Wil je het boek “Het bruiloftsmaal van het Lam” van Scott Hanh bestellen …

klik dan hier

HOOFDSTUK VIER

De Mis geeft kracht

DE MIS MAAKT HET VERSCHIL UIT

Naar de Mis gaan betekent naar de hemel gaan, waar “God- met-hen … alle tranen uit hun ogen zal wissen” (Apok 21,3-4). Maar er is nog meer in de hemel. In de hemel geven wij ons over aan het oordeel, wij zien onszelf in het heldere morgenlicht van de eeuwige dag en de rechtvaardige Rechter leest er onze daden in het boek des levens. Onze daden vergezellen ons wanneer wij naar de hemel gaan.

Als wij naar de Mis gaan, betekent dat dat wij ons verbond met God, net als bij een huwelijksfeest, vernieuwen, want de Mis is het bruiloftsmaal van het Lam. Net als bij het huwelijk leggen wij geloftes af, wij geven ons woord en wij nemen een nieuwe identiteit aan. Wij zijn voorgoed veranderd.

Naar de Mis gaan betekent het ontvangen van de volheid van de genade, het ware leven in de heilige Drie-eenheid. Geen macht in de hemel of op aarde kan ons meer geven dan wij in de Mis ontvangen, want wij ontvangen God in ons zelf.

Wij moeten deze realiteit echt niet onderschatten. In de Mis schenkt God ons Zijn eigen leven. Dit is geen metafoor, of een symbool of een voorproefje. We moeten naar de Mis gaan met onze ogen en oren geopend, en onze geest en ons hart moeten open staan voor de waarheid die zich aan ons voordoet, de waarheid die als wierook opstijgt. Het leven van God is een geschenk dat wij op de juiste manier en vol dankbaarheid moeten ontvangen. Hij schenkt ons genade, zoals Hij ons vuur en licht gegeven heeft. Als wij hiervan misbruik maken, kunnen vuur en licht ons verbranden of verblinden.

Zo onderwerpt onwaardig ontvangen genade ons aan het oordeel en heeft nog veel meer onaangename gevolgen.

In iedere Mis hernieuwt God Zijn verbond met ieder van ons en stelt Hij ons voor de keuze tussen leven en dood, tussen zegen en vervloeking. Wij moeten vanaf het allereerste moment omwille van onszelf kiezen voor de zegen en de vervloeking afwijzen.

Een duik maken

Vanaf het moment dat u de kerk binnengaat, staat u onder ede. Door uw vingers in het wijwater te dopen, hernieuwt u het verbond dat bij uw doop een aanvang nam. Waarschijnlijk bent u als kind gedoopt, toen hebben uw ouders de beslissing voor u genomen. Maar nu, met dit simpele gebaar, neemt u zelf het besluit. U beroert uw voorhoofd met het water, dan uw hart, uw schouder en u tekent uzelf met ‘de Naam’ waarin u gedoopt bent. Met deze handeling bevestigt u ook uw geloof, dat uw ouders bij uw doop in uw naam hebben aanvaard. Met deze handeling wijst u tegelijkertijd persoonlijk de satan af, met al zijn praal, list en bedrog.

Als u dit doet, getuigt u; u legt een getuigenverklaring af, zoals u dat in een rechtszaal zou doen. In een rechtszaal legt een getuige zichzelf, zijn reputatie en zijn toekomst in de waagschaal. Als hij niet de waarheid, de hele waarheid en niets dan de waarheid zegt, weet hij dat dit tot ernstige gevolgen kan leiden.

U staat ook onder ede. Vergeet niet: het Latijnse woord sacramentum betekent letterlijk ‘eed’. Als u het kruisteken maakt, hernieuwt u het sacrament van de doop en dus hernieuwt u de verplichting om conform de rechten en plichten van het Nieuwe Verbond te leven. U zult God met hart en ziel, met geheel uw verstand en al uw krachten beminnen. U zult ook uw naaste liefhebben als uzelf.

U heeft in deze Mis zojuist beloofd de waarheid te zeggen. Want dit is het hemelse gerechtshof. Hier zal God het levensboek open slaan. Hier zult u moeten getuigen. Tijdens de Mis zult u vele keren ‘Amen’ zeggen; dat is het Aramese woord voor goedkeuring en instemming: Ja, zo zij het! ‘Amen’ is meer dan een antwoord; het is een persoonlijke verbintenis. Als u ‘Amen’ zegt, geeft u uw leven als onderpand; besef dus heel goed wat u zegt.

U bent in de Mis niet alleen toeschouwer. U bent deelnemer. U hernieuwt uw verbond. Uw verbond wordt door Jezus Zelf hernieuwd, hier en nu.

Het maal waarmee alles bezegeld wordt

Steeds wanneer God een verbond sloot, gaf Hij ook het programma mee voor de hernieuwing ervan. Een verbond was niet zo maar een gebeurtenis in het verleden; het leefde voort, was altijd aanwezig, en werd voortdurend bijgesteld. Generaties mensen zijn gestorven sinds het verbond op de Sinaï; maar telkens wanneer de kinderen van Israël dat verbond hernieuwden, steeds als zij het paasfeest vierden, was het alsof het verbond vandaag werd opgesteld.

De Mis is onze eeuwigdurende hernieuwing van het Nieuwe Verbond. De Mis is een plechtige eed die u voor talloze getuigen aflegt, zoals in het gerechtshof in de Apokalyps. “En zo zingen wij met alle engelen en heiligen…” Als de hemel de aarde raakt, krijgt u het voorrecht om naast de engelen te mogen meebidden. Maar u krijgt ook de verplichting om uw gebeden na te leven. Diezelfde engelen zullen u ter verantwoording roepen voor elk woord dat u bidt.

En niet alleen voor wat wij bidden, maar ook voor wat wij horen. Want het is Gods Woord dat verkondigd wordt en niet de beloften van een of andere politicus waar wij ‘voor’ of ‘tegen’ kunnen stemmen. Wij horen het Woord van God en niet een of ander nieuwsbericht, waarvan wij de betrouwbaarheid in twijfel kunnen trekken. In aardse gerechtshoven zweren getuigen alleen maar op de Bijbel. In de Mis zweren wij ter bevestiging van de Bijbel. Wij horen Gods Woord; wij zullen eraan gehouden worden.

“Ik geloof in de ene, heilige, katholieke en apostolische Kerk”. Leven wij zonder voorbehoud en zonder uitzondering volgens de leer van die Kerk? Studies wijzen uit dat meer dan negentig procent van de katholieken in de Verenigde Staten bijvoorbeeld de leer van de Kerk over kunstmatige geboorteregeling verwerpt. Toch moeten wij aannemen dat diezelfde katholieken zich iedere zondag onder ede plaatsen wanneer zij de geloofsbelijdenis uitspreken. Wat zijn de gevolgen van dergelijke wel heel valse getuigenissen?

“En vergeef ons onze schuld, zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven”. Wij, die om Gods genade smeken, stellen de volgende voorwaarde bij Zijn genade: dat wij eerst degenen die ons kwaad berokkend hebben zullen vergeven. Bijna iedereen koestert wel een wrok tegen een ander en neemt deze ook mee de kerk in.

“Ik geloof in de ene, heilige, katholieke en apostolische Kerk”. Leven wij zonder voorbehoud en zonder uitzondering volgens de leer van die Kerk? Studies wijzen uit dat meer dan negentig procent van de katholieken in de Verenigde Staten bijvoorbeeld de leer van de Kerk over kunstmatige geboorteregeling verwerpt. Toch moeten wij aannemen dat diezelfde katholieken zich iedere zondag onder ede plaatsen wanneer zij de geloofsbelijdenis uitspreken. Wat zijn de gevolgen van dergelijke wel heel valse getuigenissen?

“En vergeef ons onze schuld, zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven”. Wij, die om Gods genade smeken, stellen de volgende voorwaarde bij Zijn genade: dat wij eerst degenen die ons kwaad berokkend hebben zullen vergeven. Bijna iedereen koestert wel een wrok tegen een ander en neemt deze ook mee de kerk in.

“De vrede des Heren zij altijd met u. En met uw geest”. Op symbolische wijze geven wij de vrede aan onze naasten door. Maar hoeveel tijd gaat er voorbij tussen het einde van de Mis en de eerste keer dat wij weer ons geduld verliezen?

“Lichaam van Christus. Amen”. Hoe zeer zijn wij ons ervan bewust dat wij het Brood des Levens ontvangen, de Christus van het geloof en van de geschiedenis? Als wij een aardse koning met dezelfde égards zouden groeten, hoe zouden wij dan beoordeeld worden?

Het Woord van God aanhoren. Het Brood des Levens ontvangen. Het zijn diepgaande mysteries; het zijn ongelooflijke gaven, maar het zijn ook machtige verplichtingen. In de Mis ontvangen wij goddelijk leven, goddelijke macht, machtiger dan de grootste krachten op aarde. Denk eens aan elektriciteit, die uw huis kan verlichten of uw hart kan doen ophouden te kloppen. Denk eens aan vuur, dat uw gezin kan verwarmen of een blok huizen kan laten uitbranden. Dit zijn slechts wazige beelden van de bovennatuurlijke macht en kracht van God, die het vuur geschapen heeft en de aarde uit het niets gevormd heeft. Als wij onze kinderen leren respectvol met elektriciteit en vuur om te gaan, met hoeveel meer respect moeten wij dan de ware mysteries van de hemel behandelen, die ons in de heilige Communie worden gegeven?

De waarheid – of dragen wij de gevolgen?

Als wij niet in overeenstemming met onze getuigenis leven, kunnen wij het over ons afgeroepen oordeel niet van ons afpraten. Luister naar de getuigenis van Paulus: “Wie dus op onwaardige wijze het brood eet of de beker van de Heer drinkt, bezondigt zich aan het lichaam en bloed des Heren” (1 Kor 11,27). Schuldig aan godslastering! Dat is niet gering. De vroege christenen beleden, om zich van een zuivere offergave te verzekeren, hun zonden in het openbaar! Tegenwoordig is het sacrament van de biecht geheim, en niet zo belastend. Maken wij er optimaal gebruik van?

“Daarom zijn er onder u zo velen ziek en zwak en zijn er een aantal gestorven” (1 Kor 11,30). Wij mogen dit beslist niet als ouderwets of bijgelovig afdoen. Paulus meende wat hij zei en de Kerk bewaart dit denkbeeld ook tot op de dag van vandaag in de liturgie. Wie de Communie te kort doet, roept het oordeel over zich af. De priester zegt voor het communiceren: “Moge het geen vonnis zijn of gericht, maar een kracht die mij sterkt naar lichaam en ziel”.

Het ontvangen van de communie betekent het ontvangen van de hemel, of het over ons afroepen van de zwaarste straf. In sommige tijden en op bepaalde plaatsen hield de zwaarte van dit oordeel christenen jaren weg van de communie. Maar dat is niet de oplossing van Paulus. In plaats van weg te blijven, beveelt hij berouw aan. “Wij moeten onszelf onderzoeken, voor we van het brood eten en uit de beker drinken” (1 Kor 11,28).

Voor dit examen is nog niemand geslaagd. Wij zijn allemaal zondaars. Niemand is waardig de Almachtige God te naderen – laat staan om het Avondmaal met Hem te delen. Zelfs Johannes, Zijn beminde leerling en een voorbeeld van zuiverheid en deugd, viel in ontzag op de grond toen hij Zijn beste vriend, Jezus Christus, in alle heerlijkheid zag. Hoe reageren wij in ons binnenste als de priester de hostie omhoog heft en zegt: “Zie, het Lam Gods…”?

Er is geen twijfel mogelijk: Wij moeten een geestelijke strijd voeren die ons tijdens de Mis tot inkeer brengt, ons geheugen scherpt en gevoelens van diep berouw teweeg brengt.

Ware liefde staat voorop

Wij willen de zegen van het verbond en niet de vloek. Hoe beter wij ons op de Mis voorbereiden, des te groter zal de genade zijn die wij in de Mis ontvangen. En denk eraan: De genade die u in de Mis kunt krijgen is oneindig groot, het is een hemelse genade. De enige beperking is ons vermogen genade te ontvangen.

Deze zegen betekent pure kracht, maar is niet wat de wereld onder kracht of macht verstaat. Genade betekent vrijheid, maar niet in de zin zoals de wereld vrijheid begrijpt. De vereniging met Christus maakte Simon Petrus sterker dan de Romeinse keizer Nero, ook al ondertekende deze het doodsvonnis van Petrus. Petrus kwam in de hemel. Nero heerste over de wereld, maar werd verteerd door zijn steeds verder gaande perversiteiten, wat hem in het jaar 68 na Christus tot zelfmoord dreef.

Genade heelt elke zwakheid in onze menselijke natuur. Met Gods hulp kunnen wij doen wat wij zelf nooit tevoren hebben kunnen doen, namelijk: volmaakt liefhebben, ons volledig opofferen en, net als Christus, ons leven geven. Wij zullen ons aan niets aards hechten, omdat wij liever naar de hemel gaan.

De martelaren van de Apokalyps spreken ons van het altaar toe. Zij zijn sacrament van het eucharistisch offer van Christus. Met hun leven hebben zij de ware liefde getoond: een heiligmakende zelfopoffering.

Wij kunnen dit martelaarschap overal ter wereld beleven. Wij hoeven niet naar onderdrukkende, antichristelijke landen te reizen om martelaar te worden. Wij hoeven alleen maar hetzelfde te doen als wij altijd gedaan hebben, maar nu is iedere handeling, elke daad, elke gedachte en elk gevoel een uitdrukking van onze liefde voor de Vader, en zo spiegelen wij ons aan de Zoon die in ons is. Dat is wat het betekent om de Mis te beleven.

Wonderen verrichten

Dat is wat het betekent om missionaris en martelaar te zijn, om alles wat Christus ons gegeven heeft nieuw leven in te blazen. Het betekent een maaltijd bereiden voor Christus en door Hem voor de Vader en voor Zijn kinderen, die uw kinderen zijn. Het betekent naar uw werk gaan en uw werk verrichten met genegenheid voor degenen met wie u samenwerkt, en niet enkel en alleen om volgend jaar een salarisverhoging of bevordering te krijgen. Het gaat om het verdienen van uw eeuwig erfgoed.

Denk nog eens aan de woorden van Vaticanum II. “Al hun werken immers, hun gebeden en apostolische ondernemingen, hun huwelijks- en gezinsleven, hun dagelijkse arbeid, hun ontspanning naar geest en lichaam, … dat alles bloeit open tot geestelijke offers, welgevallig aan God door Jezus Christus, offers die in de eucharistische viering, samen met de offerande van het lichaam van de Heer, met vroomheid aan de Vader worden aangeboden” (Lumen Gentium, 34).

Ons hele leven wordt in de Mis opgenomen en wordt zo onze bijdrage aan de Mis. Als de hemel op aarde neerdaalt, heffen wij onze aarde omhoog om de hemel halverwege tegemoet te komen. Dat is het prachtige in het alledaagse bestaan: alles wat met onze werkdag te maken heeft wordt onze Mis. Zo brengen wij het Koninkrijk van God tot stand. Wanneer wij beginnen te begrijpen dat de hemel ons in de Mis wacht, dan brengen wij ons huis al naar de hemel. En dan nemen wij de hemel al mee naar huis.

Wij worden martelaren, getuigen voor Jezus Christus, Wiens Parousia, Wiens tegenwoordigheid, wij op de meest intieme wijze kennen.

De maaltijd is gereed

Wij werden als wezens op aarde geschapen, maar wij zijn voor de hemel en niets minder dan de hemel bestemd. Wij werden indertijd geschapen als Adam en Eva, maar niet om in een aards paradijs te wonen, doch om opgenomen te worden in het eeuwige leven van God zelf.

Nu, met de dood en verrijzenis van Jezus Christus, is de hemel voor ons ontsluierd. Nu vindt het Avondmaal plaats, waarvoor God ons geschapen heeft. Nu raakt de hemel de aarde en wacht u op. Jezus Christus zelf zegt tot u: “Ik sta voor de deur en Ik klop. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik bij hem binnenkomen en maaltijd met hem houden en hij met Mij” (Apok 3,20).

De deur gaat nu open voor de Maaltijd des Heren, het Bruiloftsmaal van het Lam.

EINDE