openingswoord

Vandaag vieren we een ietwat onbekende heilige: Paulinus van Nola. Hij werd in 355 te Bordeaux geboren. Hij doorliep een ambtelijke loopbaan, huwde en werd vader van een zoon. Zijn verlangen naar een strenge levenswijze voerde hem tot het doopsel, waarna hij afstand deed van al zijn bezittingen en in 393 als monnik ging leven. In zijn nieuwe woonplaats, Nola in Campanië, werd hij tot bisschop gekozen. In deze hoedanigheid bevorderde hij de devotie tot de heilige Felix (die ter plaatse vereerd werd) en voorzag hij in de behoeften van pelgrims en noodlijdenden. Zijn literaire begaafdheid blijkt uit de verschillende liederen die hij schreef. Hij stierf in 431.

I het evangelie horen wij Jezus zeggen: “Hoe nauw toch is de poort en hoe smal is de weg, die voert naar het leven, en weinigen zijn er die hem vinden.”

Laten wij eerlijk zijn. Jezus heeft nooit beloofd, dat het leven van een christen gemakkelijk zou zijn. Hij heeft nooit gezegd, dat ons leven probleemloos zou verlopen als wij ervoor zouden kiezen om Hem door die nauwe poort te volgen. En ons leven is inderdaad niet zonder problemen. Elke dag opnieuw worden wij geconfronteerd met allerlei soorten bekoringen: keuzes om ofwel lief te hebben of om onze naaste te haten, om iemand te helpen of om iemand te negeren, om aan Gods geboden te gehoorzamen of om er niet naar te luisteren, om instrumenten van vrede en verzoening te zijn of om mee te werken aan verdeeldheid en scheiding. Er zijn zelfs christenen, die vervolging moeten ondergaan, omdat zij ervoor gekozen hebben binnen te gaan door die nauwe poort van Christus.

Wat moeten wij nu doen? Wat moeten wij denken van Jezus en het leven dat Hij ons heeft gegeven? Is het alle ellende waard? Als wij deze vraag zouden kunnen stellen aan al de generaties van christenen die ons zijn voorgegaan, dan zouden zij ons nu, vanuit de hemel, antwoorden met een luid en dankbaar “Ja!” En velen van hen hebben die smalle weg moeten gaan en hebben moeten volharden in een lijden, dat veel groter is dan het onze.

Hoe konden zij het opbrengen om Jezus een zo krachtig antwoord te geven!? Omdat zij beseften, dat Jezus met hen meeging! Dit ene feit maakt alle verschil uit tussen hopeloze frustratie en gemak, tussen nederlaag en overwinning.

Beseffen ook wij, lieve mensen, dat Jezus aanwezig is bij iedere stap die wij in het leven zetten!? Kunnen wij geloven, dat Jezus, de Zoon van God, zelf voor ons een weg heeft uitgestippeld en dat Hij ons alles geeft om Hem te kunnen volgen!? Als wij de weg gaan, die God voor ons heeft uitgestippeld, dan heeft ons leven een grote betekenis en een belangrijk doel, al was het maar dat wij een steeds krachtiger apostel van Jezus worden en een steeds heiliger tempel van de heilige Geest. Mensen die leven zonder Jezus hebben niet een zo groot gevoel van waardigheid en waarde.

Jezus heeft beloofd, dat Hij ons nooit in de steek zal laten. Nooit! Ook al verknoeien wij het soms helemaal, Hij zal altijd bij ons blijven. Zijn barmhartigheid zal over ons komen en zijn kracht zal ons vervullen. Laten wij allemaal besluiten om te vertrouwen op Jezus’ kracht, die ons kan omvormen in sterke bedienaren van het heilig evangelie, zodat niet alleen wijzelf profijt hebben van het evangelie, maar steeds meer mensen om ons heen.