Begroeting

Vandaag bij de viering van Palmzondag beleven we de feestelijke intocht van Jezus in Jeruzalem. Maar het blijkt slechts van korte duur te zijn. De conflicten stapelen zich op. Dat begint al met het optreden van Jezus in de tempel; de hogepriesters en Schriftgeleerden en de leiders van het volk willen Jezus uit de weg ruimen, maar het volk hangt zijn lippen.

Vandaag zingen ze: gezegend de Koning, die komt in de naam van de Heer.
Jezus gaat voorop, wetend wat Hem te wachten staat, op een veulen dat nog door niemand is bereden. In zijn graf is nog nooit iemand neergelegd. Het is allemaal bestemd voor een Koning, echter niet een koning van deze wereld.

Preek

Dierbare medegelovigen, hoe moet Jezus zich gevoeld hebben toen hij zo enthousiast door zoveel mensen werd binnengehaald in Jeruzalem? Aan de ene kant waarschijnlijk blij verrast zoveel mensen te zien die hem toejuichten, vol spanning uitkijkend naar wat te gebeuren stond… Maar aan de andere kant toch ook met een klein hartje, uit vrees voor wat nog komen moest. Hij wist immers dat hij niet voor iedereen welkom was.

Vroeger had hij er al over gesproken met zijn leerlingen. Hij had hen eigenlijk al voorspeld wat er met hem zou gebeuren. En zo’n fantastisch onthaal… dat deed er zeker geen goed aan. Hij wist wat er in mensen leefde aan hoop, aan vertrouwen. Maar ook hoe wankel die gevoelens waren, omdat deze mensen verschillende verwachtingen koesterden: een profeet.., of een opstandeling.., een bendeleider.., of vooral een mens met een hart voor armen en klein volk.., of nog: iemand die duidelijk beloftes uit de oude boeken in vervulling zou brengen… Of gewoon een mooi mens – ook al de moeite!…

Maar Jezus ging toch verder, zijn eigen weg! En rondom hem zijn leerlingen. Simpele vissers. Maar enthousiast! Misschien hadden ze wel niet direct van die uitgesproken religieuze verwachtingen en zagen ze hun broodje al gebakken… ‘Wie van hen zou de eerste zijn in het komende rijk?’

Of misschien hadden ze gedurende die drie jaren ervaren dat hun Jezus iets meer, iets anders bedoelde, dingen die niet vergaan: vriendschap, liefde, gerechtigheid, iedereen gelijk, eenvoud en geduld met elkaar.

Zo ook nu weer, bij zijn intocht in Jeruzalem. Geen machtsvertoon zoals een aanvoerder. Geen triomftocht. Enkel gezeten op een jong ezeltje, een veulen, och arme!

Toch wel een sprekend beeld van zijn zachtmoedigheid. Exact wat hij hen altijd al had voorgeleefd. ‘Geweldloos verzet’ zouden we dat nu noemen. Maar zoiets wordt niet graag gezien door machthebbers. Die manier van leven, die voorkeur voor iedereen die niet meetelt in de grote wereld, daar kunnen zij niet mee omgaan. Daar kunnen ze immers niets tegen doen. Voor hen was Jezus een gevaarlijk individu! En dus hebben ze een weg gevonden om Jezus te elimineren: infiltreren in het onmiddellijk gezelschap van Jezus! En zo is het gebeurd. Het vervolg kennen we. We hebben het gelezen in het passieverhaal.

Daarin zal nogmaals blijken hoe de hele geschiedenis van Jezus van Nazaret paste in het ‘project’ van God. God, die trouw is aan zijn mensen, door hem geschapen naar zijn eigen beeld, op hem gelijkend. En wie was meer beeld en gelijkenis van God dan precies die Jezus? Tot in zijn dood op het kruis zal hij Gods trouw beantwoorden. En die trouw moest uitlopen op verrijzenis, op voltooid leven, één met zijn en onze Vader. Dat gedenken wij bij het beluisteren van het lijdensverhaal.

Het betekent dat wij er toe worden uitgenodigd, om serieus te werken aan een wereld, waar nog steeds mensen massaal worden verraden en overgeleverd, waar nog steeds mensen worden, gebroken, soms alleen met woorden.

Palmzondag: geen herinnering aan toen, maar een concrete opdracht voor mensen van vandaag. Amen.