Een bericht uit 2016, maar daarom niet minder waardevol

De katholieke Kerk geeft opnieuw nadrukkelijk voorkeur voor begraven boven cremeren.

Dat blijkt uit de instructie Ad resurgendum cum Christo (Verrijzen met Christus) die de Congregatie voor de Geloofsleer deze week publiceerde.

Antireligieus getuigenis

Tot 1963 konden katholieken die voor crematie kozen geen kerkelijke uitvaart krijgen. Aanvankelijk gold crematie als een antireligieus getuigenis dat een einde wilde maken aan de christelijke voorstelling dat God de doden zou doen opstaan.

Ja tenzij

Naarmate mensen ook om andere redenen voor crematie kozen, veranderde de Kerk haar houding en wees zij cremeren niet langer af, tenzij als uitdrukking van ongeloof in de verrijzenis.

Waardigheid van het lichaam

53 jaar later heeft de Kerk haar houding opnieuw bijgesteld, blijkt uit de instructie “Door het begraven van de lichamen van de gelovigen, bevestigt de Kerk haar geloof in de verrijzenis van het lichaam. Zij wil de grote waardigheid van het menselijk lichaam laten zien als een integraal onderdeel van de menselijke persoon wiens lichaam deel uitmaakt van zijn identiteit”, aldus de instructie.

Onjuiste interpretaties

Daarom kan de kerk “geen houdingen of riten toestaan die onjuiste ideeën over de dood inhouden, zoals de dood als de definitieve vernietiging van de persoon, als eenwording met Moeder Natuur of het heelal, als een fase in de cyclus van wedergeboorte of als de definitieve bevrijding uit de ‘gevangenis’ van het lichaam.”

Voorkeur voor begraven

Met grote nadruk onderstreept de instructie de voorkeur van begraven op een kerkhof of andere gewijde plaats, zodat de persoon onder de biddende aandacht blijft van de geloofsgemeenschap. Dat geldt ook voor de as van de overledene.

Uitstrooien afgewezen

Het uitstrooien ervan, het verdelen onder de nabestaanden of verwerken in bijvoorbeeld sieraden wordt afgewezen. Dat geldt ook voor het thuis bewaren van de urn, dat slechts onder hoge uitzondering kerkelijk wordt toegestaan.

Verschuldigd respect

“Begraven op een kerkhof of een andere heilige plaats doet recht aan de verschuldigde piëteit en respect tegenover de lichamen van overleden gelovigen die door de doop tempels van de Heilige Geest zijn geworden en door wie de Geest zovele goede werken heeft verricht.”
De oude traditie van begraven op kerkhoven of andere heilige plaatsen “moedigt familieleden en de hele christelijke gemeenschap om de doden niet te vergeten en voor hen te bidden”.

Uit het Katholiek Nieuwsblad