Paasoctaaf, woensdag

166 eerste lezing: Hand. 3, 1-10

Wat ik heb geef ik u: ”In de naam van Jezus: gebruik uw voeten!”

Uit de Handelingen van de Apostelen.
In die dagen gingen Petrus en Johannes eens naar de tempel
op het uur van gebed, het negende uur.
Daar was een man die vanaf zijn geboorte lam was
en iedere dag naar de tempelpoort gedragen werd
die de Schone genoemd wordt:
om daar neergezeten aalmoezen te vragen
aan de mensen die de tempel binnengingen.
Toen hij Petrus en Johannes zag
die juist de tempel wilden binnengaan
vroeg hij om een aalmoes.
Petrus, evenals Johannes, zag hem strak aan en zei:
“Kijk ons eens aan.”
Hij richtte zijn blik op hen
in de verwachting iets van hen te krijgen.
Doch Petrus sprak:
“Zilver of goud heb ik niet,
maar wat ik heb geef ik u.
In de Naam van Jezus Christus, de Nazoreeër:
gebruik uw voeten!”
Hij pakte hem bij zijn rechterhand
en hielp hem overeind.
Op hetzelfde ogenblik kwam er kracht in zijn voeten en enkels,
met een sprong stond hij overeind,
begon te lopen
en ging lopend en springend met hen de tempel binnen,
terwijl hij God verheerlijkte.
Heel het volk zag dat hij liep en God verheerlijkte.
Zij herkenden hem als de man,
die altijd bij de Schone Poort van de tempel zat te bedelen
en zij waren buiten zichzelf van verbazing
over hetgeen met hem gebeurd was.
Woord van de Heer.
Wij danken God.

tussenzang: Ps. 105 (104), 1-2, 3-4, 6-7, 8-9

Refrein:
Vergeet nooit de wonderen die de Heer deed.
Of: Alleluia.

Verheerlijkt de Heer en aanbidt zijn Naam,
verkondigt de volken zijn daden.
Bezingt Hem en tokkelt de snaren voor Hem,
verhaalt al zijn wondere werken.

Gaat groot op de heilige Naam van de Heer,
verheugt u, gij die Hem aanhangt.
Verlaat u op Hem, op zijn machtige arm,
blijft altijd zijn Aanschijn zoeken.

Gij, kroost van zijn dienaar Abraham,
gij zonen van Jakob, zijn welbeminde.
De Heer, Hij is onze enige God,
wat Hij beslist geldt voor heel de aarde.

Voor eeuwig blijft zijn verbond van kracht,
wat Hij beloofd heeft voor duizend geslachten.
De bond die Hij vroeger met Abraham sloot,
de eed die Hij Isaäk eens heeft gezworen.

vers voor het evangelie: Ps. 118 (117), 24

Alleluia.
Dit is de dag, die de Heer heeft gemaakt,
wij zullen hem vieren in blijdschap.
Alleluia.

sequentie, zie maandag onder het paasoctaaf

167 evangelie: Lc. 24, 13-35

Zij herkenden Hem aan het breken van het brood.

Uit het heilig evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Lucas.
Op de eerste dag der week
waren er twee leerlingen van Jezus op weg naar een dorp
dat Emmaüs heette
en dat zestig stadiën van Jeruzalem lag.
Zij spraken met elkaar over alles wat was voorgevallen.
Terwijl zij zo aan het praten waren
en van gedachten wisselden,
kwam Jezus zelf op hen toe
en Hij liep met hen mee.
Maar hun ogen werden verhinderd Hem te herkennen.
Hij vroeg hun:
“Wat is dat voor een gesprek
dat gij onderweg met elkaar voert?”
Met een bedrukt gezicht bleven ze staan.
Een van hen, die Kléopas heette, nam het woord en sprak tot Hem:
“Zijt Gij dan de enige vreemdeling in Jeruzalem,
dat Gij niet weet wat daar dezer dagen gebeurd is?”
Hij vroeg hun:
“Wat dan?”
Ze antwoordden Hem:
“Dat met Jezus de Nazarener,
een man die profeet was,
machtig in daad en woord
in het oog van God en van heel het volk;
hoe onze hogepriesters en overheidspersonen
Hem hebben overgeleverd
om Hem ter dood te laten veroordelen
en hoe zij Hem aan het kruis hebben geslagen.
En wij leefden in de hoop,
dat Hij degene zou zijn die Israël ging verlossen!
Maar met dit al is het reeds de derde dag
sinds die dingen gebeurd zijn.
Wel hebben een paar vrouwen uit ons midden
ons in de war gebracht;
ze waren in de vroegte naar het graf geweest,
maar hadden zijn lichaam niet gevonden
en ze kwamen zeggen
dat zij ook nog een verschijning van engelen hadden gehad,
die verklaarden dat Hij weer leefde.
Daarop zijn enkelen van de onzen naar het graf gegaan
en zij bevonden het zoals de vrouwen gezegd hadden,
maar Hem zagen ze niet.”
Nu sprak Hij tot hen:
“O, onverstandigen,
die zo traag van hart zijt
in het geloof aan alles wat de profeten gezegd hebben!
Moest de Messias dat alles niet lijden
om in zijn glorie binnen te gaan?”
Beginnend met Mozes verklaarde Hij hun uit al de profeten
wat in al de Schriften op Hem betrekking had.
Zo kwamen ze bij het dorp waar ze heen gingen,
maar Hij deed alsof Hij verder moest gaan.
Zij drongen bij Hem aan:
“Blijf bij ons, want het wordt al avond en de dag loopt ten einde.”
Toen ging Hij binnen om bij hen te blijven.
Terwijl Hij met hen aanlag nam Hij brood,
sprak de zegen uit,
brak het en reikte het hun toe.
Nu gingen hun ogen open en zij herkenden Hem,
maar Hij verdween uit hun gezicht.
Toen zeiden ze tot elkaar:
“Brandde ons hart niet in ons,
zoals Hij onderweg met ons sprak en ons de Schriften ontsloot?”
Ze stonden onmiddellijk op en keerden naar Jeruzalem terug.
Daar vonden ze de elf met de mensen van hun groep bijeen.
Dezen verklaarden:
“De Heer is werkelijk verrezen,
Hij is aan Simon verschenen.”
En zij van hun kant vertelden wat er onderweg gebeurd was
en hoe Hij door hen herkend werd
aan het breken van het brood.
Woord van de Heer.
Wij danken God.