Wij lezen vandaag uit de brief van Paulus aan de christenen van Efeze. Net als veel andere vroege kerken was de Kerk van Efeze heel divers. De gemeenschap omvatte Joden en niet-Joden, en een mengsel van slaven en vrije mensen.

De Joden zouden waarschijnlijk hebben gewild dat de niet-Joden volgens de Wet van Mozes zouden leven. Tegelijkertijd zouden de niet-Joden zichzelf vermoedelijk als superieur hebben gezien als het ging om onderwijs en sociale status.

Er waren genoeg onderwerpen voor rivaliteit en vijandigheid. En daarom drong Paulus er bij verschillende groepen op aan om hun verschillen te overwinnen door zich te concentreren op wat zij gemeen hadden.

Maar hoe was het mogelijk om tot verzoening te komen? Paulus wijst dan op de noodzaak van nederigheid, geduld en zachtmoedigheid, en hij verpakt al deze deugden in de oproep om naar vrede te streven. En om hen in hun vastberadenheid te bevestigen en te stimuleren herinnert hij hen eraan wat zij allemaal als gelovigen inderdaad gemeen hebben: één lichaam en één Geest, één Heer, één geloof en één doop. Als ze al deze gaven voor ogen zouden houden, zou eenheid wel degelijk mogelijk zijn.

Vandaag de dag zien wij ook verdeeldheid binnen onze Kerk. Sommige mensen kunnen er zelfs niet zo goed mee omgaan, dat er binnen een gemeenschap verschillende rassen zijn, sociale klassen en verschillende politieke overtuigingen. Maar er zijn nog veel sterkere verschillen tussen de zogenaamde traditionalisten enerzijds en de progressieven anderzijds, tussen mensen die zich op latere leeftijd bekeerd hebben, die zijn soms wat radicaler in hun opvattingen en tussen mensen die van hun geboorte af katholiek zijn.

Aan de ene kant heeft dit iets natuurlijks. Veel mensen zijn graag bij mensen, die zijn als zij. Maar aan de andere kant kunnen mensen ook te strak vasthouden aan deze scheidslijnen en ze zelden oversteken. Als mensen binnen hun eigen grenzen blijven kunnen zij niet van elkaar leren. Zij ontdekken dan niet de vele verschillende manieren waarop Jezus Christus zichzelf openbaart. En het weerhoudt mensen ervan om te groeien in de allesomvattende liefde waarmee de Heer al die verschillende mensen naar zich toetrekt.

De woorden van de heilige apostel Paulus gelden niet alleen voor de mensen uit de eerste eeuw. Ze zijn er voor ons allemaal. Wij zijn met elkaar verbonden door verplichtingen, die verder reiken dan waar wij vandaan komen of hoeveel geld wij verdienen. In ons allen leeft dezelfde heilige Geest. Wij behoren allemaal tot dezelfde hemelse Vader, die van ons houdt. Wij allemaal zijn schatplichtig aan dezelfde Messias die ons gered heeft. Mogen alle onnodige en onbelangrijke scheidsmuren spoedig worden afgebroken.