33e week door het jaar 1, maandag

385 eerste lezing: 1 Makk. 1, 10-15.41-43.54-57.62-64

Zeer zwaar drukte Gods toorn op Israël

Uit het eerste Boek van de Makkabeeën.
In die tijd kwam uit het geslacht van Alexander
een slecht mens voort, Antiochus Epiphanus,
de zoon van koning Antiochus,
die in Rome gijzelaar geweest was.
Hij werd koning in het honderdzevenendertigste jaar
van de heerschappij der Grieken.
In die tijd kwam in Israël een geslacht op,
dat zich om de wet niet bekommerde
en velen wist te winnen voor de gedachte
een verbond te sluiten met de volken rondom.
Want, zeiden ze, sinds we ons van hen hebben afgescheiden,
hebben ons vele rampen getroffen.
Overtuigd van de juistheid van deze redenering,
verklaarden enige mannen uit het volk zich bereid
om naar de koning te gaan.
Deze verleende hun volmacht
om de levenswijze van de heidenen in te voeren.
Zij richtten in Jeruzalem een atletiekschool op,
zoals bij de heidenen het gebruik was;
zij lieten zich weer een voorhuid maken
en braken met het heilig verbond;
zij bukten zich onder het juk van de volken
en lieten zich gebruiken om kwaad te doen.
Daarna vaardigde de koning voor heel zijn rijk het bevel uit,
dat allen één volk moesten worden
en dat ieder zijn eigen gebruiken moest opgeven.
Alle volken voegden zich naar het woord van de koning.
Zelfs onder de Israëlieten waren er velen,
die gaarne de godsdienst van de koning aannamen,
aan de afgoden offerden en de sabbat niet meer hielden.
De vijftiende Kislew van het honderdvijfenveertigste jaar
liet de koning de gruwel der verwoesting bouwen
op het brandofferaltaar;
in de steden van Juda werden afgodsaltaren opgericht
en voor de ingang der huizen en op de pleinen
brandde men wierook.
Alle schriftrollen die men kon opsporen,
werden verscheurd en verbrand,
en degene bij wie men een boek van het verbond aantrof,
of die de wet nog onderhield,
werd volgens koninklijk besluit ter dood gebracht.
Toch bleven vele Israëlieten standvastig
en waren zij vastbesloten geen onreine spijzen te eten;
zij wilden liever sterven
dan zich met verboden spijzen te besmetten
en het heilig verbond te schenden.
Niet weinigen stierven dan ook.
Zeer zwaar drukte Gods toorn op Israël.
Woord van de Heer.
Wij danken God.

tussenzang: Ps. 119(118), 53, 61, 134, 150, 155, 158

Refrein:
Wees mij barmhartig, Heer, en laat mij leven,
dan blijf ik aan wat Gij verordent trouw.

Ik ben verontwaardigd over de zondaars,
die onverschillig zijn voor uw wet.
Al ben ik in strikken van zondaars gevangen,
uw wet vergeet ik toch nooit.

Bevrijd mij uit de greep van de mensen
en laat mij volbrengen wat Gij beveelt.
Die mij achtervolgen komen steeds nader,
ze houden zich ver van uw wet.

Voor zondaars zal geen redding opdagen,
omdat zij geen acht slaan op wat Gij beschikt.
Hun trouweloosheid vervult mij met walging,
want om uw uitspraken geven zij niet.

vers voor het evangelie: 1 Tess. 2, 13

Alleluia.
Ontvangt het goddelijk woord,
niet als een woord van mensen,
maar als wat het inderdaad is: het woord van God.
Alleluia.

386 evangelie: Lc. 18, 35-43

Wat wilt ge dat Ik voor u doe?
Heer, maak dat ik zien kan!

De Heer zij met u.
En met uw geest.
Uit het heilig evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Lucas.
Lof zij U, Christus.

Toen Jezus eens Jericho naderde,
zat er langs de weg een blinde te bedelen.
De man hoorde veel volk voorbijtrekken
en vroeg wat er te doen was.
Men vertelde hem, dat Jezus de Nazoreeër voorbijging.
Nu begon hij te roepen:
“Jezus, Zoon van David,
heb medelijden met mij!”
Die voorop liepen snauwden hem toe te zwijgen,
maar hij riep nog veel harder:
“Zoon van David,
heb medelijden met mij!”
Jezus bleef staan
en gebood, dat de blinde bij Hem gebracht zou worden.
Toen de blinde naderbij gekomen was, vroeg Jezus hem:
“Wat wilt ge dat Ik voor u doe?”
Hij antwoordde:
“Heer, maak dat ik zien kan!”
Jezus sprak tot hem:
“Word ziende!
Uw geloof heeft u genezen.”
En terstond kon hij zien
en hij volgde Jezus, terwijl hij God verheerlijkte.
Toen heel het volk dat zag, bracht het eer aan God.
Woord van de Heer.
Wij danken God.