Broeders en zusters, als wij aan het huwelijk denken, denken wij natuurlijk aan de liefde. Maar wat is liefde? Is het de opwinding, die een paar voelt als ze zich voorbereiden op hun trouwdag? Is het de aantrekkingskracht, die man en vrouw voor het eerst samenbracht? Is het het gevoel van solidariteit, dat ze ontwikkelen als ze samen een leven opbouwen? Deze zaken zijn allemaal mooie en belangrijke elementen van de liefde, maar het totale plaatje is toch wat ingewikkelder. En dat is waar de eerste lezing van vandaag op wijst.

Als sommige mensen de verzen van Paulus horen over de onderdanigheid van de vrouw aan de man is dat het zinnetje waar zij meteen op wijzen. Maar om de liefde te kunnen begrijpen, kunnen wij ons beter richten op de allereerste zin: “Weest elkander onderdanig uit ontzag voor Christus” (Ef. 5, 21). Deze ene zin is bepalend voor de betekenis van de gehele passage.

“Wees onderdanig”, dat doet vaak denken aan een vorm van hiërarchie, wat inhoudt, dat de ene persoon minder zou zijn dan de andere. Maar dat is helemaal niet wat Paulus wil zeggen. Denken wij maar aan wat hij schreef aan de christenen van Filippi: “Geeft niet toe aan partijzucht en ijdelheid, maar acht in ootmoed de ander hoger dan uzelf. Laat niemand zijn eigen belangen behartigen, maar liever die van zijn naasten” (Fil. 2, 3-4). Het is heel natuurlijk om voor onszelf te zorgen. Maar liefde betekent, dat wij in nederigheid, in bescheidenheid ervoor kiezen om de noden en wensen van anderen boven die van onszelf te plaatsen.

Onderdanigheid hoort wederzijds te zijn. Het is iets wat elke mens doet voor zijn medemens. Onderdanigheid geldt niet alleen voor de vrouwen of de echtgenoten. Beiden moeten staan te springen om de ander te helpen voordat zij naar zichzelf kijken. Ook degenen die niet trouwen worden geroepen om zich op deze manier op te stellen: bereid zijn zichzelf aan de kant te zetten omwille van de ander, klaarstaan om lief te hebben.

Dat eerste zinnetje eindigt met “uit ontzag voor Christus”: “Weest elkander onderdanig … uit ontzag voor Christus”. Waarom moet dat zo? Omdat wij het offer van liefde van Jezus Christus willen navolgen. Hij vergoot zijn Bloed voor ons. Hij doorstond ontberingen en allerlei vormen van lijden, zelfs de dood, omdat Hij zag, dat onze noden groter waren dan die van Hemzelf. Hij zette onze verlangens op de eerste plaats.

Laten wij uit eerbied en dankbaarheid voor zijn Offer proberen hetzelfde te doen voor elkaar.

Dat is waar het in de liefde om draait. Iedereen heeft daar profijt van.