Openingswoord

In het evangelie, broeders en zusters, horen wij over Maria, de zus van Lazarus, die een heel dure balsem neemt om de voeten van Jezus daarmee te zalven.

Judas Iskariot vindt het verspilling en is zogenaamd van mening, dat die balsem beter voor 300 denaries verkocht had kunnen worden en het geld aan de armen gegeven. Maar wat wij aan Jezus geven is geen verspilling. En zelf heeft Hij voor ons gaven – zijn Woord, zijn Lichaam en Bloed – die oneindig meer waard zijn dan alle geld en goederen van de wereld bij elkaar. Want die kunnen ons niet het eeuwige leven brengen. Alleen Jezus kan dat.

Misschien dat mensen weleens terugdenken aan de zogenaamde goede, oude tijd, waarin alles zoveel beter leek en er voor problemen eenvoudige oplossingen waren.

Mensen, die voor de eerste keer de woorden horen uit de passage uit de profeet Jesaja, hadden goede redenen om terug te verlangen naar de goede, oude tijd. Zij werden namelijk gevangen gehouden door de Babyloniërs en hen was ter ore gekomen dat de tempel in Jeruzalem was verwoest. Zelfs als ze naar huis zouden kunnen gaan, dan was hun thuisland een woestenij geworden, die hen nog maar weinig te bieden had.

Gedurende de hele goede week zullen wij voorspellingen horen over ‘een dienaar van de Heer’ door wiens werken en lijden Israël naar een betere plaats zal worden gebracht.

Als we deze passages lezen, kunnen wij daaruit concluderen dat het herstel dat deze dienaar zal brengen meer is dan een terugkeren naar de goede, oude tijd. God had voor zijn volk veel meer in petto. Het volk was bestemd om met God een verbond te sluiten, dat uiteindelijk zou gaan gelden voor alle mensen op aarde. Israël had – en heeft nog steeds – een missie en een doel, en God zal niet rusten voordat deze missie is voltooid.

Lieve mensen, hoe vaak denken wij aan de missie, de opdracht, die God voor ons heeft bedacht? De woorden van Jesaja klinken ons misschien vertrouwd in de oren, vooral als wij overdenken hoe Jezus ze zelf heeft vervuld in zijn eigen lijden en sterven. Maar Jezus kwam en stierf, zodat wij vergiffenis konden vinden, genade en de hoop op een nieuw en beter leven en ons deel zouden kunnen bijdragen aan de rechtvaardigheid op aarde.

Gisteren, op Palmzondag, zijn wij samen met Jezus de lijdensweg begonnen. Laten wij ook nadenken over onze eigen roeping. God wil, dat wij in onze familie en in onze buurt een ambassadeur van de vrede en de verzoening zijn. Wij kunnen getuigen van de verrijzenisvreugde en daardoor kan de sfeer in onze omgeving ten goede veranderen.

Het klinkt misschien te mooi om waar te zijn, maar wij, christenen, kunnen in deze wereld het verschil uitmaken, vooral als wij de heilige Geest in ons en door ons zijn werk laten doen. Jezus’ dood en verrijzenis heeft een grotere betekenis dan alleen een terugkeer tot die zogenaamde goede, oude tijd. De dood en verrijzenis van Jezus zijn bedoeld om ons de kracht te geven een nieuwe tijd te laten aanbreken.

Bidden wij om een nieuwe tijd, voor de Kerk en voor de wereld. Geloven wij erin en laten wij de boodschappers ervan zijn en de eerste leden ervan.