeer goede mannen, maar zeer onverschillig over religie, dus begonnen ze meteen te spotten met het antwoord van de oude vrouw. “Goed dan,” zei de slager. “Ga naar buiten en hoor de mis voor mij, en als je terugkomt, zal ik je zoveel vlees geven als de mis waard is.”

De vrouw verliet de winkel en kwam later terug. Ze naderde de toonbank en de slager die haar zag, zei: “Goed, dan zullen we zien…” Hij nam een strookje papier en schreef erop: “Ik heb een mis voor je gehoord.” Vervolgens plaatste hij het papier op de weegschaal en een klein botje aan de andere kant, maar het papier bleek zwaarder te zijn dan het bot… Vervolgens legde hij een stuk vlees in plaats van het bot, maar toch bleek het papier zwaarder. Beide mannen begonnen zich te schamen voor hun spot, maar gingen door met hun spel. Er werd een groot stuk vlees op de weegschaal gelegd, maar het stukje papier hield nog steeds stand. De slager, geërgerd, bekeek de weegschaal, maar ontdekte dat ze in orde was. ‘Wat wil je, beste vrouw? Moet ik je een hele schapenbout geven?’ Hierop legde hij de schapenbout op de weegschaal, maar het papier woog zwaarder dan het vlees. Er werd een groter stuk vlees op gelegd, maar weer bleef het gewicht op de zijkant van het papier. Dit maakte zo’n indruk op de slager dat hij zich bekeerde en beloofde de vrouw haar dagelijkse portie vlees te geven.

Wat de kapitein betreft, hij verliet de winkel als een veranderd man, een fervent liefhebber van de dagelijkse Heilige Mis. Twee van zijn zonen werden priester, de een jezuïet en de ander vader van het Heilig Hart.

Pater Stanislaus eindigde met te zeggen: “Ik ben de religieus van het Heilig Hart en de kapitein was mijn vader.” Vanaf dat incident werd de kapitein een dagelijkse misbezoeker en werden zijn kinderen opgeleid om zijn voorbeeld te volgen. Later, toen zijn zonen priester werden, raadde hij hen aan om elke dag goed de Heilige Mis op te dragen en nooit het offer te missen door eigen schuld.