Openingswoord

Beste medegelovigen. Welkom in deze Woord en Communieviering in het weekend van de 32^e zondag door het jaar. We vieren Willibrord zondag.

De H. Willibrord, is de geloofsverkondiger die in ons land de Blijde Boodschap bracht. Het is belangrijk dat we ons ervan bewust zijn dat de H. Willibrord, en iedereen die zijn/haar leven heeft gegeven om de opdracht die Jezus aan zijn leerlingen had gegeven, de blijde boodschap aan alle volkeren te verkondigen, te doen.

Dankzij hen, konden wij Jezus en zijn Boodschap voor de wereld leren kennen. We werden gedoopt en konden ons aansluiten bij Jezus leerlingen. Laten we daar dankbaar voor zijn.

Voor de keren dat het ons niet gelukt is in verbondenheid met Christus te leven, vragen we vergeving, om de H. Communie waardig te kunnen ontvangen. We bidden samen de schuldbelijdenis.

Overweging

Lieve medegelovigen, zondag is het  Wil­li­brord­zon­dag.

De heilige Willibrord, geboren in het Engeland leefde van 658 tot -739, houden we als één van de grote geloofsverkondigers in ere.

Samen met zijn gezellen legde hij de basis voor de Kerk in de lage landen.

De Kerk heeft in de loop der tijden hoogte- en dieptepunten gekend. Gelukkig kwam de Kerk, door de kracht van de verkondiging van de Blijde Boodschap, het Evangelie, elke dieptepunt weer te boven.

In de eerste lezing, de brief aan de Hebreeën, zegt de schrijver dat we de leiders die ons het Woord van God verkondigd hebben, moeten gedenken en hen ten voorbeeld moeten nemen. Als  we de levensbeschrijving van bij voorbeeld, de H. Willibrord, de apostel Paulus of van de heilige paus Johannes Paulus de tweede, lezen, zien we bij allen een groot geloof en een onophoudelijke  drang om het Evangelie te verkondigen, om mensen dichter bij Jezus te brengen.

En omdat we weer hier zijn samengekomen om ons geloof te vieren, en God te eren voor die grote genade, denk ik dat we dankbaar zijn dat we kunnen geloven.  Dat we ons, in ons geloof veilig en gesteund weten.

We kunnen niet allemaal op weg gaan om het geloof te verkondigen. Maar  het is wel zo, dat iedere christen de taak heeft  om de blijde boodschap door te geven. Het Evangelie is een boodschap van vreugde die van generatie op generatie moet worden doorgegeven.

Ik denk niet dat de ene mens een andere mens, het geloof in God, kan geven. Maar we kunnen er wel met anderen over praten, hen vertellen over ons leven waarin ons geloof heel belangrijk is, en houvast geeft. We kunnen met elkaar  over de Bijbel praten. We kunnen hen vertellen dat God met de hele mensheid bezig is en blijft, ook met ieders leven nu.

We kunnen doorgeven dat je in het evangelie kunt ontdekken hoe Jezus aangeeft hoe te leven, en hoe we met een moeilijke situatie om kunnen gaan. En dat Jezus wel gedrag afkeurt maar nooit de mens. We krijgen elk moment een nieuwe kans om het goede te doen.

Door te vertellen, te getuigen over hoe belangrijk het geloof voor ons is, kunnen we de ander nieuwsgierig maken, waardoor er hopelijk meer openheid komt om erover na te denken, en om zich naar God te keren. Dan zal Gods genade zijn weg vinden.

In het evangelie zegt Jezus:” Maakt alle volkeren tot mijn leerlingen en doopt hen”.  Door de geloofsverkondigers door de eeuwen heen, kregen ook wij de mogelijkheid om leerling van Jezus te zijn en gedoopt te worden. Door het doopsel zijn we kind van God geworden, en is zijn Geest in ons hart getrokken om ons te begeleiden.

En ook al is de weg van Jezus gaan, niet altijd een gemakkelijke weg, toch is het de weg die voor iedereen het beste is.

Jezus heeft gezegd: “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven”.

Het is weg die we, onder het liefdevolle toeziend oog van onze Hemelse Vader kunnen afleggen. Het is een heerlijk weten dat die Liefde er constant is. Het maakt niet uit wat we doen of laten, Gods Liefde is er altijd. Door zijn Liefde te beantwoorden, in gebed en in ons doen en laten,  blijven we op het goede spoor van onze levensweg naar een leven bij God, na ons aardse leven.

Het is het verlangen van onze Hemelse Vader, laat het ook ons verlangen zijn. Amen.